επιφυλακτική αγάπη

ΨΥΧΡΉ ΑΤΜΌΣΦΑΙΡΑ

Πίστευα ότι ολα θα φτιάξουν, ότι οι καλύτερες μέρες έρχονται. Εκεί που ολα πήγαιναν καλα με τον Θάνο και πήρα απόφαση το γεγονός ότι θα τον έβλεπα σε τρεις ημέρες και τα πράγματα θα γινόταν καλύτερα. Εκεί που ήμουν μια χαρά με τα κορίτσια, βοηθούσαμε η μια την άλλη και βγαίναμε συνεχώς έξω. Τώρα ολα άλλαξαν η Αριάδνη και η Αλκυόνη είχαν νευριάσει μαζι μου χωρίς να ξέρω το γιατί. Κατάλαβα ότι κάτι που έκανα τους πείραξε, είπαν ότι είναι το γεγονός ότι αφαιρούμαι αλλα δεν πιστεύω ότι είναι λόγος για να μιλήσουν τόσο άσχημα σε εμένα, κάτι άλλο έχει συμβεί. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι δεν χρειάζεται να περιμένω για να δω τον Θάνο, πλέον ήμαστε πιο κοντά απο ποτέ. Όμως τα δυο πολυτιμότερα άτομα στην ζωή μου, που μου έχουν σταθεί σε όλες τις δυσκολίες και τις χαρές, είχαν μόλις απομακρυνθεί αρκετά απο εμένα. Έπρεπε με κάποιον τρόπο να το διορθώσω ό,τι και αν είχε συμβεί. Όλο το βράδυ με απασχολούσε αυτό. Προσπαθούσα ασταμάτητα να σκέφτομαι τρόπους να με συγχωρέσουν όμως δεν τα κατάφερα. Αν δεν εχω αυτές, δεν έχει νόημα να είμαι καλα με τον Θάνο, με τον Ιάσονα, με οποιαδήποτε. Ενώ όλες αυτές οι σκέψεις μου είχαν κυριεύσει το μυαλό, μια πέτρα ακούστηκε να χτυπάει στο παράθυρό μου. Πλησίασα προς το παράθυρο όταν μια ακόμη πέτρα ήχησε στο τζάμι. Κοίταξα έξω και είδα μια κοπέλα να ψάχνει σκυμμένη πέτρες στο γκαζόν. Άνοιξα το παράθυρο πριν προλάβει να βρει άλλη πέτρα, πράγμα αδύνατο να πραγματοποιηθεί ενώ ψάχνει κάτι που δεν υπάρχει στο γρασίδι.
"Ει!" είπα σχεδόν ψιθυριστά στην άγνωστη κοπέλα. Εκείνη γύρισε και με κοίταξε λέγοντάς μου "Μπα, δεν κοιμάσαι;Φυσικά, αφού δεν έχεις τον σωματοφύλακα σου πως να κλείσεις μάτι". Απο την φωνή της και τα συμφραζόμενα συνειδητοποίησα ότι ήταν η Ευαγγελία.
"Τι με θέλεις βραδιάτικα και μου χτυπάς τα παράθυρα με πέτρες;" αναρωτήθηκα.
"Δεν θέλω εσένα, θέλω τον Θάνο πίσω!"απάντησε.
"Αυτή την στιγμή δεν τον έχω, λυπάμαι" ανταποκρίθηκα ειρωνικά και γύρισα να κλείσω το παράθυρο.
"Περίμενε! Αν δεν είναι ο Θάνος εδω, ελα εσύ! Δεν το βάζω κάτω τόσο εύκολα, δεν παραδίδω τα όπλα έτσι απλά." δήλωσε.
"Μπράβο σου αλλα πραγματικά δεν εχω καμία όρεξη να ασχοληθώ μαζί σου τέτοια ώρα. Εξάλλου δεν εχω αυτόν που ψάχνεις" απάντησα.
"Μα πλέον ο στόχος μου είσαι εσυ, οχι ο Θάνος! Αφού δεν κατεβαίνεις φεύγω, αλλα μην αγχώνεσαι, δεν θα αργήσουμε να ξανασυναντηθούμε" ισχυρίστηκε και έφυγε.
