HAYATIM // YARI TEXTİNG \\

-25-

Arkadaşlar 15k olmuşuz. Hepinize desteklerinizden dolayı çok teşekkür ederim. Sizleri çok seviyorum <3 

*************

"Seni sevdim çocuk." 

"Teşekkürler Barın abi." 

"Abine selam söylersin." 

"Tamam Barın abi." 

İki saattir ben yokmuşum gibi muhabbet eden iki gence baktım. Birisi abim birisi Sinan olan iki gence. En sonunda Sinan abime veda edebilip koltuktan kalkınca kapıya kadar ona eşlik ettim. 
Kapıda Sinan'la bir süre bakıştık. 

"Sana sarılabilir miyim?" diye sordu Sinan.

"Bilmem. Belki beyaz ışığı görürsün belki de şansın yaver gider ve bir şey olmaz." 

Bir şey demeden ellerini belime sardı. Bana sanki kaçıp gidecekmişim gibi sarılırken, bende dayanamayıp kollarımı onun boynuna sardım. Fazlaca sigara kokuyordu. Sanki yememiş içmemiş sigara sömürmüştü. 

"Bir daha bu kadar sigara içersen elimde kalırsın!" 

Güldü. 

"Tamam güzellik."

Bana sarılmayı bırakınca bende bir adım geri gittim. 

"Sonra tekrar gel. Konuşacağız." 

Başını sallayıp bana baktı. Bense kapıyı yüzüne kapattım. Dışarıdan güldüğünü belli eden sesler gelince sırıttım. Abimin yanına gittim. Koltuğa oturup abimin dizine başımı koydum. 

Biraz daha insanları eleştirmiştik ama artık uykuma daha fazla karşı gelemediğimden gözlerimi yumup uykuya teslim oldum. 



        ERTESİ GÜN


"Napıyorsun prenses?" 

Arkamdan gelen sesi duyunca gülümsedim. Ölümüne alıştığım abimin canlı kanlı yanımda olması hem mutlu hissettiriyordu hem de gözlerimi dolduruyordu. Saçımı düzeltiyormuş gibi yapıp gözlerimi sildim. 

"Menemen yapıyorum canımın içi. Sen seversin."

"Senin elinden menemen yemeyeli çok uzun zaman oldu. Yap da bir an önce yiyelim." 

Hafifçe gülüp, son kez menemene yumurtaları kırdım. Birkaç dakika daha pişirdiğimde menemen hazırdı. 

Menemeni masaya koyup masada eksik bir şey var mı kontrol ettim. O sırada her hareketimi dikkatle inceleyen abime takıldı gözüm. 

"Ne var? Ne bakıyorsun öyle?" 

"Hiç. Seni ne kadar da özlemişim. Onu fark ettim bir kere daha." 

Tebessüm edip masaya abimin yanına oturdum. İkimizde sadece birbirimize bakarak menemeni yerken abimin telefonu çaldı. 

"Alo?" 

"Evet. Haklısınız." 

"Tamamdır. Pazartesi uygunum." 

"Görüşmek üzere." 

Meraklı gözlerle abime baktım. 

"Noldu abi?"

"Bir şey yok küçüğüm. Hafta sonu çalışacağım bir işyeri arıyordum da. Onun için aradılar."  

"Abi?" 

"Efendim miniğim." 

"Biz zenginiz biliyorsun dimi?" 

"Ah, doğru. Uzun zamandır alışmışım. Ne yapayım." 

Gülerek ona baktım. 

"Artık keyifli bir hayat sürebileceksin. Çalışmak zorunda değilsin." 

"Ama. Senden almamışlar mıydı tüm parayı?"

Keyfim uçup giderken abime baktım. 

"Almışlardı. Ama ben zekilik edip bana verdikleri çoğu parayı dolara çevirmiştim." 

"Yani şuan bayağı paran var." 

"Bir oda dolusu param var." 

Abim bana inanmayan bir bakış attı. 

"Gerçekten bir oda paran olduğuna inanmıyorum canım."

"Gerçekten bir oda dolusu param var. Odada sadece para var." 

"Peki. Madem bu kadar paran var. Neden böyle bir yerde yaşıyorsun?" 

