επιφυλακτική αγάπη

Η ΑΡΧΉ ΕΝΌΣ ΜΥΣΤΗΡΊΟΥ

    Πέντε λεπτά πριν Ευαγγελία κάνει την πλέον καθιερωμένη της επίσκεψη εγω ξύπνησα. Φαίνεται πως πλέον εχω συνηθίσει την ώρα που έρχεται και ξυπνάω μόνη μου λίγο νωρίτερα. Όταν πέταξε την πρώτη πέτρα άνοιξα το παράθυρο πριν προλάβει να  ρίξει δεύτερη και της είπα "Μπα! Πως κι από δω;".
"Δεν είναι αστείο! Μιλάω σοβαρά! Κατέβα κάτω, μην αρχίσω να ουρλιαζω. Περιμένω μια απάντηση" ανταποκρίθηκε.
"Συμφωνώ, δεν είναι αστείο! Γελοίο είναι! Τέλος πάντων, κατεβαίνω τι άλλο μπορώ να κάνω" αναστέναξα.
"Να τον χωρίσεις!" φώναξε και ρολαρα τα μάτια μου. Μόλις βγήκα έξω πλησίασε προς το μέρος μου λέγοντας μου δυνατά "Απο οτι κατάλαβα δεν τον έχεις χωρίσει ακόμα!Τι περιμένεις; ".
"Δεν θα τον χωρίσω, παρ το απόφαση"ισχυρίστηκα.
"Τι δεν καταλαβαίνεις; Δεν σου το ζητάω, το απαιτώ και αν δεν χωρίσετε θα έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα να ξέρεις" απάντησε και ακούμπησε το χέρι της στον ώμο μου. Εγώ της κατέβασα το χέρι αποφασιστικά και την έσπρωξα πίσω λέγοντας της  "Δεν κατάλαβα, τώρα με απειλείς; Δεν νομίζεις ότι αυτή η ιστορία έχει κουράσει; Δεν θα κάνω ό,τι μου λες να το ξέρεις, δεν σε φοβάμαι".
"Είπα θα τον χωρίσεις!" ανταποκρίθηκε και εγω γέλασα.
"Φτάνει! Μην μου το παίζεις σκληρή" συνέχισε και σήκωσε το δεξί της χέρι. Το έσφιξε με όλη της την δύναμη και με χτύπησε με την μπουνιά της στο πρόσωπο. Ένοιωσα αφόρητο πόνο, αλλα κρατήθηκα, δεν ήθελα να πέσω κάτω ή να αρχίσω να κλαίω αν και κάποια δάκρυα κύλησαν χωρίς να το επιτρέψω.
"ΘΑ ΤΟΝ ΧΩΡΊΣΕΙΣ!" είπε.
"Όχι" απάντησα και έσφιξα τα δόντια. Τότε ένοιωσα ακόμη μια φορά να με χτυπάει στο πρόσωπο αλλα οχι στο μάγουλο όπως πριν, τώρα με πέτυχε δίπλα απο το μάτι. Ήξερα ότι θα γινόταν επικίνδυνη αλλα δεν περίμενα με βίαιο τρόπο. Κάτι ήξερε ο Θάνος και με προειδοποίησε αλλα εγω δεν τον άκουσα.