Έμεινα να κοιτάω έξω από το παράθυρο, δεν κατάλαβα ακριβώς τι είχε συμβεί. Με απείλησε; σκέφτηκα. Μπα απλώς ενημέρωσε. Δεν ασχολήθηκα παραπάνω με αυτό το θέμα καθώς είχα αλλο σημαντικότερο που είχε προτεραιότητα. Ξάπλωσα και έκλεισα τα μάτια προσπαθώντας να μην υπερ-αναλύω το πρόβλημά μου διότι έπρεπε να κοιμηθώ τουλάχιστον πέντε ώρες. Επιτελούς! Κατάφερα να με πάρει ο ύπνος ώστε να ξεκουραστώ.
Τελικά δεν κοιμήθηκα όσες ώρες ήθελα, αλλα δεν με σταμάτησε αυτό το γεγονός απο το να αδραξω την μέρα. Ήταν σχετικά νωρίς όταν αποφάσισα να "χτυπήσω" στα κορίτσια. Μου άνοιξε η Αριάδνη και όταν με αντίκρισε, πριν μιλήσω μου έκλεισε την πόρτα. Καταλαβαίνω ότι είναι θυμωμένη αλλα δεν μου έχουν εξηγήσει το λάθος μου. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος να μπω μέσα εφόσον η Αριάδνη δεν θα με άφηνε. Μου ήρθε όμως στο μυαλό ο Θάνος, που σκαρφάλωσε στο παράθυρό μου. Το δικό μου δωμάτιο με αυτό της Αλκυόνης βρίσκονται στο ίδιο ύψος. Ήταν ριψοκίνδυνο αλλα δεν είχα άλλη λύση. Έτσι προσπάθησα να καταλάβω που πάτησε ο Θάνος για να ανέβει. Δεν ήμουν σίγουρη για το τι έκανα αλλα δεν είχα επιλογή, ή θα ανέβαινα και θα ξεκαθαριζα τα πράγματα ή θα καθόμουν κάτω χάνοντας τις καλύτερες μου φίλες.
Έτσι σκαρφάλωσα και έφτασα με το χέρι μου το παράθυρο της, πριν προλάβω όμως να της χτυπήσω για να ανοίξει, γλίστρησε το πόδι μου και κατέληξα στο έδαφος. Ευτυχώς υπήρχε γκαζόν απο κάτω αλλα έπεσα τοσο ατσούμπαλα ώστε να χτυπήσω το πόδι μου. Μόλις έπεσα γύρισα το πόδι μου και το πάτησα κάτω. Εκείνη την στιγμή έβγαλα μια μικρή κραυγή καθώς άκουσα τον αστράγαλό μου να κάνει ενα δυνατό "κρακ". Για καλή μου τύχη η Αμαλία, η μαμα των κοριτσιών, με άκουσε και βγήκε τρέχοντας έξω. Μόλις με είδε έσπευσε να με βοηθήσει φωνάζοντας τα κορίτσια να κατέβουν. Οταν ήρθαν έφεραν έναν επίδεσμο να μου τον βάλουν χωρίς να είναι νευριασμενες. Την στιγμή που η Αμαλία κατευθύνθηκε προς το σπίτι μου να ειδοποιήσει την μαμα, καθώς ως γιατρός θα ξέρει κάτι παραπάνω, εγω βρήκα την ευκαιρία να τους μιλήσω.
"Συγνώμη για εχτές! Συγνώμη που είμαι αφηρημένη συνεχώς. Λάθος μου! Απλά δεν μπορώ να καταλάβω ποτέ φέρθηκα εγωιστικά, μπορείτε να μου εξηγήσετε;".
"Μπορεί να είπαμε και εμείς δυο παραπάνω λόγια. Δεν φέρεσαι εγωιστικά αλλα είσαι μονίμως στον κόσμο σου. Το σκέφτηκα το βράδυ, μήπως κάτι σε απασχολεί; " απάντησε η Αλκυόνη.
"Αρκετά πράγματα με απασχολούν, είτε ανούσια είτε σημαντικά αλλα θα προσπαθήσω να μην είμαι αφηρημένη όταν είμαι με άλλους. Συγνώμη και πάλι! "δήλωσα.
Η Αλκυόνη έγνεψε ενώ η Αριάδνη γύρισε και μπήκε μέσα στο σπίτι της χωρίς να πει κουβέντα. Το περίμενα, είναι η αλήθεια, απο την Αριάδνη, είναι πεισματάρα.
"Θα της μιλήσω " ισχυρίστηκε η Αλκυόνη.
"Ευχαριστώ " απάντησα και με σήκωσε για να με πάει σπίτι μου.
