επιφυλακτική αγάπη

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΉ ΦΟΡΆ

   Χτύπησε η εξώπορτα τρεις φορές, η ώρα ήταν εννιά και η μαμα μόλις είχε επιστρέψει απο την δουλειά της. Όμως ο Θάνος δεν είχε φύγει καθώς εχτές ξεχάσαμε να βάλουμε ξυπνητήρι με αποτέλεσμα να μην ξυπνήσουμε πριν έρθει η μαμα. Φαίνεται πως είχε ξεχάσει τα κλειδιά για αυτό χτύπησε την πόρτα, οπότε είχαμε χρόνο να συνεννοηθούμε.
"Θάνο! Ξύπνα ήρθε η μαμα μου" τον ειδοποίησα οσο πιο γλυκά μπορούσα για να μην τον τρομάξω επειδή κοιμόταν.
"Καλημέρα. Τι εννοείς; έρχεται;" ρώτησε ψιθυριστά νομίζοντας ότι η μαμα μου είναι μέσα στο σπίτι.
"Λογικά ξέχασε τα κλειδιά της και χτύπησε την πόρτα. Έχουμε λίγο χρόνο πριν της ανοίξω, εχω βρει δικαιολογία, αλλά μην καθυστερήσουμε και πολυ" απάντησα.
"Καλά" ανταποκρίθηκε και ύστερα σηκώθηκε να αλλάξει. Εγω γύρισα πλευρά για να μην το κοιτάω λέγοντας του "Ήταν πολύ ωραία εχτές! Α και ευχαριστώ που ήρθες νωρίτερα!". Εκείνος γέλασε.
"Μην ευχαριστείς, δεν θέλω να σε βλέπω στενοχωρημένη οπότε θα κάνω ό,τι μπορώ για να είσαι χαρούμενη" δήλωσε και ύστερα είπε "Εντάξει, γύρνα" για να καταλάβω ότι ντύθηκε και δεν χρειαζόταν να κοιτάω απο άλλη μεριά. Κατευθύνθηκα προς το παράθυρο για να δω που βρίσκεται ώστε να φύγει ο Θάνος. Αν έβγαινε από το παράθυρό μου θα τον έβλεπε οπότε έπρεπε πρώτα να μπει η μαμα μέσα και μετά να βγει αυτός. Του εξήγησα τι είχα στο μυαλό μου για να μην μας καταλάβει.
"Αρα τώρα πότε θα σε ξαναδώ;" αναρωτήθηκα απογοητευμένη.
"Σε τρεις μέρες" απάντησε κοιτώντας με με ένα απελπισμένο βλέμμα. Έσκυψα το κεφάλι χωρίς να ξέρω τι θα κάνω τις επόμενες μέρες χωρίς αυτόν. Η ζωή μου έχει πλέον αλλάξει, μεγαλώνω και γίνεται ολο και πιο δύσκολη και χωρίς να έχω κάποια άτομα για στήριγμα δίπλα μου θα πηγαίνω απο το κακό στο χειρότερο. Ο Θάνος κατάλαβε τι χρειαζόμουν εκείνη την στιγμή και ήρθε να με αγκαλιάσει. Ύστερα μου έδωσε ενα φιλί στο μέτωπο και μου είπε "Πήγαινε κάτω, μην περιμένει και η κυρία Κλαιρη τόση ώρα έξω. Θα μιλάμε στο τηλέφωνο μην αγχώνεσαι. Αντίο".
"Αντίο" απάντησα και έφυγα τρέχοντας μα της ανοίξω. Εκείνη δεν σταμάτησε να χτυπάει μέχρι να έρθω καθώς νόμιζε ότι ακόμα κοιμόμουν και ήθελε να με ξυπνήσει.
"Καλημέρα" είπα μόλις την αντίκρισα.
"Καλημέρα συγνώμη που σε ξύπνησα αλλα ξέχασα τα κλειδιά "ανταποκρίθηκε.
