♕ Legendary I PL

♕ Rozdział 26 ♕

Tella chciała zasnąć natychmiast po przebudzeniu, o ile ta sztywna forma świadomości mogła być uznana za przebudzenie. Jej oczy nie chciały się otworzyć. Jej usta nie chciały się poruszyć. Ale czuła ból, tak silny, ostry. Cały jej świat składał się z poranionych kości i pokiereszowanej skóry, przerywany urywkami dźwięków i słów, jakby jej słuch nie mógł się zdecydować, czy chce współpracować, czy nie.

Dobiegały do niej dwa głosy, męskie, oba odbijające się echem. Zamroczona głowa Telli wyczarowała obrazy skalnych ścian ukrytych głęboko pod ziemią.

- Co się stało...

- Ja...

- Ocalić... ją...

- Znam ryzyko... ale Losy... ona nie wyzdrowieje.

- Myślałem, że Książę... był jedynym wolnym Losem?

- Losy ... pozostawały w ukryciu przez lata ... albo zaklęcie więżące Losy słabnie.

Drugi głos wymamrotał jakieś przekleństwo.

Tella poczuła to wtedy, coś, co nie było bólem, mokre na jej wargach. Gęstsze niż woda i lekko metaliczne. Krew.

- Pij.

Coś ciepłego mocniej przycisnęło się do ust Telli, aż ta czuła wilgotną krew kapiącą na jej język. Jej pierwszym odruchem było wypluć ją. Ale nadal nie mogła się ruszyć, a ona rozkoszowała się jej smakiem, smakowała jak moc, siła i coś na tyle dzikiego, że jej serce zaczęło mocniej bić. Z ogromnym wysiłkiem udało jej się zlizać i wypić więcej.

- Dobra dziewczynka.

To był jeden z wcześniejszych głosów, które słyszała, ale teraz, gdy część bólu odeszło Tella mogła go rozpoznać. Julian.

- Tyle powinno wystarczyć.

Drugi głos był niższy i bardziej rozkazujący. Dante.

Serce Telli zabiło jeszcze szybciej.

Chwilę później nie było już krwi. Ból był nadal obecny, ale stępił się do lekkiego pulsowania.

- Znajdź jej siostrę. - Znowu Dante. - Zabierz ją do pokoju Telli w pałacu. Nie chcę, żeby obudziła się sama.

Nastąpiła pauza, przedłużona w sposób, który sprawił, że Tella obawiała się, że jej słuch dał za wygraną, dopóki głos Juliana nie przerwał ciszy.

- Naprawdę ci na niej zależy?

Kolejna pauza.

- Zależy mi na znalezieniu tych kart, a ona jest naszą najlepszą nadzieją na to, bracie.

♕