A Home With You[Ken Suson FANFIC- COMPLETED]

Chapter 41

"Tama na yan, ang dami mo nang nainom!",

Suway sa'kin ni Kaye habang hawak ko ang isang beer at isang kamay ay nakapatong sa ulo ko. "Shk! w-waiter one m-more please..sk", nauutal kong sigaw ngunit alam kong hindi 'yon maririnig ng waiter dahil sa lakas ng volume ng tugtog sa loob ng bar.

"No!, 'wag mo na siyang pakinggan, sobrang lasing na", narinig kong saad ni Kaye kaya't tumingala ako kung sino ang kausap niya. Yung waiter pala na ka agad namang umalis sa pwesto namin. Tiningnan ko ng masa si Kaye.

"I want more!!", saad ko pa at tinungga ang beer pero wala ng laman kaya't binitawan ko 'yon at nabasag sa sahig.

"A-Ali!, let's go na! uuwi na tayo!", she commanded habang pinupulot ang boteng nabasag.

Uuwi?, sa'n ako uuwi?. My home doesn't feels like home anymore.

"Sa'n ako uuwi?. Wala na'ng nagpaparamdam sa'kin noon", saad ko pa at naramdaman ang pamumuo ng luha. "Tumuloy ka muna sa bagong dorm ko. Pwede ka roon hangga't kailan mo gusto", saad ni Kaye at napatikhim ako.

Hindi ako umimik, bigla kong naalaa ang huling titig naming dalawa ni Ken sa isa't isa. Halos ilang buwan na ang lumipas matapos 'yon, at kagaya 'rin ng nangyari dati. Wala na kong balita kay Ken, hindi ko alam kung buhay pa siya.

"D-dalawang taong minahal ko, napasama. Am I too dangerous to be with?", saad ko at tumulo ang luha.

"No! you're not!. 'Wag mong iisipin 'yan", saad ni Kaye at hinawakan ang kamay ko. "You just need to accept all the challenges, kailangan mong labanan 'yon. I'm here to help you", saad pa ni Kaye.

"Pe-pero paano k-kung wala na siya?. H-Hindi ko kaya Kaye, hindi ko na kayang maramdaman ulit yung napagdaananan ko noon..nang nawala si Stell", saad ko pa. Kita ko sa mga mata niya ang awa.

"He's not, hindi niya sisirain ang pangako niya sa'yo, trust me!. Magkikita kayo, at kapag dumating ang araw na 'yon, isa lang ang ibig sabihin n'yon, tapos na ang kwento niyong dalawa. Tapos na ang paghihirap mo dahil nagkasama na kayong dalawa", mahabang paliwanag ni Kaye na kahit papaano'y napagaan ang kalooban ko.

"He is..he was..and he will always be..my home", I whispered then Kaye hugged me.

"Congrats to your new business ali!!",masayang bungad sa'kin ni Kaye kasama si Josh matapos kong putulin ang kulay gold na ribbon sa tapat ng pinto ng bago kong coffee shop.

"Bagong sakit ng ulo yata", pagbibiro ko at tumawa naman siya na mas ikinasingkit ng kaniyang mga mata.

"Congrats, Ali. Libre mo 'ko minsan ng kape ha!", saad naman ni Josh at sinagi ako.

"Malulugi ata ako sa'yo, Josh", saad ko.

"Kapag 'yan nakatikim ng libre, aaraw-arawin niya 'yan", tugon ni Kaye. I smiled at them.

"Depende", saad ni Josh.

"Depende?", tanong ni Kaye.

"Depende..kung may chicks—", hindi naituloy ni Josh ang sasabihin nang hatawin siya ni Kaye. Tumawa ako dahil sa kanila, maghihiwalay 'tong dalawang 'to dahil sa asaran haha char.

"Syempre jokelang, ikaw lang mahal ko", saad ni Josh at mas naging mapang asar pa nang mamula ang nga pisngi ni Kaye.

"Ang cringe niyo, umalis kayo sa harap ko!", bwelta ko at pinagkrus ang dalawang kamay sa dibdib.

"Congrats, Alexa!", ka agad akong napangiti nang batiin ako ng isa sa mga kakilala namin noon. Matanda na siya, magkaibigan sila ni Mommy. Buti nalang at nakadalo siya.

"Thankyou, Tita Giselle", saad ko pa at yinakap ako. "I forgot to ask you", bigla niyang saad kaya't kumunot ang noo ko at binaling ang atensyon sakanya