"Δεν πειράζει " ξεκίνησα να πω αλλα ένας ήχος με διέκοψε. Ο Θάνος έπεσα απο το παράθυρο. Ήθελα να τρέξω να τον βοηθήσω αλλα θα καρφωνομουν οπότε συγκρατηθηκα. Η μαμα κίνησε να βγει έξω να δει τι έγινε αλλα πριν απομακρυνθεί απο κοντά μου της είπα προσπαθώντας να καλύψω τον Θάνο "Η γλάστρα μου!".
"Τι έχει η γλάστρα σου;" αναρωτήθηκε.
"Η γλάστρα μου έπεσε! Την είδα εχτές που ήταν έτοιμη να καταρρεύσει αλλα δεν είχα όρεξη να σηκωθώ να την βάλω πιο μέσα!" απάντησα καταβάλλοντας υπερβολική προσπάθεια για να κατά πνίξω το άγχος μου μην με καταλάβει.
"Ευτυχώς γιατί τρόμαξα " απάντησε και με έκανε μια αγκαλιά.
"Βγήκες με κάποιον εχτές;" ρώτησε.
"Οχι γιατί; "ανταποκρίθηκα.
"Γιατί μυρίζεις σαν κάποιος να σε είχε αγκαλιά για πολύ ώρα". Εκεί που έλεγα εντάξει το έσωσα δεν θα καταλάβει τίποτα τώρα άρχισαν πάλι οι υποψίες.
"Οχι δεν βρέθηκα με κάποιον!" ισχυρίστηκα με έντονο τόνο φωνής μήπως και με πιστέψει.
"Καλα, να μου λες όταν βγαίνεις να ξέρω που είσαι "δήλωσε και εγω της έγνεψα καταφατικά. Ύστερα έτρεξα πάνω στο δωμάτιό μου και έστρωσα το κρεβάτι να μην καταλάβει ότι κοιμόταν κι άλλος μαζί μου. Μετά έβγαλα το φούτερ που φορούσα ολο το βράδυ και το άφησα πάνω στην καρέκλα ώστε όταν μου λείπει ο Θάνος να το μυρίζω καθώς η μυρωδιά που ανέφερε η μαμα ήταν το άρωμα του. Ξάπλωσα στο κρεβάτι προσπαθώντας να ξεχάσω το γεγονός ότι θα τον ξαναδώ σε τρεις ημέρες. Έτσι, αφού η βροχή είχε σταματήσει απο το βράδυ, φόρεσα αθλητικά ρούχα ώστε να βγω λίγο έξω απο το σπίτι. Ξεκίνησα να τρέχω. Έκανα μια σχετικά μεγάλη διαδρομή χωρίς να εχω κάποιον προορισμό.Μια ώρα αργότερα, όταν γύρισα έκανα ενα κρύο ντουζ και ύστερα κάθισα στο κρεβάτι με το κινητό μου για να περάσει η ώρα, όπως συνήθως. Αυτήν την φορά κανένα κύμα ειδοποιήσεων δεν κατέβαλε το κινητό μου. Αντιθέτως, το μόνο μήνυμα που είχα ήταν ενα του Θάνου που έλεγε "Μίλησα με την Ευαγγελία, της εξήγησα ότι εμείς οι δύο σταματήσαμε την παρέα. Ελπίζω να το πιστέψει και να μην χρειαστεί να είμαστε χωρισμένοι για παραπάνω μέρες, δεν θα αντέξω".
"Εύχομαι ολα να πάνε όπως τα έχεις σχεδιάσει" απάντησα και έκλεισα το κινητό καθώς προσπαθούσα να μην τον σκέφτομαι κάτι που είναι αδύνατο.