"Gözlerden uzak. Seviyorum. Magazin hayatı beni bitiriyor." 

"Yakalandığın olmuyor mu dışarıda?" 

"Oluyor maalesef. Ama görüntüleri yayınlamamaları için bir miktar para yetiyor." 

"Anladım. Peki şey, arkadaşının abisinden barda çalıştığını öğrendim. Neden?"

"Keyfi. Ve birikim yapıyorum." diyerek omuz silktim. 

"Neden birikim yapıyorsun ki?" 

"Bir gün param bitebilir. Her şey olabilir. Ben birikim yapıyorum işte." 

"Anladım miniğim. Ama barda çalışmanı onaylamıyorum, bil istedim." 

"İşten ayrılalı oluyor biraz zaten." 

"Neden ayrıldın?" 

"Patronla anlaşamadık. Para konusunda." 

Başını sallayarak bitmiş tabağını tezgaha koyarak sofrayı toplamama yardım etti. Bulaşıkları bulaşık makinesine yerleştirip abimin yanına yani salona gittim. 

"Abi." 

"Efendim canım." 

"Yatmayacak mısın?" 

"Hayır. Sen de gelsene. Bir şey sormak istiyorum."

Abimin yanına ilerleyip koltuğa oturdum.

"Efendim abi." 

"Benim öldüğümü sandığından beri onunla hiç görüştün mü?" 

Utana sıkıla cevap verdim.

"Bir kaç kez. Nefretimi kustum."

"Sarhoştun yani." 

Gözlerimi kocaman açarak ona baktım.

"Sen nerden?"

"Bak kar tanem. Ben senin her şeyini bilirim. Ona neden gittiğini de biliyorum. Nasıl gittiğini de." 

Derin bir nefes aldı. 

"Belki. Barışmalısınız." 

"Ne demek barışmalıyız? Saçmalama. Barışmam ben onunla." 

"O senin ikizin Balım."

"Bize yaptıklarını unutturmuş İsveç sokakları sanırım." tek kaşımı kaldırarak abime baktım. 

"Haklısın ama ikizinle sonsuza kadar küs kalamazsın." 

"Kalırım. Her şeyimi çaldı benden." 

"O senin ikizin!" 

"İkizimse ikizim! Ne yapayım yani? İyilik meleği olayım da başımın üstüne yer mi vereyim? Annemi öldürdü o pislik! Beni suçlayıp aileden, evlatlıktan reddettiler! Sen benim yanımda durdun diye sana neler neler dediler! O şimdi ne yapıyor biliyor musun? Çok harikulade villasında, biricik ailesinden gelen paralarla keyif çatıyor. İstediği neydi? Söylesene!" 

"Ailenin en sevilen çocuğu olmak." dedi abim zayıf çıkan sesiyle.

"Evet haklısın! Ailenin en sevilen çocuğu oldu. Hiç birimizi umursamadı. Şuan ailenin tek kalan prensesi. Herkes onu el üstünde tutuyor. Her şeyimiz aynıydı. Hatta ben ondan daha çok severdim ailemdeki insanları, daha çok yardım ederdim! Ama o sadece ilgi isterdi. İstediğini de elde etti. Şimdi prensesler gibi keyfine bakıyor ve ben onunla barışacak mıyım? Hah! Çok beklersin!" 

Abimin  bir şey demesine kalmadan dolmuş gözlerimi kırpıştırarak odama gittim. Yatağıma yayılıp gözlerimi sildim. 

Bir prenses ağlamaz! 

İşte tam da bu gün söz verdim kendime. Eğer bende Balım'sam, herkese kim olduğunu gösterecektim! 


***********

Merhaba sevgili okuyucularım,

Yeni bölümle bardayım. Umarım güzel bir bölüm olmuştur. Desteklemeyi unutmayın. Keyifli okumalar !!

BİLGİLENDİRME

'O' diye bahsettikleri kişi Balım'ın ikizi anlamışsınızdır ki. Hatırlamayanlar 8. bölüme göz atabilir. 
Birde arkadaşlar sizin fikirlerinizi merak ettiğim için konuşmalar kısmında bir şeyler paylaşıyorum. Bakmıyorsunuz ama. Lütfen bakın ve cevaplayın. Sizin fikirleriniz benim için çok önemli :)