"Χτυπά!" δήλωσα κοιτώντας στα μάτια την Ευαγγελία. Εκείνη για κάτι δευτερόλεπτα δίστασε, όμως δεν την απέτρεψε απο το να σταματήσει. Συνέχισε να βαράει αλλά όχι με την ίδια δύναμη όπως στην αρχή. Μετά τις δυο πρώτες μπουνιές, δεν ένοιωθα τίποτα απολύτως οπότε απλά την κοιτούσα για να παρατηρήσω αν θα αισθανθεί έστω και λίγο μετανιωμένη. Όταν σταμάτησε να πάρει μια ανάσα εγώ της είπα "Τι καταφέρνεις με αυτό που κάνεις; Αφού δεν θα πετύχεις ούτως ή άλλως αυτό που θες". Φάνηκε να σκέφτεται αυτό που της είπα αλλα έμοιαζε αποφασισμένη, με αποτέλεσμα να με χτυπήσει άλλη μια φορά τόσο δυνατά που έπεσα κάτω. Απορώ που την βρίσκει τόση δύναμη, αν και είμαι σίγουρη πως με τόσες μπουνιές της έχουν σπάσει τα δάχτυλα. Για λίγη ώρα έχασα τις αισθήσεις μου και όταν άνοιξα τα μάτια μου η Ευαγγελία είχε ήδη εξαφανιστεί. Σηκώθηκα με δυσκολία καθώς ούτε τις πατερίτσες είχα κοντά μου ούτε κάποιον τοίχο. Προσπάθησα να ανέβω γρήγορα πανω γιατί συνήθως η μαμα τέτοια ώρα σηκωνόταν για να πάει στην δουλειά. Κλείστηκα στο μπάνιο μου και ξεπλυνα όσο μπορούσα το αίμα από το πρόσωπο μου. Με το ζόρι κρατήθηκα να μην ουρλιάξω καθώς οι πληγές μου πονουσαν πολύ. Ξάπλωσα στο κρεβάτι ενώ σκεφτόμουν τρόπους για να καλύψω τα κατορθώματα της Ευαγγελίας από την μαμα. Μερικές στιγμές αργότερα, άκουσα την πόρτα του δωματίου της μαμα να ανοίγει και βήματα προς το δωμάτιό μου. Χωρίς δεύτερη σκέψη κουκουλωθηκα στα σκευάσματα. Εκείνη μπήκε μέσα αλλά έφυγε χωρίς να κάνει απολύτως τίποτα.
   Όταν τελικά έφυγε για την δουλειά της, εγώ σηκώθηκα, πήρα τις πατερίτσες μου, φόρεσα παπούτσια και κατευθύνθηκα προς το σπίτι του Θάνου. Γνώριζα πως ήταν νωρίς αλλα ήθελα επείγοντος να τον δω. Μόλις έφτασα σπίτι του, με τον αργό ρυθμό που πήγαινα είχε πάει εννιά η ώρα. Τον κάλεσα για να μου ανοίξει.
"Είσαι καλά;" αναρωτήθηκε μόλις απάντησε το τηλέφωνο.
"Που το κατάλαβες;" είπα.
"Άστα αυτά τώρα, έρχομαι σπίτι σου..." τον διέκοψα "Μην βιάζεσαι, είμαι ήδη εδω εγώ". Όταν μου άνοιξε και με αντίκρισε έπαθε σοκ. Έμεινε ακίνητος και με κοιτούσε προσπαθώντας να αρθρώσει μια λέξη "Π...πως...;".Μόλις τα κατάφερε με αγκάλιασε  χωρίς να πει το συνηθισμένο "Χρειάζεται κάτι απο εμένα;".
"Έλα μέσα " ισχυρίστηκε και με βοήθησε να ανέβω τα σκαλιά. Καθίσαμε στο κρεβάτι του και εκείνος κλείδωσε την πόρτα για να μην μπει κανένας απο την οικογένειά του. Κρατώντας με σφιχτά στην αγκαλιά του σκεφτόταν χωρίς να πει κουβέντα. Ύστερα απο λίγη ώρα είπε ξαφνικά θυμωμένος "Η Ευαγγελία!". Σήκωσα το κεφάλι και του έγνεψα καταφατικά. Πετάχτηκε όρθιος "Θα δει...".
"Άστο, θα το χειριστώ εγω" ισχυρίστηκα.
"Οχι, οχι, δεν θα ξανά μείνεις ποτέ μόνη σου με αυτην!Σου είπα, είναι επικίνδυνη" δήλωσε.
"Δεν περίμενα να είναι βίαιη" ανταποκρίθηκα.
"Ούτε εγω, έχει ξεπεράσει κάθε όριο, θα πάω να της μιλήσω" είπε αποφασιστικά.
"Θέλω να είμαι και εγω, με άφησε αναίσθητη κάτω και όταν ξύπνησα είχε εξαφανιστεί. Θέλω να της μιλήσω και εγώ "δήλωσα και εκείνος φάνηκε να δακρύζει.
"Ει τι έπαθες;" ρώτησα.
"Εγω φταίω για όλο αυτό με την Ευαγγελία. Αν την είχα παρατήσει νωρίτερα δεν θα σου συνέβαινε τίποτα κακο. Συγνώμη" απάντησε και εγω τον αγκάλιασα.
"Μην απολογήσε, δεν φταις πουθενά εσύ. Και πίστεψε με ότι ακόμα και αν την παρατουσες νωρίτερα δεν θα αλλαζε κάτι στην συμπεριφορά της" ισχυρίστηκα και συνέχισα "Δεν  θα πάμε τώρα να την βρούμε, θα κοιμηθείς το βράδυ σπίτι μου και θα της μιλήσουμε το πρωί όταν έρθει". Εκείνος συμφώνησε και ύστερα καθίσαμε στο κρεβάτι.
