επιφυλακτική αγάπη

ΣΙΩΠΉ ΚΑΙ ΑΣΤΈΡΙΑ

Εκεί που βυθιζόμασταν στο σκοτάδι, ακτίνες φωτός διαπέρασαν τα κλαδιά των δέντρων στοχεύοντας το δωμάτιο. "Καλημέρα!" είπε ο Θάνος και με σκούντησε απαλά για να ξυπνήσω. "Μερα;" αναρωτήθηκα ενω παράλληλα πετάχτηκα απο το κρεβάτι. "Η Ευαγγελία;" συνέχισα τις ερωτήσεις. "Ή δεν ήρθε ή δεν την ακούσαμε" δήλωσε ο Θάνος."Δεν χαίρεσαι;" συνέχισε.
"Χαίρομαι, εννοείται, αλλα δεν πιστεύω ότι απλά δεν ήρθε, χωρίς λόγο κατι έγινε με αυτην" απάντησα. "Δεν ήρθε, τέλος, μην σκέφτεσαι τόσο. Ελα πάμε κάτω! "είπε, σηκώθηκε απο το κρεβάτι και μου έδωσε τις πατερίτσες.
Κατω μας περίμενε η μαμα στην τραπεζαρία. Είχε ετοιμάσει ολόκληρο πρωινό και μας το είχε σερβίρει."Καλημέρα"είπε χαμογελώντας η μαμα. "Καλημέρα! Τι συμβαίνει;" ρώτησα γελώντας. Δεν τρώει ποτέ πρωινό στο σπίτι καθώς ξυπνάει νωρίς ώστε να πάει στην δουλειά της. Ήταν υπερβολικά χαρούμενη! "Ελατε, καθίστε και και απολαύστε. Εγω φεύγω θα πάω στο ιατρείο και θα σε περιμένω Σάρα σε 2 ώρες εκεί για να επισκεφτούμε τον γιατρό για το πόδι σου" δήλωσε και έφυγε απο το σπίτι με βιαστικές κινήσεις. "Εγω σου λέω κάτι έχει αυτη! Εδω δεν πρόσεξε τις πληγές μου, θα το μάθω" ψιθύρισα στον Θάνο και εκείνος με κοίταξε με ένα περίεργο βλέμμα."Πάλι σκέφτεσαι υπερβολικά, είναι κουραστικό" απάντησε και κάθισε. Εγω κατέβασα το κεφάλι και τοποθετήθηκα αθόρυβα στην καρέκλα δίπλα του.
Λίγη ώρα αργότερα αποχώρησε ο Θάνος απο το σπίτι μου και εγω συνάντησα την Αλκυόνη με την Αριάδνη ώστε να πάμε μαζι στον γιατρό που είχα ραντεβού.
Μετά την εξέταση, περίμενα έξω από το ιατρείο με την μαμα και τα κορίτσια. Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα η βοηθός του γιατρού ανακοίνωσε "Ολα καλα μικρή, σε δύο μέρες ελα πάλι για να σου βγάλουμε τον γύψο". Χαμογέλασα. "Ευτυχώς δεν θα χάσω ολο το καλοκαίρι" είπα σιγανά και σηκωθήκαμε να φύγουμε. Αφήσαμε πίσω την μαμα καθώς είχε υποχρεώσεις και εμείς κατευθυνθήκαμε προς ένα εστιατόριο.
Εκεί μοιραστηκαμε τις απόψεις και τις ιδέες που είχαμε για την περίεργη παρέα της Ισαβέλλας." Λες να έμπλεξε και η Κλαυδία;" αναρτήθηκε αγχωμένη η Αριάδνη. Καμία μας δεν απάντησε. Εγω πάντως είμαι σίγουρη πως αν δεν έχει μπλέξει ακόμα...είναι θεμα χρόνου να συμβεί. Την σιωπή αυτή την έσπασε το τηλεφώνημα της Έμιλυ. "Ελα, έγινε κάτι;" ρώτησε η Αλκυόνη." Πήρα τηλέφωνο την Κλαυδία και της είπα να βρεθούμε. Εκείνη όμως δεν κατάλαβε ότι ήμουν εγω αυτή που της τηλεφώνησα" απάντησε. "Έμιλυ δεν καταλαβαίνω, τι εννοείς ;" αναρωτήθηκε η Αλκυόνη. "Εμμ... έρχομαι, έρχομαι που είστε;"είπε βιαστικά και η Αλκυόνη της έδωσε την ακριβή τοποθεσία ώστε να μας εξηγήσει απο κοντά.