"Είσαι εντάξει;" ρώτησε η μαμα μου. Η μαμα μου γενικότερα είναι αγχώδης τύπος οπότε λογικο να την είχε κυριεύσει το άγχος εκείνη την στιγμή. Με έβαλε να κάτσω στον καναπέ και μου άφησε σε έναν δίσκο γάλα με δημητριακά για να φάω. Ενα βάρος έφυγε απο πανω μου με την συζήτηση με την Αλκυόνη. Βεβαία η Αριάδνη δύσκολα θα αλλάξει γνώμη και θα μου μιλήσει αλλα θα ξανά προσπαθήσω. Τόσα χρόνια μαζί, έχω βρει τρόπους να την κάνω να μου μιλήσει ξανά.
Ξάπλωσα, βλέποντας τηλεόραση στον καναπέ για αρκετή ώρα. Σηκώθηκα να προσπαθήσω να περπατήσω αλλα δεν τα κατάφερα καθώς πονουσα υπερβολικά. Η μαμα μου έλεγε ότι είχα σπάσει το πόδι αλλα δεν ήθελα να την πιστέψω, δεν ήθελα να είναι αλήθεια. Το μεσημέρι, πήγαμε στο νοσοκομείο να κάνω ακτινογραφία ώστε να δουν τι έπαθα στο πόδι. Όταν αποδείχτηκε τελικά ότι η μαμα είχε δίκιο, απελπίστηκα. Μου έδωσαν πατερίτσες και ύστερα παρακάλεσα την μαμα να με πάει στο σπίτι του Θάνου. Εκείνη γέλασε λέγοντας μου "Είχα δίκιο! Δεν είναι απλά φίλος σου!".
"Φίλος μου είναι! Μονο φίλοι!" απάντησα "Θα με πας;".
"Ναι θα σε πάω" ανταποκρίθηκε και κατευθυνθήκαμε με το αυτοκίνητο προς το σπίτι του. Κατέβηκα, χαιρέτησα την μαμα και ύστερα χτύπησα την πόρτα του. Όταν άνοιξε και με είδε με πατερίτσες ξαφνιάστηκε και με αγκάλιασε.
"Πως έγινε; " ρώτησε.
"Έπεσα απο το παράθυρο, δεν μπορώ να σκαρφαλώσω τελικά όπως εσύ" απάντησα γελώντας.
"Είσαι εντάξει τώρα; Θες κάτι απο εμένα;" αναρωτήθηκε.
"Να με βοηθήσεις να ανέβω στο δωμάτιό σου" ανταποκρίθηκα και αυτός με καθοδήγησε προς το δωμάτιο.
"Είναι κάνεις σπίτι; Μήπως ενοχλώ;" ρώτησα.
"Πας καλά; Εσύ δεν ενοχλείς ποτέ και μόνος μου είμαι, όλοι λείπουν" απάντησε και κάθισε δίπλα μου στο κρεβάτι.
"Φαντάζομαι δεν θες να πάμε βόλτα" ισχυρίστηκε.
"Εννοείται πως θέλω αλλα δεν μπορώ να είμαι όρθια πολύ. Εξάλλου θέλω απλά να κάτσουμε αγκαλιά. Μου άρεσε εκείνο το βράδυ που κοιμηθηκαμε μαζί" ανταποκρίθηκα.
"Και εμένα μου άρεσε, όταν δουλεύει ξανά η κυρία Κλαιρη το βράδυ πες μου αν θες να έρθω. Προς το παρόν έλα εδώ..." είπε και με τύλιξε στην αγκαλιά του. Άρχισε να με φιλάει, ύστερα έκανε μια κίνηση προς τα πίσω και ξαπλωσαμε. Αυτός απο κάτω και εγω απο πανω. Με φιλούσε χωρίς σταματημό καθώς τα χέρια του είχαν αγκαλιάσει την μέση μου. Λίγες στιγμές αργότερα άρχισαν να κατεβαίνουν τα χέρια του με αργές κινήσεις προς τα κάτω ώσπου άρχισε να με χουφτώνει. Ενώ το περίμενα, ξαφνιάστηκα. Δεν είχα ποτέ ξανά στην ζωή μου αγόρι οπότε αυτό ήταν η πρώτη μου επαφή με κάποιον. Δεν μπορώ να πω, μου άρεσε. Μου άρεσε πολύ, δεν εχω να συγκρίνω, αλλα φιλάει υπέροχα. Αυτήν την ονειρική στιγμή την διέκοψε μια φωνή.
"Θάνο! Κατέβα! Φεύγουμε!". Ήταν ο πατέρας του Θάνου.