"Ούτε στις ταινίες! " είπε.
" Άκουσε με, δεν θα μας χαλάσει την διάθεση η Ευαγγελία. Εντάξει;" δήλωσα.
"Εντάξει" απάντησε.
    Το μεσημέρι, αποφασίσαμε να φάμε έξω fast food. Όταν κάτσαμε να παραγγείλουμε, ο Ιάσονας με πήρε τηλέφωνο.
"Σάρα! Που είσαι;" είπε βιαστικά.
"Έξω με τον Θάνο τρώμε, τι έγινε; " ρώτησα.
"Οκ οκ στειλε μου την τοποθεσία και έρχομαι εκεί " ανακοίνωσε και έκλεισε την κλήση. Εγω με τον Θάνο κοιταχτηκαμε παραξενεμενοι.
"Τι φάση;" αναρωτήθηκα.
"Στείλε την τοποθεσία και θα μας εξηγήσει μόλις έρθει" ισχυρίστηκε και έκανα αυτό μου μου είπε. Όταν ο Ιάσονας έφτασε, ήταν ιδρωμένος, λογικά έτρεχε μέχρι εδώ.
"Τι συμβαίνει;" απόρησε ο Θάνος αλλα εκείνος δεν απάντησε διότι είχε μείνει να κοιτάει τις πληγές στο πρόσωπό μου. Μόλις τον κατάλαβα του είπα" Η Ευαγγελία!, τώρα πες μας τις συμβαίνει".
"Έστειλα μήνυμα στην Κλαυδία, να βρεθούμε για να της πω για την παρέα της. Δεν μου απαντάει απο το πρωί. Οπότε πήγα σπίτι της να της μιλήσω αλλα δεν ήταν εκεί. Ρώτησα τους γονείς της και είπαν ότι είναι σπίτι της
Ισαβέλλας, θα κοιμόταν εκεί το βράδυ. Την πήρα και τηλέφωνο, όμως το έχει απενεργοπιημενο. Κάτι πάει λάθος με όλη αυτήν την παρέα " δήλωσε.
"Φίλε, κάτσε λίγο ηρέμησε, φάε κάτι και μετά θα δούμε τι θα κάνουμε. Το βράδυ που θα βρεθούμε με τα παιδιά θα είναι σίγουρα όλοι"ανταποκρίθηκε ο Θάνος. Είμαι σίγουρη ότι ο Ιάσονας και το προαίσθημα του για αυτήν την παρέα είναι σωστό. Δεν αμφέβαλλα ποτέ για όσα λέει. Όμως είναι αρκετά δύσκολο να πείσουμε τους υπόλοιπους για αυτό.
       Κάμποση ώρα αργότερα, όταν είχαμε επιστρέψει στα σπίτια μας, αφού εξήγησα στα κορίτσια από ποια προερχόταν τα τραύματα, τις ενημέρωσα για αυτό που μας είχε πει ο Ιάσονας. Εκείνες δεν είχαν καμία αμφιβολία ότι αυτοί κάτι κρύβουν.
"Εγω λεω σήμερα να μιλήσουμε στην Κλαυδία" ισχυρίστηκε η Αριάδνη.
"Οχι μονο στην Κλαυδία! Να κάνουμε πως θέλουμε να μιλάμε μαζι τους και να τους κάνουμε παρέα και όταν μεθυσουν να τους αιφνιδιασουμε και να μάθουμε αυτά που θέλουμε" ανταποκρίθηκε η Αλκυόνη.
"Ναι, καλή ιδέα! Θα βρεθούμε αργότερα με τα παιδιά και θα συνεννοηθούμε. Εσείς μιλήσατε καθόλου με το Σωκράτη και τον Δημήτρη;" ειπα.
"Μην μου τον θυμίζεις! " δήλωσε η Αλκυόνη και η Αριάδνη έκανε έναν μορφασμο απογοήτευσης. Δίκιο έχουν! Φέρθηκαν ανώριμα και οι δύο τους. Ελπίζω να μην έρθει κανένας απο αυτούς σήμερα. Δεν θα είναι ούτε ευχάριστο ούτε εύκολο για τα κορίτσια.
