A Home With You[Ken Suson FANFIC- COMPLETED]

Chapter 27

"Don't worry,may natutuluyan na ko",

Napaupo ako sa'king kama habang nasa tenga ang telepono. Kaye asked me kung may natutuluyan na raw ba ako. Narinig ko na tinatawag na siya ng boss niya kaya't nagpaalam na siya

We ended up the call.

Huminga ako ng malalim habang nakaupo sa kama ko. It's my room. When I asked Ken if I could stay here in 1 month,nagbago ang reaksyon niya kaya't binawi ko yun,but he also asked kung nay matutuluyan ba 'ko then I said na wala.

I know it's awkward pero wala akong ibang choice. Sejun knows about my situation,he wants to help me and give me money ngunit lahat ng linalabad at pinapasok niyang pera ay alam ng daddy niya. Ni mr. Enriquez. Ayokong malaman to ni Mr Enriquez,ayokong sirain ang pangalan ni Daddy at ayokong malaman 'to ni Daddy.

Eventual,Ken agreed. Sinabi ko rin na araw araw kong lilinsin yung bahay and also susundin ko lahat ng utos niya bilang kapalit.

Dahil sa kabutihan ni Ken,nagdadalawang isip ako kung itutuloy ko pa ba ang plano namin ni Sejun na sirain si Ken kay Mr. Enriquez. He's nice with me kahit ang dami kong ka tarantaduhang ginawa sakanya. Maybe he knew that I took the U.S.B

Nakokonsenya at naguiguilty ako. Hindi ako ganito. Hindi ganito kalambot ang puso ko para maawa o magkaroon ng pakealam sa ibang tao. But why would I feel it for Ken?. P

He changed me. He's kind kahit ubod ng yabang.

Patuloy ko pa 'rin bang papairalin ang pride ko?

Lumabas ako ng kwarto,pababa na sana ako ng hagdan nang biglang nay tumulak sa'kin pabalik ng kwarto. I saw Ken at my back.

"B-bakit?",nuutal kong tanong. Huminga siya ng malalim bago sumagot. "Nasa sala sila Justin at iba kong kaibigan. Wag ka munang lumabas",napalunok ako dahil sa sinabi niya. Nakaramdam din ako ng kaba. P-Paano kung malaman nilang nandito ako? anon'g iisipin nila?!

"Until when?",tanong ko at napasinghap siya. "Until midnight",nanlaki ang nga mata ko sa gulat. So ibig sabihin umaga hanggang kalahating gabi magkukulong lang ako sa kwarto? shota!

"What!?",napasigaw ako ngunit naitakip ko din ka agad kamay ko sa bibig ko. Napabuntong hininga ako. I don't have the right para magdemand. Bahay niya 'to.

"P-pero nagugutom na ko",nahihiya ako at nauutal pa pero ayoko namang magmukmok dito nang walang pagkain. "Dadalhan nalang kita ng pagkain.Wag kang lumabas",he irritatedly said.

Paglabas niya ng kwarto ay napalundag ako sa kama. "Bakit ba kailangan kong mapunta sa sitwasyon na 'to!?",saad ko pa at napayakap sa mga unan at sumipa sipa pa.

Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako.

Ilang oras pa ang lumipas nagising ako dahil sa ingay na nagmumula sa baba. Napaupo ako sa kama. Balak ko sana ang lumabas nang maalala na nasa baba nga pala ang mga kaibigan ni Ken. Sila yung maingay. Ginawa na atang bar yung bahay. Not until I hear them saying

"Panalo ako!,bobo",sabay tawa.

So they are playing?kala ko pa naman ay nag iinuman.

Kinusot ko ang mga mata ko at nanlaki ang mga mata ko nang makita ang napakaraming pagkain na nasa gilid ng kama. Parang pabg 1 week na pagkain 'to. Paano ko to mauubos!

Linapitan ko yung mga pagkain at isa isang kinuha ang nga 'yon. Dumapa ako sa kama para magcellphone habang may nakasaksak sa bibig ko.

Sobrang bored na bored na 'ko sa kwartong 'to. I stood up at naglalakad lakad ngunit pabalik balil lang naman 'yon nang may makakuha sa atensyon ko.