"Οχι ρε φίλε! Το ξέχασα" είπε ο Θάνος ενώ εγω σηκώθηκα απο πανω του.
"Τι έγινε;" ρώτησα.
"Έχω ραντεβού με έναν γιατρό! Ξέχασα ότι είναι σήμερα το ραντεβού! Πρέπει να φύγω". απάντησε.
"Εγω πως θα φύγω;" αναρωτήθηκα.
"Μην αγχώνεσαι! Θα κατέβω κάτω και θα φύγω, αλλα δεν θα κλειδώσω την πόρτα ώστε να φύγεις και εσύ μόλις απομακρυνθουμε" ανταποκρίθηκε "Φεύγω τώρα μην υποψιαστεί τίποτα και έχουμε άλλα".
"Τα λέμε το βράδυ έτσι;" ρώτησα.
"Όχι, δυστυχώς δεν μπορώ. Θα βγούμε με την Εμμανουέλα, την μικρή μου αδερφή και τους γονείς μας έξω να φάμε. Συγνώμη, θα μιλήσουμε αύριο έτσι; " απάντησε.
"Εντάξει, καλα να περάσετε " είπα και εκείνος μου έδωσε ενα φιλί στο μέτωπο και κατέβηκε τρέχοντας. Όταν άκουσα την πόρτα να κλείνει κατέβηκα σιγά σιγά και έφυγα απο το σπίτι του.
Στην διαδρομή μέχρι το σπίτι μου προχωρούσα αργά λόγω του ότι είχα πατερίτσες. Σταμάτησα σε μια καφετέρια και πήρα ενα χυμό να πιω και κάθισα σε ένα παγκάκι. Όταν τελικά επέστρεψα, πήγα σπίτι των κοριτσιών για να μιλήσω στην Αριάδνη.
Όμως εκείνη ακάθεκτη! Δεν με άφησε ούτε καν να της μιλήσω. Δεν θα τα βάλω κάτω όμως αύριο θα ξανα προσπαθήσω. Μιλήσαμε λίγο με την Αλκυόνη για τα νέα μας και εκείνη μου είπε ότι με τον Σωκράτη πήγαιναν πολύ καλά. Με ενημέρωσε επίσης για την Αριάδνη και τον Δημήτρη. Έχουν δύο μέρες να μιλήσουν. Ο Δημήτρης δεν την πήρε τηλέφωνο ούτε έστειλε μήνυμα και εκείνη δεν δέχτηκε να του στείλει πρώτη. Ελπίζω να μην έχει γίνει κάτι κακό γιατί θα επιρρεασει και την σχέση μου μαζι της καθώς δεν θα θέλει να μου μιλάει αν δεν είναι καλα με τον Δημήτρη.
Το βράδυ, πήγα μόνη μου στον φάρο γνωρίζοντας ότι τα κορίτσια και ο Θάνος θα λείπουν σε υποχρεώσεις οπότε βγήκα να συναντήσω τα παιδιά. Για την ακρίβεια το Ιάσονα ήθελα να δω, είναι πολύ καλό παιδί και με βοηθάει συνεχώς. Όταν έφτασα στο γνωστό μας σημείο αντίκρισα τον Σωκράτη και τον Δημήτρη να μιλάνε με δυο κορίτσια. Η μία ήταν η Κλαυδία η άλλη μου φαινόταν άγνωστη. Ο Δημήτρης κοιτούσε χαμογελώντας την δεύτερη κοπέλα. Φαίνεται ότι πέρναγαν υπέροχα. Απο την άλλη, ο Ιάσονας καθόταν μόνος του και κοιτούσε την θάλασσα. Κατευθύνθηκα προς το μέρος του.
"Γειά! Τι γίνεται εδω;" αναρωτήθηκα. Εκείνος σήκωσε το κεφάλι και με κοίταξε. Χαμογέλασε ελαφρά.
"Επιτέλους κάποιος φυσιολογικός!" αναστέναξε ο Ιάσονας "Η Κλαυδία τσακώθηκε με την Έμιλυ και τώρα έφερε μια νέα της φίλη. Φαίνεται ξινή αλλα του Δημήτρη μια χαρά του αρέσει".
"Τι εννοείς; Του αρέσει η καινούργια;" ρώτησα με άγχος καθώς κάτι τέτοιο θα κατέστρεφε την ψυχολογία της Αριάδνης.