   Η ωρα πέρασε και ήρθε η στιγμή να βρεθούμε με τα παιδιά στον φάρο. Η νεα φίλη της Κλαυδίας με ολόκληρη την παρέα στης καθόταν στο έδαφος με αρκετά πακέτα μπύρες δίπλα τους. Ανάμεσα σε όλους αυτούς βρισκόταν ο Δημήτρης που μίλαγε με την Ισαβέλλα και ο Σωκράτης που έπινε χωρίς σταματημό. Μόλις αντίκρισε η Αλκυόνη την κατάσταση του Σωκράτη κατευθύνθηκε γρήγορα προς το μέρος του ώστε να τον συνεφέρει. Η Αριάδνη δεν είχε καμία απολύτως όρεξη απο την στιγμή που είδε το αγόρι που ενδιαφέρεται να φλερτάρει με μια καινούρια. Εγω έψαχνα τριγύρω μήπως και εντοπίσω κάπου τον Θάνο ή τον Ιάσονα μιας και ήταν τα μονα αγόρια της παρέας που ήθελα να ασχοληθώ. Δεν κατάφερα να βρω κανέναν απο τους δυο τους και έτσι κάθισα με την Αριάδνη λίγο πιο πέρα, μόνες μας, ώστε να έχουμε ησυχία. Την ίδια στιγμή, η Αλκυόνη είχε στην αγκαλιά της τον Σωκράτη ο οποίος φάνηκε απελπισμένος συνειδητοποιώντας την κατάσταση που έχει βρεθεί.
"Ηρέμησε, τώρα είμαι εδω" του υπενθύμισε η Αλκυόνη ενω εκείνος την έσφιξε για να τον αγκαλιάσει πιο δυνατά. Δεν περίμενα να δω τον Σωκράτη τοσο απογοητευμένο. Φαινόταν μετανιωμένος!
   Εγω με την Αριάδνη σκεφτόμασταν τι πρέπει να κάνουμε για την ανυπόφορη παρέα που έφερε η Κλαυδία. Λίγα λεπτά αργότερα ο Ιάσονας έφτασε στο σημείο που ήμασταν με τον Θάνο. "Τελικά τι θα κάνουμε" αναρωτήθηκα.
"Το σκεφτήκαμε πολύ και λέμε να μιλήσουμε στην Έμιλυ μήπως κατι αλλάξει μεταξύ τους" απάντησε ο Ιάσονας και εμείς συμφωνήσαμε. Έτσι τηλεφωνησε η Αριάδνη αμέσως στην Έμιλυ λέγοντας της "Γειαα! Είσαι καλά;".
"Γεια, ολα καλα ναι, έγινε κάτι; "απάντησε η Έμιλυ.
"Απλά αναρωτιομασταν γιατί δεν έρχεσαι πλέον μαζί μας" ανταποκρίθηκε.
"Μπα, δεν σας τα είπε! Τσακώθηκα με την Κλαυδία. Εδω και ενα μήνα περίπου η Κλαυδία έχει αρχίσει να πίνει πολυ και την συμβούλεψα να σταματήσει αλλα όσο εγω προσπαθούσα να την απομακρύνω απο αυτό, εκείνη εθιζονταν ολο και περισσότερο. Προσπάθησα πολύ για αυτήν χωρίς να μιλήσω σε κάποιον απο εσάς για να μην αισθανθεί άσχημα αλλά οσο δεν το έλεγα τόσο χειρότερο. Βρήκε μια κοπέλα... δεν θυμάμαι το όνομά της και άρχισαν να πίνουν ασταμάτητα. Πρωί, μεσημέρι και όλο το απόγευμα με αποτέλεσμα να καταλήξουν 3 φορές στο νοσοκομείο αλλα τίποτα δεν τις πτοουσε." δήλωσε ενώ η φωνή της φάνηκε να λυγίζει.
"Εεε...μμ η αλήθεια είναι πως ξέραμε ότι τσαλωθηκατε αλλα εμείς περιμέναμε να ερχόσουν μαζι μας μιας και εμείς δεν έχουμε κάτι μαζι σου" απάντησε κοιτώντας εμας για να επιβεβαιώσει πως δεν είπε κάτι λάθος.
"Λυπάμαι για αυτό που έγινε Έμιλυ, αλλα να ξέρεις ότι εμείς θα θέλαμε να συναντηθούμε ξανά μαζί και δεν θες να μην είναι η Κλαυδία εντάξει "συνέχισε.