   Το μεσημέρι, πήγαμε βόλτα με τα κορίτσια για να φάμε και ύστερα επιστρέψαμε στα σπίτια μας να ξεκουραστουμε διότι το βράδυ κανονίσαμε να βγούμε. Ολη την ώρα, στο σπίτι, κοιμόμουν οπότε δεν είχα χρόνο να σκεφτώ τον Θάνο, γεγονός που με ευνόησε. Όταν όμως ξύπνησα, ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα. Αφαιρέθηκα, κοιτώντας το ταβάνι, σκεφτόμουν πόσο όμορφα περάσαμε τις προηγούμενες ημέρες. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι ήμουν χαμένη για αρκετή ώρα στις σκέψεις, οπότε, ανοιγόκλεισα τα μάτια μου για να επανέλθω στην πραγματικότητα. Σηκώθηκα, άνοιξα το παράθυρο και κάθισα πάνω στο περβάζι. Κοιτούσα τον κόσμο που περνούσε χωρίς περιέργεια. Προσπαθούσα να σκεφτώ κάτι δημιουργικό να περάσει η ώρα μου αλλά δεν μου ήρθε τίποτα στο μυαλό. Έτσι, έκλεισα το παράθυρο και αποφάσισα να αρχίσω να ετοιμάζομαι μιας και δεν είχα κάτι διαφορετικό να κάνω.
     Αρκετή ώρα αργότερα, ξεκίνησα με τα κορίτσια για να πάμε προς τον φάρο που θα βρίσκαμε τα παιδιά. Κάτι είχα ξεχάσει όμως, ότι δεν έπρεπε να δω τον Θάνο για τρεις ημέρες. Άραγε θα είναι στον φάρο; σκέφτηκα. Αλλα δεν θα είναι η κοπέλα του οπότε δεν πειράζει. Ήμουν μπερδεμένη, δεν ήξερα ποιο ήταν το σωστό και τι έπρεπε να κάνω. Να αποφύγω την συνάντηση μου με τον Θάνο και να τον ξαναδώ σε λίγες μέρες ή να ρισκάρω αυξάνοντας τις πιθανότητες να καθυστερήσουν οι αγκαλιές. Γενικότερα, δεν ρισκάρω, αλλά ένοιωθα διαφορετική πια. Προς το καλύτερο, απο την στιγμή που ήρθαμε πιο κοντά με τον Θάνο. Είχαμε σχεδόν φτάσει, βλέπαμε τα παιδιά στον φάρο αλλα δεν μπορούσα να διακρίνω αν ήταν και ο Θάνος οπότε σκέφτηκα για λίγο και πριν αποφασίσω...
"Σάρα!" είπε με υψηλό τόνο φωνής η Αριάδνη. Με ξάφνιασε!
"Τι έγινε;" ρώτησα ταραγμένη.
"Τι έγινε ρωτάει!" απόρησε η Αριάδνη.
"Σοβαρά Σάρα; Αυτό έχεις να πεις μονο; Τι έχεις πάθει πια; Είσαι μονίμως αφηρημένη! Σου μιλάμε και εσύ είσαι χαμένη στον δικό σου κόσμο, στις σκέψεις σου! Μπορεί να έχεις προβλήματα δεν ξέρω και γω με ποιον αλλα και εμείς έχουμε τα δικά μας και όπως εμείς σε ακούμε και σε βοηθάμε περιμένουμε να κάνεις το ίδιο και εσύ για εμάς! Νομίζω έτσι θα θεώρησε φίλη! " ισχυρίστηκε η Αλκυόνη.
"Συγνώμη πραγματικά αλλά με απασχολεί κάτι... "προσπάθησα να απαντήσω αλλα με διέκοψε.
"Αρκετά! Τι νομίζεις, πραγματικά, ότι θα είμαστε εκεί οπότε μας χρειάζεσαι; Και μόνο όταν μας χρειάζεσαι εσυ; "δήλωσε θυμωμένη η Αριάδνη.
"Όχι...έχετε παρεξηγήσει κάποια πράγματα... νοιάζομαι για εσάς... "ανταποκρίθηκα χωρίς ούτε πάλι να τελειώσω την πρόταση μου.
"Ξέρεις κάτι εγω φεύγω, πάω σπίτι" είπε η Αλκυόνη και η Αριάδνη ακολούθησε χωρίς να μιλήσει.
