UKDE

Gerçek

Sahra duydukları ile beyninden vurulmuşa dönmüştü hatta dönmüştü diye yumuşatmadan gerçekten beyninden vurulmuştu neresinden tutsa elinde kalıyordu...

Hızla odaya girip İlay'ı yakasından tuttuğu gibi duvara yasladı ve bağırmaya başladı

"Seni gebertirim! Duydun mu beni gebertirim! Emin ol seni anneciğinde babanda elimden alamaz!"

Sahra sesini sanki mümkünmüş gibi daha da yükseltip tekrar sordu

"Duydun mu dedim?!"

İçeriden gelen seslere karşın herkes bir anda odaya doluşmuştu İlay hiç kimseye bakmazken yatakta ölü gibi yatan Emir'e yalvarır bakışlar atıyordu sanki kalk ve al beni buradan der gibi

Zeynep ve Harun Sahrayı geriye çekerken Gediz ve Açelya da İlay'a bir şey olup olmadığına bakıyorlardı Sahraydı bu sevdiği, değer verdiği insanlar için yapmayacağı şey yoktu

Refika, Müge ve Emirin ailesi korku ile bakarken Sahra bağırmaya devam etti

"Ya sen benim arkadaşıma bunu nasıl yaparsın ya nasıl?! Onun o kadar güzel bir kalbi var ki senin böyle pislik, aşağılık olduğunu bile bile sırf sana aşık olduğu için senin bu iğrenç oyununda bir rol edinmiş kendine!"

İlay titreyerek Açelya ve Gedizin ellerinden sıyrılıp Sahraya bir kaç adım yaklaştı

"Ö-özür dilerim ne desen haklı-"

İlay cümlesini tamamlayamadan Sahranın tokadı onu susturmuştu

Sahra İlayın şok ile açılmış gözlerine dik dik bakarken Harun ve Zeynep ise birbirlerine 'ne yapacağız' bakışları atıyordu Sahrayı aileye yaklaştırmaya çalışırken ipler iyice gerilmişti

Sahra elinin üzerinde bir el hissedince elin sahibine bakmak için kafasını kaldırdı

"Ya Sahra! O senin kardeşin sen kardeşine nasıl vurursun?!"

Sahra başta Gedizin yüksek sesine öfkelenirken duyduğu cümle ile öfkenin yerini şaşkınlık almıştı

Ağzından sadece usulca

"Ne?"

Nidası dökülürverdi

Kafasını hızla Harun ve Zeynep'e çevirdi onlarda gözlerini kaçırıp tepkisiz kalınca doğruluğu tescillenmişti

Zeynep bir kaç adım öne gidip usulca Sahranın koluna dokununca Sahra hızla kolunu geri çekip dışarı çıktı Zeynepte peşinden çıkarken Harun kolundan tutup durdurmuştu

"Bırak yalnız kalsın biraz!"

Gediz ne yaptığının farkına varınca kafasını hızla Harun ve Zeynep'e çevirdi

"Ben özür dilerim bir an ne yapacağımı bilemedim!"

Harun Gedizin kolunu sıvazlayıp cevapladı

"En iyisini yaptın Gediz, öğrenmesi gerekiyordu! Şimdi kızımın yanına gider misin? Bizi şimdilik yanında istemeyebilir."

Gediz kafasını onaylarcasına sallayıp koşar adımlarla hastanenin dışına çıktı etrafa göz gezdirdiğinde banka oturup yere dik dik bakan sevgilisini gördü

Gidip yanına oturunca omuzunda bir ağırlık hissetti bu Sahranın kafasıydı

"Beni buradan götürür müsün?"

Gediz cevap vermeden sevgilisinin elinden tutup ayağa kaldırdı usul adımlarla arabanın yanına gidince yavaşça sanko incinirmiş gibi koltuğa yerleştirdi şoför koltuğuna da kendisi oturunca dağılma mekanına doğru sürdü