Duru'lu Eczane/Texting

EVLİLİK

"Kızım kahvaltı hazır."

"Tamam anne, hemen geliyorum."

Aynada son kez üzerimi kontrol edip odamdan çıktım. Mis gibi kokular geliyor burnuma. Annem...

Mutfağa geçtiğimde annemle babam masaya yan yana oturmuştu. İçimdeki mutlulukla dudağımı araladım.

"Günaydın, hayırlı sabahlar."

Yüzleri bana döndüğünde yerime oturdum. Annemle babamın memnun hâlde karşılık vermelerinin üzerine besmele çekip kahvaltımı yapmaya başladım.

"Kızım yemekten sonra seninle bir şey konuşacağım."

Babamın sözleriyle başımı hafifçe salladım. Ne konuşabilir ki...

Kahvaltımızın ardından annem bulaşıkları yıkarken ben de babamın yanında oturuyordum. Bir şey söylemek istiyordu ama çekiniyordu. En son bu hâlinden uzaklaşması için gülümseyerek konuşmaya başladım.

"Baba, hadi söyle."

İstekli çıkan sesimle gülümsediğini gördüm. Bu hâline mutlu olurken konuşmaya başladı. Konuşmasına dikkat kesildim.

"Kızım, benim bir arkadaş seni sordu. Evlendi mi diye. Oğlu varmış. Evlilik niyeti varsa gelelim diyor."

Duyduklarımla ellerimi birbirine kilitledim.

"Sağ olsunlar baba ama ben evlenmek istemiyorum."

Yerinde dikleşti.

"Hiçbir konuda seni sıkmadım kızım. Ne karar verdiysen arkanda durdum. Başımızı eğecek hiçbir harekette bulunmadın. İyi bir evlat oldun bize. Allah senden razı olsun-"

"Senden de babam."

Derin nefes alıp verdikten sonra kucağımın üzerindeki ellerimi kavradı. Mahcup olmuştum.

"Güzel kızım. Evliliğe karşı soğuk olmanı istemiyorum. Yaşadığını biliyorum ama böyle yapma kızım. Bak annenle bize, kardeşinle eniştene. Güvenebileceğin kişi elbet çıkar karşına. Evlenmeni istiyorum kızım ben senin. İlerde biz olmayınca yanında bir yoldaşın olsun istiyorum. Annen de öyle istiyor. Seni tek başına bırakmak istemiyoruz."

Boğazıma oturan yumruyla yutkundum.

"Baba, böyle konuşma. Bahar var hem. Ben yalnız kalmam-"

"Bahar'ın ayrı bir düzeni var kızım. Hep yan yana olamayacaksınız. Gerçekleri konuşuyorum kızım. Senin mutluluğunu görmek istiyoruz."

Babam beni kolları arasına aldığında kollarımı sıkıca sardım. Burnum sızlıyordu. Babam gerekmedikçe bu meseleleri açmaz. Allahım ben şimdi ne yapacağım?

...

Müşteriler dışında günüm hep babamın konuşmasını düşünmekle geçti. Güvenebileceğim, evlenebileceğim bir insan...

Evlenebilir miyim gerçekten? Beni koşulsuz seven olur mu? Güvenebileceğim...

Elime telefonumu alıp annemi aradım. Belki bu benim için daha iyi olacak.

"Kızım..."

Derin nefes alıp verdikten sonra dudağımı araladım.

"Anne, babama söyle. Gelsinler."

✨

Bölüm nasıldı?

Duru?

Babası?

Düşüncelerinizi paylaşırsanız sevinirim.

Kendinize iyi bakın. En güzele emanetsiniz. Selamün Aleyküm ✨