"Δεν μπορεί να πιστεύετε ότι σας χρησιμοποιώ για να με βοηθάτε οπότε θέλω. Τόσα χρόνια με ξέρετε δεν υπάρχει περίπτωση να κάνω κάτι τέτοιο σε κανέναν. Τι έχετε πάθει; "φώναξα για να με ακούσουν καθώς είχαν ήδη προχωρήσει αλλα ούτε γύρισαν να κοιτάξουν πίσω. Αντιθέτως όλος ο κόσμος γύρω μου με παρακολουθούσε γεμάτος περιέργεια. Στέκονται και κοιτάζουν όποιον τσακώνεται! Πόσο χαμηλά πέφτουμε σαν λαός! σκέφτηκα. Πριν προλάβω να επεξεργαστώ τα γεγονότα που μόλις συνέβησαν ένοιωσα κάποιον να μου πιάνει τον ώμο. Ο Ιάσονας με τα παιδιά, εκτός απο τα κορίτσια, ήρθαν να δουν τι συμβαίνει. Ο Σωκράτης και ο Δημήτρης έτρεξαν προς τα κορίτσια που είχα απομακρυνθεί αρκετά για να τις ηρεμήσουν. Ο Ιάσονας με πήρε αγκαλιά, δεν είχα συνειδητοποιήσει ακριβώς τον λόγο που μου μίλησαν έτσι. Έσφιξα τον Ιάσονα και άρχισα να κλαίω.
"Ει, ηρέμησε" είπε χωρίς να σταματήσει να με έχει στην αγκαλιά του.
"Μπορεί να μην επιτρέπεται η επαφή αυτές τις τρεις ημέρες αλλά πιστεύω σήμερα είναι εξαίρεση" ισχυρίστηκε και με απομάκρυνε απο πάνω του. Ύστερα πριν ανοίξω τα μάτια μου, τα χέρια του Θάνου με είχαν τυλίξει. Άπλωσα και εγω τα χέρια μου και τον αγκάλιασα. Δεν μίλησε, ήταν το μόνο που ήθελα εκείνη την στιγμή, μια αγκαλιά χωρίς λόγια και λεπτομέρειες. Απλά μια αγκαλιά του.
"Βρε, βρε, βρε, η γνωστή Σάρα!" ακούστηκε μια φωνή πίσω μου και ο Θάνος αμέσως με άφησε απο τα χέρια του.
"Ήταν που εσείς οι δύο δεν βρισκόσαστε πλέον!" δήλωσε με υψηλό τόνο φωνής. Εστρεψα προς το μέρος της και αντίκρισα με ψηλή, υπερβολικά λεπτή κοπέλα με κάστανα, κοντά μαλλιά. Ο Θάνος δεν μου είχε ποτέ περιγράψει την Ευαγγελία, αλλάζοντας συνεχώς θέμα. Ομολογώ πως είναι πολύ όμορφη δεν την περίμενα έτσι αλλα αυτό δεν αλλάζει τι έχει κάνει στον Θάνο.
"Είναι φίλη μου, έχεις παρεξηγήσει κάποια πράγματα. Τσακωθηκαμε εχτές αλλα τώρα είμαστε μια χαρά. Αντί να χαίρεσαι για εμένα, με κατακρίνεις διαρκώς" ανταποκρίθηκε ο Θάνος.
"Να χαίρομαι;Που με έχεις παρατήσει για αυτήν; Να φανταστώ συναντιέστε λιγότερο με τα παιδιά πλέον αφού βρήκες καινούργια φίλη όπως την αποκαλείς" ισχυρίστηκε η Ευαγγελία.
"Ξέρεις κάτι, δεν σε αφορά με ποιον θα κάνω παρέα. Βαρέθηκα να κάνω ότι μου ζητήσεις και μετάνιωσα που γύρισα σε εσένα ενώ ήξερα ότι δεν θα αλλάξεις ποτέ. Τελειώσαμε Ευαγγελία! Και μην τολμήσεις να πειράξεις την Σάρα ποτέ! " δήλωσε και στράφηκε προς τα εμένα και μου χαμογέλασε απαλά. Με κοιτούσε με ενα βλέμμα σαν να προσπαθεί να μου πει" Επιτέλους ". Φάνηκε να ένοιωσε απελευθερωμένος απο μια τοξική σχέση. Δεν μπορούσα να κρατηθώ, άπλωσα τα χέρια μου και τον αγκάλιασα.
