Beklediğim Sendin-Düzenleniyor-

7. Bölüm - Bez bebek

Yağmur bana kuru bir pjima verdi. Giyindikten sonra elinde  kahvelerle döndü. ''Üşümüssündür için ısınır'' bana doğru uzattığı kahveyi aldım. ''Sağol beni evinde ağırladığın için'' nazikçe gülümsedi ''İstediğin kadar kalabilirsin'' kahvelerimizi içtikten sonra kalmam için verilen odaya gittim ve yattım. Yorgun olduğum için hemen derin bir uykuya daldım. 

Sabah kalktığımda baş ucumda bir not vardı ''bugün okula gitmiyorsun annemle benim ufacık bir işimiz var erkenden döneriz'' zaten okula hiç gidesim yok diyerek yastığa gömüldüm.  

Telefonum çalıyordu belki yağmurdur diyerek telefona baktığımda arayanın Okan olduğunu gördüm.  Yavaş bir hareketle telefona uzandım ve açtım. ''Dün çok ıslanmışsın. Umarım hasta olmazsın bana daha lazımsın'' gözlerim deşhetle açıldı.

''Ama se-sen  nereden biliyorsun?''  Telefonun bir ucunda gülüyordu. ''Kuşlar söyledi,siyah kuşlar'' aklıma dün gördüğüm adam geldi. Bana dün korkma demişti sanırım. Eğer o adamı tanıyorsa kardeşim Okan'ın elinde demektir. ''Kardeşim nerede!?" sesimde büyük bir sertlik vardı.

''Şşhhh sakin ol kardeşin güvende. Eğer hala güvende olmasını istiyorsan benimle sevgili olacaksın her istediğimi yapacaksın'' 

Ne saçmalıyordu bu böyle? ''Ne,neden böyle bir şey istiyorsun''

''Seni istiyorum'' sadist! sırf bu yüzden mi kardeşi mi kaçırmıştı. Sözlerini sürdürdü ''Eğer dediklerimi yapmazsan sadece kardeşinle kalmam. Ben tehlikeliyim Mira çok sevdiğin Baranı Yağmur denen arkadaşını tüm sevdiklerini yok edebilirim.'' İsteklerini kabul etmekten başka çarem yoktu.  

''Tamam Allah'ın cezası tamam!'' gülüyordu. ''Ben kazandım yarın okulda ol.'' dedi ve telefonu suratıma kapattı. 

•OKULDA•

Koridorda ilerliyordum. Baran orada durmuştu. Bu sırada  Okan yanıma geldi. Baran'ın orda olduğunu görünce yüzünü buruşturdu daha sonra bana doğru döndü.

''Günaydın sevgilim'' elimi sıkıca kavradı ve fısıldadı ''gülümse Tuğçe için'' yüzüme cılız bir gülümseme yerleştirdim. Korkakça bakışlarımı Baran'a çevirdiğime gözleri acı ve öfke içinde yanıyordu.

Okan elimi sıktığında ona doğru döndüm.'' Günaydın öpücüğümü almadım'' anlamamışçasına yüzüne baktığımda ellerini belime koydu ve ince bedenimi kendine yasladı ve ben daha ne olduğunu anlamadan dudaklarıma yapıştı. Kısa bir süre öptükten sonra geri çekildi.

Baran bu tarafa doğru yürürüyordu. Yanımdan geçerken ''Çok adisin senden iğreniyorum'' dedi ve gitti. Bakışlarım etrafta bizi izleyip fısıldaşan insan grubunu geçtikten sonra Okanı buldu.

Korktuğumdan sadace şunu söyleyebildim. ''Beni her istediğinde öpemezsin!'' kendimi geri çekmeye çalışsamda olmuyordu. Kısa soluklu bir kahkaha attı ''Sana istediğimi istediğim zaman yaparım artık sen benim bez bebeğimsin!''