επιφυλακτική αγάπη

ΕΥΧΆΡΙΣΤΑ ΝΈΑ

Το καλοκαίρι δεν είχε καλά καλά αρχίσει και οι επόμενοι μήνες δεν θα ήταν και πολυ ευχάριστοι λόγω του ατυχήματος. Απορώ τι θα κάνω όλες αυτές τις μέρες που τα κορίτσια θα πάνε διακοπές και πολυ πιθανόν να μην είμαι μαζι τους φέτος. Κάθε καλοκαίρι μαζι, όμως το ατυχές συμβάν άλλαξε τα δεδομένα.
Τουλάχιστον το βράδυ κοιμήθηκα σχετικά καλα. Ήμουν ψυχολογικά εξαντλημένη με αποτέλεσμα να με πάρει ο ύπνος νωρίς. Είδα ένα αρκετά κακο όνειρο και ξύπνησα ιδωμένη με ταχυπαλμία. Δεν συνηθίζω να βλέπω εφιάλτες αλλα μετά το ατύχημα νομίζω ήταν απόλυτα λογικό. Η Αλκυόνη κοιμήθηκε μαζι μου στον καναπέ. Η Αριάδνη δεν κοιμήθηκε καθόλου, είχε το νου της σε εμένα ολο το βράδυ και ολα αυτά που έγιναν τις προηγούμενες ημέρες την προβλημάτιζαν. Ξύπνησα με πονοκέφαλο. Σηκώθηκα και είδα την Αριάδνη να παρακολουθεί τηλεόραση. Η Αλκυόνη ακομα κοιμόταν λογικά θα ήταν κουρασμένη.
"Καλημέρα, πως είσαι;" με ρώτησε η Αριάδνη μόλις κατάλαβε ότι ξύπνησα.
"Καλύτερα απο εχτές" απάντησα.
"Όμως πρέπει να πάω στο νοσοκομείο να σιγουρευτώ ότι η μαμα μου είναι καλά" συνέχισα.
"Δίκιο έχεις, πήγαινε ετοιμάσου να ξυπνήσω την Αλκυόνη για να φύγουμε" ανταποκρίθηκε.
Λίγα λεπτά αργότερα φτάσαμε στο νοσοκομείο με το ταξί. Μπήκαμε μέσα και αρχίσαμε να ψάχνουμε κάποιον ώστε να ρωτήσουμε που βρίσκεται η μαμα μου. Πέρασε μπροστά μας μια νοσοκόμα και ρώτησε η Αλκυόνη "Συγνώμη, μήπως ξέρετε σε ποιο δωμάτιο βρίσκεται η Κλαίρη Γεωργίου;"
"Ναι, μόλις έφυγα απο εκεί. Είναι στο δεύτερο διάδρομο στο τέταρτο δωμάτιο" απάντησε χαμογελαστά η νοσοκόμα.
"Τέλεια ευχαριστούμε, γνωρίζετε την κατάστασή της;" αναρωτήθηκε ευγενικά η Αλκυόνη.
" Είναι καλύτερα απο εχτές. Έχει κάνει και όλες τις εξετάσεις, ολα καλα. Τώρα το μονο που θέλει είναι να αναρρώσει διότι ήταν γεμάτη με πληγές στο πρόσωπό της. Φυσικά της κάναμε ράμματα αλλα πρέπει να χαλαρώσει"απάντησε.
"Τέλεια!" μουρμούρισα.
"Ευχαριστούμε πολύ, γεια σας" είπε η Αλκυόνη και κατευθυνθήκαμε προς τα επείγοντα που βρισκόταν η μαμα μου. Ανοίγω την πόρτα και την βλέπω γεμάτη γάζες. Αν δεν ήξερα την κατάστασή της θα αγχωνόμουν. Πήγα την αγκάλιασα και την ρώτησα πως είναι. Αυτή μου χαμογέλασε και μου είπε" Πολύ καλύτερα, η νοσοκόμα μου είπε ότι αύριο θα μπορέσω να φύγω". Χάρηκα με την απάντηση που μου έδωσε, έφυγε ενα βάρος απο μέσα μου.
Ολο το πρωί το περάσαμε στο δωμάτιο όπου ήταν η μαμα μου. Της κάναμε παρέα για να νοιώσει καλύτερα. Το μεσημέρι τα κορίτσια γύρισαν στο σπίτι τους να φάνε. Εγω δεν είχα όρεξη για φαγητό και τους ειπα ότι θα εμένα εκεί μαζι της,όμως η Αριάδνη είπε "Νομίζω πρέπει να φας κάτι, δεν έφαγες τίποτα απο εχτές".
