Beklediğim Sendin-Düzenleniyor-

14.Bölüm-Öldümü?

"Gel buraya manyak,seni hiç bırakırmıyım"

Arkama döndüğümde Yağmur kocaman gülüp ,kollarını bana doğru uzatmış, gelmemi bekliyordu.

Koşarak yanına gittim ve sıkıca sarıldım.

Hıçkırarak ağlamaya başladım. "Çok kötüyüm."

Yağmur çenemden tutarak başımı kaldırdı.

"Şşş, ağlamak yok!" kolumdan yavaşça cekiştirerek kapıya doğru götürdü beni.

"Hadi gir içeri."

Kafamı tamam anlamında salladım. İçeri girdim, bütün ışıklar kapalı her yer karanlıktı. Bir kaç adım attım ve yerdeki sert bir nesneye çarptım. Ben acıyla inledikten sonra Yağmur aceleyle ışıkları açtı. "Ne oldu? Neden bağırdın?"

Yerdeki kutuyu gösterdim, "Bu kutuda ne?"
Yağmur dudaklarını alta doğru büzerek "Hiçbir fikrim yok. Bugün getirdiler,hiç açmadan atıverdim bende."

Gözlerimi iri iri açmış Yağmur'a bakıyordum. Yağmur sırıtarak "Merak ettiysen aç"
"Acabilirmiyim?" dedim ciddi bir şekilde.
"Evet" diyerek gülümsedi. Ben kutuyu elime almış, jiletini koparmaya çalışırken Yağmur'da odasına gidip dolabını karıştırıyordu. Kutunun jiletinini zorda olsa açtım. Kutuyu açmak için sabırsızlanıyordum. En sonunda açmıştım. Açmamla öyle donup kalmam bir oldu.

Yagmur odadan seslendi. "Açtın mı? Ne varmış içinde?"
Ben ses vermiyince Yağmur yanıma geldi.

Kutuyu eline alıp içindeki bir kaç resimi çıkardı. Yağmur şaşkın bir ifadeyle bu Baran değil mi?" dedi. Sesim kısık şekilde "Evet" dedim.

NE ŞİMDİ BARAN ÖLMÜŞ MÜ? NASIL YA? NEDEN?!

Yağmur'a öylece baktıktan sonra"Neden sana cenaze resimlerini göndermişler? Neden bana degilde,sana?

Yağmur saçmala gibi bir bakış attı ve"Acaba evinde yaşamadığın için olabilirmi?Burda kaldığını düşünmüş kim gönderdiyse resmi.Yani burda kaldığını kim biliyorsa."

"Doğru. Demekki birisine söyledi oda biraya gönderdi.Aklım durdu resmen. Ya nasıl oldu? Nasıl?!"

Yağmur'a kemikleri kırılacak şekilde sarıldım, gözyaşlarıma hakim olamadım. Sonuçta onu sevdim.

Yağmur "Hadii, artık ağlama." diyerek gözyaşlarımı sildi elimden çekiştirerek odasına götürdü.

Yatağına çıkardıgı bir kaç elbiseye baktım. "Neden çıkardın bunları?" dedim.

"Hadi bir tanesini seçte giy,fuar için Benim fikrim sarı elbise sana çok yakışacak eminim." dedi tam odadan çıkıyorduki kolundan tuttum. "Yağmur ben gelmesem?"

"Tamam,anlıyorum. Üzgünsün başında birsürü dert var ama, kafanı dağıtman lazım tatlım." dedi ve gülümsedi.

"Lütfen" diyerek dolmuş ve kenarları ağlamaktan kızaran gözlerimle baktım.

"Peki, ama bir şartla ağlamak yok.Söz ver."
"Tamam,söz."

Yağmur son kere bana sarılarak kapıya dogru ilerledi. Kapıyı acıp arkasına döndü bana öpücük yolladı ve cıktı.

Bende kutuyu alıp bir koltuğa oturdum ve resimlere bakmaya başladım.

"Bu bizim resmimiz" O gün ne kadar da mutluyduk. Ne kadarda neşeliydik. Son resmimiz bumu olacak yanii.

Diğer resimleride karıştırırken telefonuma mesaj geldi.
"Selam tatlı kız beni umarım hatırladın.Hani şu ailenin nasıl öldürüldügünü açıklayan kişi. Bak Baran'ın ölümünüde benden öğrendin resimleri tek tek kendi ellerimle çektim"

Yinemi sen? Yinemi? Kimsin sen?!

"Ulan şerefsiz senin kim olduğunu öğreneyim seni ben kendi ellerimde öldürüceğim."

Biraz zaman geçtikten sonra yine mesaj attı.Resim yollamıştı hemen resmi açtım ve altında yazan yazıyı okudum." Bak burda kim var "