"Μοιάζει να ενδιαφέρεται για αυτήν"ανταποκρίθηκε. Δεν ήξερα αν τα παιδιά ξέρουν για την Αριάδνη και τον Δημήτρη οπότε δεν ανέφερα κάτι στον Ιάσονα. Έπρεπε κάτι να κάνω, δεν ήθελα να την διαλύσει και κυρίως δεν πρέπει να την κοροϊδεύει. Εκείνη την στιγμή δεν μπορούσα να κάνω πολλά.
"Την γνώρισες;" ρώτησα τον Ιάσονα.
"Ναι πριν" απάντησε.
"Εντάξει πάω και εγώ. Δεν θα αργήσω" δήλωσα και πήγα προς το μέρος της.
"Γειαα" είπα όταν έφτασα στην άγνωστη κοπέλα.
"Γεια σου είμαι η Ισαβέλλα" ανταποκρίθηκε.
"Σάρα, χάρηκα! Είσαι φίλη της Κλαυδίας; " ρώτησα.
"Ναι με έφερε να γνωρίσω την παρέα σας" απάντησε.
"Κατάλαβα. Σου αρέσει η παρέα μας; Αν και δεν μας ξέρεις καλά, δεν είμαστε καν όλοι" αναρωτήθηκα.
"Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να γνωρίσω άλλους εχω εντοπίσει ποιος με ενδιαφέρει" ισχυρίστηκε.
"Ενδιαφέρον "απάντησα και κοίταξα τον Δημήτρη με την άκρη του ματιού μου. Χαμογελούσε κοιτάζοντας την καινούργια. Δεν καταλαβαίνω τι έχει συμβεί λάθος και ο Δημήτρης αδιαφορεί για την Αριάδνη.
"Μονο που ένας σου έμεινε, οι άλλοι είναι πιασμένοι" είπα δείχνοντας διακριτικά τον Ιάσονα. Εκείνη κοίταξε τον Δημήτρη και ρώτησε "Ποιος έμεινε;".
"Ο Ιάσονας, ελπίζω να έτυχες το λαχείο" ανταποκρίθηκα ειρωνικά και πήγα να καθίσω με τον Ιάσονα.
"Θα την βάλω στην θέση της" ψιθύρισα και εκείνος γέλασε "Καλά θα κάνεις!".
"Πως και ήρθες μόνη σου;" αναρωτήθηκε.
"Και τα κορίτσια και ο Θάνος έχουν υποχρεώσεις " απάντησα.
"Τι γίνεται με τον Θάνο; Πως τα πάτε;" ρώτησε.
"Τέλεια! Αλλα με προβληματίζει η Ευαγγελία, ήρθε τα ξημερώματα σπίτι μου και με προειδοποίησε. Πιστεύω θα ξανά έρθει" δήλωσα.
"Μην της δίνεις σημασία, προσπάθησε να μην πέσεις στο επίπεδο της. Το είπες στον Θάνο; "είπε.
"Όχι, δεν το έχω πει πουθενά, μόνο σε εσένα, δεν θέλω να αναστατώσω τον Θάνο. Ξέρω ότι αν του το πω θα προσπαθήσει να την κάνει να σταματήσει αλλα αυτή απο οτι μου έχει πει ο Θάνος είναι οξύθυμη. Δεν θέλω να ξεσπάσει πάνω του, προτιμώ σε εμένα. Σε παρακαλώ μην του πεις κάτι"ισχυρίστηκα.
"Εντάξει" απάντησε και αλλάξαμε θέμα.
Δεν κάθισα μέχρι αργά καθώς ήμουν εξαντλημένη. Όλα αυτά που έγιναν εχτές και με κράτησαν ξύπνια το βράδυ με είχαν κουράσει. Έτσι αποχωρησαμε απο τον φάρο με τον Ιάσονα και γυρίσαμε σπίτια μας. Με τον Ιάσονα, η αλήθεια είναι, ότι έχουμε έρθει πολύ κοντά τις τελευταίες μέρες. Περνάω πολύ ωραία μαζι του. Μόλις επέστρεψα σπιτι, έπεσα κατευθείαν για ύπνο με την ελπίδα ότι η Ευαγγελία δεν θα έρθει τα ξημερώματα.
Σήμερα είναι ολα κάπως περίεργα, κυρίως η διάθεση. Νοιώθω ότι ολα θα μπερδευτούν. Ευελπιστώ να μην γίνει κάτι τέτοιο, θέλω για λόγια βραδιά να κοιμηθώ ήσυχη χωρίς να εχω άγχος. Αυτό ακριβώς έγινε και απόψε, με πήρε ο ύπνος χωρίς πολλά πολλά.