Duru'lu Eczane/Texting

PATATES KIZARTMASI

"Yaa aşkım!"

Bir abiyle abla yanımdan geçti. Şaşkın şaşkın onlara bakıyordum. Onlara bakarken ışıklar kesildi. Ama ben dışardayım ki...

"Gel Duru."

Evren abimin sesiyle ışık geldi gözüme. Kolumu tutup yürümeye başladı. Arkasından yürüyorum. Ama o abi ve abla ne yapıyor, anlamadım.

"Evren abi!"

Uff! Yoruldum.

Bankın önüne geldiğimizde hemen oturdum. Yanıma oturdu.

"Efendim..."

"Aşkım, ne demek?"

Başımı ona çevirdiğimde şaşkınca bana bakıyordu. Ayaklarımı sallamaya başladım. Anlamadım ki...

"Bilmiyor musun?" dedim sıkılarak. Demek ki onun da bilmediği şeyler varmış.

"B-biliyorum. Boşver. Markete gidelim mi?"

Heyecanla atıldım.

"Kek alalım mı? Hani kara olandan. Canım çekti."

Başını sallayıp koskocaman gülümsedi.

"Evren abi..."

"Efendim..."

Biraz düşünüp konuştum.

"Işıklar neden kesiliyor. Az önce kesildi. Güneşin uykusu mu var?"

"Bilmem olabilir." dedi başını eğerek. Başımı hızla salladım.

"Hadi gidelim Duru."

Elimden tuttuğunda yerimden kalkıp takip ettim Evren abimi. Kek yiycez.

"Evren abi..."

"Efendim Duru, bir şey mi oldu?"

Merak ettim işte...

"Aşkım? Hı?"

Burnumu hafifçe çekip daha çok sindim yerime. Gözlerim kapalıydı. Eşimin kolları arasında huzurla uyandım. Evren...

Mutluluktan gözyaşlarıma engel olamadım. Gözümün önüne küçüklüğümüz canlanmıştı. Geçmişte gezintiye çıkmayı seviyorum. Ne güzel anılar biriktirmişiz. Şimdi yanımda. İyi ki yanımda. Küçük Duru'nun sevinci yaşıyor içimde. Küçük Duru oldum ben. Yaramaz Duru'ydum değil mi?

Kendimi tutamayıp kıkırdadım. Gözyaşlarımı silerken yerinde kıpırdanmasıyla istemsizce nefesimi tuttum. Kendimi suç işlemiş gibi hissetmem...

"Yaramaz Duru..." deyip kısaca güldü. Ne kadar tuttuğumu bilmediğim nefesimi yavaşça dışarıya verirken sahte kızgınlıkla kaşlarımı çatıp yerimde kıpırdandım. Kollarını gevşetmişti. Başımı kaldırdığımda bilmiş bilmiş bana bakıyordu ama kızarmış gözlerle. Gözlerine takılı kalsam da kendime gelmeye çalışarak dudağımı araladım.

"Büyüyünce Küçük Duru olmuyorum artık tabii."

Gülümsedi. Sıcak yanaklarım gitgide kasılırken sesini duydum. Kalp atışlarımı hissediyorum.

"Sen her zaman benim için Küçük Duru oldun."

Yanağıma uzanıp öptüğünde gözlerimi aralayıp eşime bakmaya devam ettim. Dünyadan kopmuş bir şekilde gülümsüyorum.

"Çok tatlı gülümsüyorsun. Küçük Duru gibi."

Yüzündeki gülümsemesine takılı kalırken yanan yanaklarımı hissettim. Kendimi Küçük Duru gibi hissediyordum. Kıkırdadım.