"Πως τολμάς μετά απο όλα όσα μου έχεις κάνει να με χωρίζεις εσυ;" αναρωτήθηκε η Ευαγγελία. Ο Θάνος δεν απάντησε προσπαθώντας να κρατήσει την ψυχραιμία του. Ένοιωσα τα χέρια του να με σφίγγουν, λογικά αυτό τον ηρεμούσε. Αντίθετα με τον Θάνο ο Ιάσονας αντι μίλησε στην Ευαγγελία.
"Δεν μπορώ να σε πιστέψω πραγματικά! Έχεις πληγώσει τόσες φορές τον Θάνο και πάντα κάλυπτες τις μαλακίες σου με ψέματα και εκείνος σε πίστευε. Πως μπορείς να είσαι τέτοια υποκρίτρια ακόμα και τώρα. Με την Σάρα πρέπει να καταλάβεις ότι περνάει τέλεια και δεν τον κρατάει πίσω όπως έκανες εσύ. Σε παρακαλώ μην ξαναμιλήσεις σε κανέναν μας πότε ξανά " είπε και μας έκανε νόημα να φύγουμε.
"Ευχαριστώ" ψιθύρισε ο Θάνος στον Ιάσονα ο οποίος του απάντησε με μια φιλική γροθιά στον ώμο.
    Λίγη ώρα αργότερα ο Ιάσονας αποχώρησε απο το σημείο που καθόμασταν καθώς κατάλαβε ότι θέλαμε να μείνουμε λίγο μόνοι μας.
"Είσαι εντάξει;" ρώτησα απο ενδιαφέρον τον Θάνο.
"Να σου πω την αλήθεια δεν ένοιωσα ποτέ μου καλύτερα!" ανταποκρίθηκε και πριν καν προλάβω να απαντήσω ήρθε κοντά μου και με φίλησε. Ξαφνιάστηκα αλλα προσπάθησα να μην αντιδράσω όπως τις προάλλες. Οπότε κατάπια όλο το άγχος μου και συνεχίζοντας την κίνηση που άρχισε. Μερικές στιγμές αργότερα ο Θάνος αναρωτήθηκε γλείφοντας τα χείλη του "Οριστικό;". Εγω του χαμογέλασα και έγνεψε καταφατικά. Ύστερα απο λίγο με γύρισε σπίτι.
"Καληνύχτα" είπα.
"Καληνύχτα" ανταποκρίθηκε χαμογελώντας και έστριψε να φύγει.
"Εε!" φώναξα.
"Τι έγινε;" αναρωτήθηκε.
"Δεν έχει φιλί;" ρώτησα παραπονεμένη. Εκείνος γέλασε, φίλησε στο μέτωπο και ειπε "Τα λέμε". Δεν μπήκα μέσα, δεν μπορούσα να σταματήσω να τον κοιτάω, μέχρι που απομακρυνθηκε αρκετά που δεν κατάφερα να τον εντοπίσω. Γύρισα και έκλεισα την πόρτα πίσω μου. Ανέβηκα αθόρυβα πάνω καθώς κατάλαβα ότι την μαμα μου την είχε πάρει ο ύπνος στον καναπέ. Ξάπλωσα στο δωμάτιό μου και έκλεισα τα μάτια να κοιμηθώ. Είχα έναν και μοναδικό λόγο μα αγχώνομαι σήμερα, η Αριάδνη και η Αλκυόνη που παρεξήγησαν την συμπεριφορά μου. Απλα προσπάθησα να κοιμηθώ χωρίς να σκέφτομαι ό,τι με απασχολεί . Δεν τα κατάφερα όμως. Τα πράγματα πήραν τελείως διαφορετική φορά απο όπως τα περιμέναμε.Απο την μια πλευρά καλύτερα καθώς δεν χρειάζεται να περιμένω για να τον δω τρεις μέρες, έτσι πως ήρθαν τα πράγματα. Αλλα απο την άλλη κινδύνευα να χάσω τα δύο σημαντικότερα άτομα. Πως θα καταφέρω να κοιμηθώ;