Μερικά λεπτά αργότερα η Έμιλυ έφτασε εξαντλημένη, φαίνεται πως έτρεχε για να φτάσει εγκαίρως."Ολα καλα;" την ρώτησα καθώς αντίκρισα το κατακόκκινο πρόσωπό της."Ε...έτρεχα!" έκανε μια παύση "Όταν τηλεφώνησα στην Κλαυδία εκείνη νόμιζε πως ήμουν η Ισαβέλλα! Μου απάντησε ρωτώντας με αν θα την αφήσω σήμερα να δοκιμάσει και αυτή!" απάντησε βιαστικά η Έμιλυ."Εμμ... τι εννοείς;" είπε η Αριάδνη προσπαθώντας να καταλάβει τι είχε συμβεί. "Μα τι δεν καταλαβαίνετε! Η Κλαυδία δεν πρόλαβε καλα καλα να βρει νεα λαρεα και ήδη έμπλεξε! Αχχ... τι θα κάνω, εγω φταίω που τσακώθηκα μαζι της και κατρακύλησε" τόνισε η Έμιλυ και δάκρυα κατηφορισαν προς τα χείλη της. "Ν...ν...ναρκωτικά;" ξαφνιάστηκε η Αλκυόνη και η Έμιλυ της έγνεψε καταφατικά."Απίστευτο! τι κάνουμε τώρα; " συνέχισε η Αλκυόνη." Με αυτό που μόλις μάθαμε ολο το σχέδιο άλλαξε. Θα επικεντρωθουμε στην Κλαυδία και στην υγεία της, θα προσπαθήσουμε να την βοηθήσουμε.Και να ξέρεις , Έμιλυ, δεν φταις εσύ καθόλου, δική της επιλογή...ανευθυνότητα...αλλα οφείλουμε να την βοηθήσουμε" είπα με ένα αχνό χαμόγελο; αισιοδοξίας να ζωγραφίζεται στο πρόσωπό μου καθώς έκανα κίνηση να αγκαλιάσω την Έμιλυ που δάκρυα κυλούσαν ασταμάτητα.
-Δεν είναι κάτι απλό αυτό που μας συνέβη, δεν ξέραμε πως να το διαχειριστουμε-
   Ωρα αργότερα, αφότου επέστρεψα στο σπίτι, ανέβηκα στο δωμάτιό μου. Ξάπλωσα καθώς περίπλοκες σκέψεις για την Κλαυδία είχαν μπερδέψει  μυαλό μου. Ξαφνικά, εκεί που προσπαθούσα να σκεφτώ τρόπους για να την βοηθήσουμε για μερικά κλάσματα δευτερολεπτων οι σκέψεις αυτές απομακρυνθηκαν και ύστερα την θέση τους την πήρε η δημιουργία ενός νέου προβληματισμου. "Που παει κάθε βράδυ η μαμα; Πως και είναι τόσο χαρούμενη τόσο απότομα;" σκέφτηκα. "Έχει γκομενο!" πετάχτηκα απο το κρεβάτι φωνάζοντας. Δεν έχασα χρόνο, πήρα τηλέφωνο την μαμα "Μαμα θέλω να σου μιλήσω που είσαι να έρθω;" είπα γρήγορα. "Ολα καλα Σάρα μου;" απάντησε αγχωμένη."Μαμα που είσαι;" προσπέρασα την ερώτηση της καθώς δεν ήθελα να καταλάβει ότι κάτι δεν πήγαινε καλα. "Στη δουλειά, αν θες να μιλήσουμε ελα γρήγορα εχω ασθενή σε λιγάκι" απάντησε πιθανόν καθησυχασμενη."Εντάξει έρχομαι" είπα και έκλεισα το τηλέφωνο ενώ είχα ήδη φύγει απο το σπίτι εφόσον ήξερα πως με τις πατερίτσες θα καθυστερούσα. Ευτυχώς θα τις ξεφορτωθώ σε δύο μέρες.
    Μόλις έφτασα στο νοσοκομείο που δουλεύει η μαμα, κατευθύνθηκα προς το γραφείο της και χτύπησα την πόρτα.