" Ευχαριστώ πολύ Αριάδνη και ναιιιι θέλω να βρεθούμε! Τώρα είστε στον φάρο;" ανταποκρίθηκε με ενθουσιασμό. Η Αριάδνη μας κοίταξε ψιθυρίζοντας μας" Τι λεω τώρα;". Εμείς κοιταχτηκαμε και ύστερα απάντησα εγω"Πες ότι είμαστε στο πάρκο εκείνο κοντά στο σπίτι της χωρίς την Κλαυδία και να έρθει να μας βρει". Όλοι με κοίταξαν απορώντας τι είχα στο μυαλό μου. Η Αριάδνη ανακοίνωσε στην Έμιλυ αυτά που μόλις είχα σκεφτεί και ύστερα έκλεισε το τηλέφωνο.
"Φεύγουμε!" είπα και σηκώθηκα απότομα πάνω και κατευθύνθηκα προς την περίεργη παρέα να πω στην Αλκυόνη και στον Σωκράτη τι είχαμε κανονίσει.
"Φεύγεις κιόλας; Δεν πρόλαβα καν να σε δω" άκουσα μια φωνή απο πίσω. Γύρισα και αντίκρισα τον Άπο απαντώντας του "Εχω ώρα εδω, ας ερχόσουν τώρα φεύγω". Εκείνος έκανε ενα βήμα μπροστά προς τα εμένα. Το άρωμα του κυρίευε στον χώρο! Εγω όμως αντιστάθηκα και γύρισα να φύγω ώστε να είμαστε στο πάρκο που είπαμε στην Έμιλυ στην ώρα μας. "Ούτε θα με χαιρετήσεις;" συνέχισε εκείνος."Αντίο" απάντησα ρίχνοντάς του μια ματιά. "Αντίο Σάρα!" είπε χαμογελώντας. Δεν θέλω να δείξω στον Άπο λάθος συναισθήματα. Δεν θέλω να παρεξηγήσει ο Θάνος την κατάσταση οπότε θα κρατάω απόσταση. Απέβαλα αυτές τις σκέψεις και έσπευσα να προλάβω να παιδιά που είχαν ήδη ξεκινήσει. Όταν τους έφτασα ο Θάνος με έπιασε απο την μέση και με φίλησε γλυκά στο μέτωπο. "Ολα καλα;" αναρωτήθηκε. "Μια χαρά" ανταποκρίθηκα χαμογελώντας του.
   Όταν φτάσαμε στο πάρκο καθίσαμε σε ενα πεζούλι και προσπαθήσαμε να δείξουμε ότι ήμασταν πολύ ώρα εκεί όταν έφτασε η Έμιλυ. Καθίσαμε μιλήσαμε για κάποια θέματα απολύτως ανούσια και μετα απο λίγο της εξηγήσαμε τι είχε συμβεί με την νεα φίλη της Κλαυδίας και την παρέα της.
"Ήμουν σίγουρη πως θα έμπλεκε κάπου! Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς, δεν θέλω πάθει κάτι" δήλωσε η Έμιλυ. "Πιστεύω καταλήξαμε πως πρέπει να βρούμε πληροφορίες για την παρέα" ισχυρίστηκε π Ιάσονας. "Μυστηριώδης παρέα" τόνισε ο Θάνος και με πηρε αγκαλιά ψιθυρίζοντας μου"Πρόσεχε μην μπλέξεις πουθενά σε παρακαλώ". Του χαμογέλασα καθώς μπορούσα να διακρίνω ενα αίσθημα άγχους που τον κυριευε μονο στην σκέψη ότι μπορεί να μπλέξω. Πιστεύω αναφέρεται στον Άπο, αφού απο την πρώτη στιγμή που με είδε να μιλαω μαζι του μου είπε να προσέχω. Μπορεί τελικά να μην είναι ζηλιάρης αλλα να νοιάζεται για εμένα. Τέλος πάντων ότι και αν είναι εγω νοιώθω ασφάλεια δίπλα του και αυτό δεν θα αλλάξει.