"Δεν πεινάω, αν χρειαστώ κάτι θα πάρω". Τα κορίτσια παραξενεύτηκαν με την απάντηση που τους έδωσα αλλα δεν αντέδρασαν καθώς είχαν ήδη αργήσει και τους περίμενε η μαμα τους. Λίγη ώρα αργότερα πήρε ο ύπνος την μαμα και εγω βγήκα έξω στο μπαλκόνι να πάρω λίγο αέρα. Κοιτούσα τον ουρανό και αφαιρέθηκα ξανα. Σκεφτόμουν συνεχώς εκείνο το αγόρι. Έλεγα απο μεσα μου "Μα γιατί δεν του μίλησα τοτε, το βράδυ, που είχα την ευκαιρία".Ξαφνικά θυμήθηκα ότι η Αλκυόνη απο οτι είπε γνώριζε το όνομα του. Μέσα στο άγχος μου για την μαμα ξέχασα να την ρωτήσω. Τουλάχιστον όμως θα βρισκόμασταν μετα όλοι μαζι και θα εχω την δυνατότητα να τον γνωρίσω. Όμως θα θέλει αυτός να γνωριστούμε; Αν έχει κοπέλα; Μήπως καλύτερα να μην το επιχειρήσω; Πολλές ερωτήσεις που δεν είχα κάποιον να μου τις απαντήσει.
Ύστερα απο ώρες ήρθαν τα κορίτσια να με πάρουν να παμε να ντυθούμε για την αποψινή μας βραδινή έξοδο. Χαιρέτησα την μαμα μου και επιστρέψαμε σπίτι να ετοιμαστούμε. Μια ώρα περίπου αργότερα φτάσαμε σε ενα πάρκο που είχαμε ορίσει ως σημείο συνάντησης με τα παιδιά. Όσο περιμέναμε εγω ρώτησα την Αλκυόνη να μου πει το όνομά του και το πως το έμαθε. Αυτή μου απάντησε "Θυμάσαι εχτές που είχα ραντεβού; Συναντήθηκα με τον Σωκράτη. Δεν σας το είπα γιατί δεν ήταν σίγουρο ότι θα ερχόταν καθώς ήταν σε έναν γιατρό πριν και δεν ήξερα ποτέ θα τελείωνε. Μιλήσαμε γενικότερα για την παρέα του και για το γεγονός ότι θέλουμε να ενσωματωθούμε σε αυτήν. Μου είπε τα ονόματα των παιδιών και εγώ τα δικα σας. Έτσι έμαθα το όνομα του".
Εγώ την κοιτούσα γεμάτη ανυπομονησία και ύστερα γέλασε γιατί κατάλαβε τι περίμενα και μου είπε" Τον λενε Θάνο αλλα οι φίλοι του τον φωνάζουν Φόντεν καθώς μοιάζει στα χαρακτηριστικά με έναν ποδοσφαιριστη. "Α ναι!" πετάχτηκα "Έλεγα ποιον μου θυμίζει" συνέχισα." Σου αρέσει; " αναρωτήθηκε η Αριάδνη. Εγω κόλλησα, δεν ήξερα τι να απαντήσω." Εε οχι απλά δεν μπορούσα να καταλάβω με ποιον μοιάζει". Οσο και αν ήθελα να μάθουν ότι μου αρέσει για να μου δώσουν συμβουλές, κάτι μου έλεγε ότι θα μου έβγαινε σε κακό καθώς δεν ήμουν σίγουρη ακομα για τα συναισθήματά μου. Και λογικά θα αργήσει η μέρα που θα τους το ανακοινώσω καθώς δεν έχουμε καν γνωριστεί ακόμα. Οι σκέψεις μου διακόπηκαν απο την φωνή της Έμιλυ. Η Αριάδνη σηκώθηκε να χαιρετήσει τα κορίτσια. Φαίνεται ότι έχουν έρθει κοντά. Απο την άλλη η Αλκυόνη έκανε κίνηση να αγκαλιάσει τον Σωκράτη και εκείνος ανταποκρίθηκε. Εγω που δεν είχα με ποιον να μιλήσω κατευθύνθηκα προς τα αλλα τρία αγόρια λέγοντας τους αμήχανα "Γειαα, πως σας λένε;".
"εμένα με λένε Ιάσονα, αυτόν Θάνο και αυτόν Δημήτρη. Εσυ είσαι η...;" είπε ενα απο τα αγόρια.
