"Hadi ama eğlenceli bir oyundu bence. O gözlerindeki ifadeyi hatırladıkça, içim kıpır kıpır oluyor. Bana öyle güzel haz yaşatıyorsun ki, dünyaya dair her şeyi unutuyorum resmen!" Heyecanla anlattıklarına daha fazla katlanamamıştım.
"Sus! Kes sesini artık!" Ayağa kalkıp, kızaran gözlerimle karşımdaki adama baktım. Psikopatça dudağını kıvırmış beni izliyordu. Yüzünün yarısına gölge düşmüş, korkunç gözüküyordu.
"Ben susmak istem-"
"Sen sadece ruh hastasısın! Katilsin, kana bulanmış bir canavarsın. Umarım, öldüğünü gözlerimle görürüm. Tanrı'ya tek duam, bir an önce senin gibi bir pisliğin bu dünyadan Yok olması!" Aramızda cam olsa da, yüzüne haykırışlarım ifadesini bozmuştu.
Siyah kotunun cebine soktuğu ellerini çıkarttı. Ayağındaki postalların yere sertçe vurması, tüylerimi ürpertmişti. Ben camın dibindeyken, o da cama yaklaştı. Geri adım atmadım. Çenemi hafifçe yukarıya kaldırıp, tam gözlerinin içine baktım.
"Cesursun," fısıltısı depoda yankılanırken, beni bu derece korkutması içimi titretmişti. Üşümüştüm, hemde çok.
"Ama Cennet, bir daha beni kışkırtırsan, cesaretini balon gibi söndürürüm."
"Benimle konuşurken, kelimlerini iki kere düşün. Eğer aksi olursa, inan bana tanışmak istemeyeceğin kadar pis tarafımı görürsün." Sertçe yutkunup bir adım geri çekildim. Yaptığı hareketle dudağı yeniden kıvrıldı. Ardını dönüp gidecekken konuştum.
"Ne istiyorsun?" Yerinde durup bana dönmeden diyeceklerimi bekledi.
"Beni bırakman için ne yapmam gerek? Ne istiyorsun söyle ve bu saçma şey bitsin. Yemin ederim ki polise gitmeyeceğim. Gerekirse aileme bile anlatmam, n'olur bırak beni."