    Οσο συζητάγαμε για το τι θα έπρεπε να κάνουμε ο Δημήτρης σηκώθηκε όρθιος και ειπε "Εγω παιδιά διαφωνώ τελείως με όσα λέτε! Να ξέρετε φαίνονται φουλ κομπλέ παιδιά και πιστεύω το έχει καταλάβει και ο Σωκράτης, εεε;". Ο Σωκράτης τον κοίταξε γεμάτος απορία και πριν προλάβει να αρθρώσει λέξη η Αριάδνη "πετάχτηκε" λέγοντας "Φυσικά! Είδες εσυ την Ισαβέλλα και κατευθείαν να χωθείς, μην χάσεις! Εκεί που ήμασταν μια χαρά εμείς οι δυο και άρχισα να εχω συναισθήματα για εσένα, εσύ ενω ΤΟ ΉΞΕΡΕΣ αποφάσισε να με πληγώσεις με τον χειρότερο σιωπηλό τρόπο, ευχαριστώ". Ύστερα σηκώθηκε και εκανε κίνηση να φύγει. Όλοι μείνανε να την κοιτάζουν και εγω την ακολούθησα ώστε να την ηρεμήσω όσο μπορώ. Καθίσαμε σε ενα παγκάκι δίπλα απο το σημείο που βρισκόταν τα παιδιά ώστε να έχουμε την δυνατότητα να ακούμε την παρακάτω συζήτηση.
"Δημήτρη κάνεις λάθος! Δεν συμφωνώ μαζι σου, εκείνη η παρέα επηρεάζει όποιον πλησιάζει. Το μόνο σίγουρο είναι πως κάτι κρύβουν. Θα κάνω ότι μπορώ για να μάθω τι κρύβουν και να προστατέψω αυτήν εδω την παρέα με όλους εσάς που νοιάζομαι" δήλωσε ο Σωκράτης. Ο Δημήτρης αποχώρησε μόνος του απο το πάρκο χωρίς να γνωρίζουμε τον προορισμό του. Η Αριάδνη και εγω μετά την απομάκρυνση του Δημήτρη απο την παρέα επιστρέψαμε και εμείς στα παιδιά. Μετά απο αυτό το συμβάν κανένας μας δεν είχε την ψυχολογική δυνατότητα να συνεχιστεί αυτή η κουβέντα οπότε αποφασίσαμε να αποχωρήσουμε και να κατευθυνθεί ο καθένας προς το σπίτι του.
   Εγω, η Αλκυόνη, η Αριάδνη και ο Θάνος γυρίσαμε σπίτι μαζι. Στον δρόμο δεν μιλήσαμε καθόλου εκτός απο την στιγμή που αποχαιρετησαμε τα κορίτσια που ο Θάνος είπε στην Αριάδνη "Να ξέρεις δεν χρειάζεται να πέφτεις ψυχολογικά για τον Δημήτρη, γιατί έχει συνεχώς σκαμπανεβάσματα στην ζωή του και σε όλες του τις σχέσεις είτε φιλικές είτε σαν εκείνη που είχατε. Αξίζεις πολύ περισσότερα!". Η Αριάδνη του χαμογέλασε και μπήκαν στο σπίτι τους.
Εγω κοίταξα τον Θάνο και τον αγκάλιασα σφιχτά." Ευχαριστώ για ολα " είπα και χωρίς να περιμένω καμία απάντηση με τύλιξε μεσα του." Ελα πάμε μέσα να ξαπλώσουμε" πρότεινε σιγανά." Ωχ! " πετάχτηκα"Πως θα μπούμε μέσα;" συνέχισα. "Δεν ειδοποιήσεις την Κλαιρη;" αναρωτήθηκε. "Οχι σιγά μην της το έλεγα δεν θα επέτρεπε να συμβεί κάτι τέτοιο" δήλωσα. "Εντάξει τότε ανέβα και άνοιξε μου το παράθυρο" είπε και με βοήθησε να ανοίξω ήσυχα την πόρτα. Ανέβηκα σχετικά γρήγορα τα σκαλιά καθώς οι πατερίτσες δεν μου επέτρεπαν να τρέξω. Άνοιξα το παράθυρο ώστε να ανέβει. Του έφερα για ακόμα μια φορά ρούχα του αδερφού μου, με βοήθησε να ξεπλύνω τα τραύματα μου και ξαπλωσαμε στο κρεβάτι. Ήμασταν και οι δυο κουρασμένοι με αποτέλεσμα να μας πάρει ο ύπνος γρήγορα.
    Δεν ξέρω τι να πρωτοπώ για την σημερινή ημέρα! Ολα κάπως τελείως περίεργα. Συγχαίρω τον εαυτό μου που κατάφερα και στάθηκα στα πόδια μου μετά απο την βίαιη συμπεριφορά της Ευαγγελίας και κυρίως μετά απο τις μυστηριώδεις εξελίξεις που βομβάρδισαν την παρέα μας.