Uczennica Tsunade

Rozdział Czternasty

Sakura

Moja dusza wracała do ciała. Już w tedy wiedziałam, że wygrałam walke ze śmiercią. Czułam jak powoli w moim ciele zaczyna płynąć krew, wszystkie komórki zaczeły krążyć. Powoli zaczełam wracać do życia. Po otworzeniu oczu, ujżałam siedzącą przy mnie Tsunade. Delikatnie położyłam na na jej dłoni swoją dłoń.

-Sakuro! Ty żyjesz! Jestem taka szczęśliwa!
-Musiałam wrócić do życia, nie mogłam zostawić wszystkich moich przyjaciół.
-Nawet nie wiesz jak się cieszę! Na tym świecie jest nie wiele ninja, którzy wygrali walke ze śmiercią
-Cie..szę, ale czuję się słabo.
-Spróbuje zregenerować twoje siły oraz zapasy twojej czakry.
-Dobrze, a teraz odpoczne.

Zamknełam oczy, byłam strasznie wykończona więc postanowiłam odpocząć. Po chwili poczułam takie miłe uczucie. Wracały mi siły,  zaczełam poruczać wszystkimi kończynami. Już powoli czułam się lepiej, oworzyłam oczy i delikatnie podnosiłam się z łóżka.

-Sakuro! Nie podnoś się musisz jeszcze odpocząć!
-Dam radę! Wystarczająco odzyskałam siły.
-Jesteś pewna?
-Tak! Nie moge długo leżeć tak bezczynnie, kiedy ninja którzy chcieli mnie zabić są na wolności.
-Nie możesz ruszać za nimi jeszcze cię zabiją.
-Już raz uniknełam śmierci, teraz też powinno mi się udać!
-Nie pozwole ci, nie chce cię stracić jeszcze raz!
-Prosze się o mnie nie martwić. Powinnam dać sobie radę! W końcu jestem twoją uczennicą!
-Sakuro wiesz że wierzę w ciebie, ale możesz sobie nie dać rady.
-Tsunade nauczyłaś mnie już wystarczająco dużo.
-Uuuuuffff! A więc dobrze, ale wyruszysz dopiero jutro.
-Oczywiście!

Wyszłam z gabinetu ledwo co, ale nie dawałam tego po sobie zobaczyć. Postanowiłam pójść do domu. Po drodze spotkałam jeszcze dróżyne Kurenai ale długo nie rozmawiałam. Gdy już dotarłam do domu umyłam się i poszłam spać. 

Pare godzin później.

Sakura

Obudziłam się w samym środku nocy, nie wiedziałam dlaczego ale byłam wypoczęta. Postanowiłam coś zjeść, poszłam do kuchni i przygotowałam sobie kanapki. Po dobrym posiłku, odpoczełam troche i wyruszłam na misję.