Nasa itaas ng drawer ko. A teddy bear. Hindi ko pala nailagay 'yon sa mga inimpake ko.  Nang matitigan ko 'yon bumalik sa'kin yung mga alaala ni Stell. I miss him so much. Kung hindi sana siya nawala ay wala ako sa sitwasyong 'to.

Lumapit ako sa drawer ko at hinatak ang teddy bear. I hugged it na para bang yakap ko si Stell.

Bakit ka kase nawala?

Bakit sa lahat ikaw pa yung namatay?

"Ken, patingin ako ng mga kwarto rito. Ang dami e",nanlaki ang mga mata ko nang marinig ang isang lalaking sa tingin ko'y kasalukuyang naglalakad sa hagdan

"W-wag na!", Ken's voice was so tense. May masamang binabalak ang kasama niya.

Napalunok ako at nabitawan ko din ang teddy bear na hawak ko dahil sa kaba. Lumapit ako sa sa doorknob at linock 'yon. Alam kong sa tapat sila ng kwarto ko dahil rinig na rinig ko sila at pinipihit din ang doorknob ko. Buti nalang at nailock ko ka agad 'yon

"Wala akong susi niyan",saad ni Ken at tumigil naman ito sa pagpihit ng doorknob.

"Malay mo may tinatagong babae pala si Ken jan no!",the voice sound familiar. I guess it's j-justin. Naghalak hakan sila but Ken awkwardly laugh. Napangiti ako.

"Alam niyo m-mabuti pa umalis na k-kayo no", saad ni Ken. Nauutal pa siya dahil gusto niya nang umalis ang mga kaibigan niya ngunit hindi niya alam kung paano.

"Ay—oh grabe naman si ken. Pinapaalis tayo oh!",saad nung isang kasama niya. Napabuga si Ken at tinapik ang mga balikat nila para bumaba sa sala.

Napahinga ako ng maluwag nang marinig ko sila sa kalayuan at nagpapaalam kay Ken. Napasandal ako sa pinto habang nasa dibdib ko ang kanang kamay. Pinapakalma ang sarili.

Ilang minuto pa ang lumipas tumungo akoo sa bintana ng kwarto at nakita ang mga kaibigan ni Ken na paalis na ng village.

Huminga ako ng malalim at lumabas sa kwarto. Masyado na kong nabuburyong sa loob ng kwarto ng halos limang oras.

Pagbaba ko ng hagdan ay yung naman ang pagpasok ni Ken. Huminga siya ng malalim sabay upo sa couch. Nanatili pa rin akong nakatayo at nakahawak sa railings ng hagdan.

Naiistress ba siya dahil sa'kin?. Sa tingin napaka pa bigat ko na kahit isang araw palanga kong namamalagi rito. Problema talaga ang dulot ko sakanya.

He looked at me questionable,at nag aantay ng isasagot ko.

"I-I think,i-i don't need to be here anymore",kumunot ang noo niya sa sinabi ko.

"What do you mean?",maangas niyang tanong. "I-I mean. Paano kung hindi lang 'yon ang mangyari. Paano kung malaman talaga nilang nandito ako. B-Baka kung anon'g isipin nila s-sayo",saad ko pa. Ngumisi siya ng kaunti at tumingin sa ibang direksyon.

"Anon'g iisipin?",napalunok ako sa tanong ni Ken. Oo nga naman,ano nga ba?..shocks naman linagay ko na naman ang sarili ko sa panganib.

Napasapo ako sa'king noo. Boba!

"W-wala naman",saad ko pa at akmang tatakbo pataas ng hagdan nang magsalita siya ulit.

"Isipin nila ang gusto nilang isipin,I slowly looked at him. Napapalunok pa ako dahil sa sinabi niya.

"And..may pakealam kana ngayon sa image ng ibang tao?",saad niya at ngumisi "So magkaibigan na tayo ganun?",naitikom ko ang aking binig dahil sa sinabi nya. Tinungkod niya ang kaliwang kamay sa tuhod niya at sinalo ang baba nito habang nakangisi sa'kin. Halatang pinipikon ako

"L-Let's be f-friends then",