"Σάρα" ανταποκρίθηκα. "Τι τάξη θα πάτε;" συνέχισα.
"2 λυκείου, και εσύ το ίδιο φαντάζομαι"
απάντησε ο Ιάσονας
"Ναι και εγω" ισχυρίστηκα.
Οσο μιλούσαμε κοιτούσα διακριτικά τον Θάνο χωρίς κάποιον συγκεκριμένο λόγο. Παρατήρησα ότι και αυτός με κοιτούσε, τουλάχιστον όταν γύρναγα να τον κοιτάξω με κοίταγε. Για μερικά λεπτά απλά καθόμασταν αμίλητοι ενώ η Αλκυόνη με τον Σωκράτη είχαν απομακρυνθεί απο εμας. Τα κορίτσια καθόταν στο διπλανό παγκάκι και σχολίαζαν κάποιες παλιές φίλες της Κλαυδίας που τύχαινε να είναι γνωστές των κοριτσιών.
Κάποια στιγμή ο Δημήτρης είπε στον Ιάσονα "Ελα λίγο φίλε, πάμε μια στο περίπτερο" και ο Ιάσονας σηκώθηκε για να πάνε. Εγω και ο Θάνος. Μόνοι. Να η ευκαιρία δεν πρέπει να την χάσω σκέφτηκα και κατευθείαν την έπραξα πριν το μετανιώσω ρωτώντας τον "Ποσο καιρό γνωρίζεστε με τα παιδιά;" Εκείνος γύρισε και με κοίταξε πριν απαντήσει. Εκείνα τα δευτερόλεπτα ένιωσα κάτι να με κυριεύει.
"Περίπου 1 χρόνο" απάντησε. Φαίνεται ότι δεν θέλει να μιλάει πολύ. Αυτό με έκανε να κολλήσω ακόμα περισσότερο μαζί του. Δεν σταματήσαμε όμως ο ενας να κοιτάει τον άλλον μέχρι που με ρώτησε "Με τι ασχολείσαι;". Παραξενεύτηκα αλλα ενθουσιαστηκα με το γεγονός ότι με ρώτησε κάτι μόνος του.
"Με το ποδόσφαιρο, εσυ;" του απάντησα.
"Ωραία και εγω" ανταποκρίθηκε. Λίγα λεπτά αργότερα ο Ιάσονας και ο Δημήτρης επέστρεψαν.
"Τι λέτε;" αναρωτήθηκε ο Ιάσονας. Ο Θάνος με κοίταξε, χαμογέλασε αλλα δεν απάντησε.
Τα κορίτσια ήρθαν και αυτά στο παγκάκι που καθόμασταν και συζητάγαμε για διάφορα ασήμαντα θέματα. Δεν μίλησα καθόλου, απλά άκουγα. Κάποιες φορές η σιωπή λέει πολλά περισσότερα απο οτι νομίζεις.
Κάμποση ώρα αργότερα έφτασαν η Αλκυόνη με τον Σωτήρη χαμογελαστοί. Δεν εξήγησαν τι είχε γίνει μεταξύ τους αλλα θα μάθω. Κάθισαν μαζί μας για μερικά λεπτά και ύστερα αποχαιρετησαμε τα παιδιά. Στο δρόμο για το σπίτι την ρώτησα για τον Σωκράτη και την βόλτα που πήγαν. Είπε ότι περπάτησαν μέχρι την θάλασσα, κάθισαν αγκαλιά και μίλαγαν. Τι άλλο να θέλει κανείς, σκέφτηκα, η Αλκυόνη βρήκε κάποιον που να της αρέσει και να του αρέσει. Αλλα και η Αριάδνη περνάει ευχάριστα με τα κορίτσια. Χαίρομαι για αυτές. Φτάσαμε σπίτι και ήρθαν να κοιμηθούν για άλλη μια μέρα μαζί αφού η μαμα μου είναι ακόμα στο νοσοκομείο. Σήμερα δεν έχω παράπονο πέρασα υπέροχα, σιγουρευτηκα οτι η μαμα είναι καλά, βρεθήκαμε με τα παιδιά και μίλησα με τον Θάνο, λίγο βέβαια αλλα και πάλι κάτι είναι και αυτό μην είμαι αχάριστη. Περιμένω πως και πως την επόμενη φορά που θα βρεθούμε, να χαθώ στα μάτια του αλλά τωρα δηλώνω ότι ανυπομονώ για αύριο που θα επιστρέψει η μαμα σπίτι.