"Μπες Σάρα!" ακούστηκε απο το δωμάτιο. Έκανα κίνηση και άνοιξα την πόρτα διστακτικά. Δεν θέλω όλες αυτές οι εικασίες να αποδειχθούν αληθινές. Έτσι, συμμάζεψα τις σκέψεις μου, σήκωσα το κεφάλι και προχώρησα προς το γραφείο της. "Πως ήξερες ότι ήμουν εγώ;" ρώτησε ώστε να αρχίσει η συζήτηση. "Δεν εχω ακόμα ραντεβού, αλλα θα έρθει όπου να ναι για αυτό πες μου τι ήθελες να μην καθυστερήσω τον ασθενή" απάντησε και με κοίταξε με ενα περίεργο βλέμμα. Την κοίταξα στα μάτια και πριν προλάβω να το μετανιώσω ειπα" Έχεις σχέση;". Το βλέμμα της έγινε σοβαρό." Ναι με τον πατέρα σου" ανταποκρίθηκε μονότονα."Μην κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις!" τόνισα."Τι θέλεις να πεις Σάρα;" αναρωτήθηκε και σταύρωσε τα χέρια της. "Είσαι τόσο χαρούμενη και γεμάτη όρεξη αυτές τις μέρες που η όλη κατάσταση μου φαίνεται ανεξήγητη. Εχω να σε δω τοσο χαρούμενη απο όταν ήμασταν μικρά με τον Ηρακλή και παίζαμε με τον μπαμπά όλοι μαζί στην θάλασσα. Είμαι σίγουρη πως έχεις σχέση με κάποιον ενώ ο μπαμπάς είναι στην Ισπανία." είπα πλέον αποφασιστικά. Εκείνη δίστασε για μια στιγμή και ύστερα ανακοίνωσε "Ωραία, ναι εχω μια σχέση που είμαι χαρούμενη". Προσπάθησα να δω την αντίδραση της αλλα δεν ήμουν σε θέση να την αντικρίσω στα μάτια καθώς αυτό που άκουσα όσο και αν το είχα προβλέψει με πλήγωσε τόσο πολύ. "Αρα τον απατάς!" διαμαρτυρηθηκα. "Ε.. εε.. ο.. όχι"προσπάθησε να αρνηθεί." Ψέματα! Αφού τον απατάς και μου το δήλωσες μην προσπαθείς να το αποφύγεις! Να δω πως θα το πεις στον μπαμπά. Ή σκέφτεσαι να μην το ανακοινώσεις;" είπα αλλα πριν προλάβει να μιλήσει συνέχισα"Αν δεν του το πεις μέχρι αύριο θα του το πω εγω" τόνισα και έφυγα κλείνοντας την πόρτα πίσω μου με δύναμη.
     Δεν μπορώ να διανοηθώ αυτό που έκανε και μου το παρουσίαζε σαν να μην είναι κάτι κακό. Δεν θελω άλλο να ζω στο σπίτι μαζι της πραγματικά. Δεν τολμάω να την αντικρίσω.
    Τοποθέτησα εκείνες τις σκέψεις στην άκρη που σε όλη την διαδρομή μέχρι το σπίτι με βασάνιζαν. Όταν επιτέλους επέστρεψα ανέβηκα στο δωμάτιό μου και άλλαξα ώστε να βρω τα παιδιά. Είχα ήδη αργήσει στο ραντεβού μας οπότε βιάστηκα.
     Όταν έφτασα στον φάρο, ο Ιάσονας, ο Σωκράτης, ο Δημήτρης, ο Θάνος, η Αλκυόνη και η Αριάδνη καθότανε κάτω και συζητούσαν ενώ λίγο πιο πέρα βρισκόταν η νέα παρέα της Κλαυδίας. Ο Θάνος σηκώθηκε και με αγκάλιασε. "Ολα καλα;" τον ρώτησα καθώς παραξενεύτηκα. "Μου είπαν τα κορίτσια ότι βγάζεις τον γύψο!" είπε χαμογελώντας και εγω του απάντησα με ενα φιλί. "Ελα κατσε και συγνώμη για το πρωί, είμαι σίγουρος πως θα έχεις δίκιο αλλα μη είσαι τόσο καχύποπτη. Εντάξει;" δήλωσε γλυκά." Εντάξει θα το διορθώσω! Εμ..." είπα αλλα δεν κατάφερα να συνεχίσω αυτό που είχα στο μυαλό. "Για πες" απάντησε. "Τελικά αυτό που ισχυριζομουν για την μαμα ισχύει αλλα θα στα εξηγήσω όλα μετά. Θα κοιμηθείς σε εμένα σήμερα;" αναρωτήθηκα." Ό,τι θέλεις" ανταποκρίθηκε και κάθισε κάτω."Λοιπόν Σάρα!" ξεκίνησε ο Ιάσονας πριν προλάβω να τους χαιρετήσω. "Θα πας να μιλήσεις εσύ και ο Δημήτρης σε κάποιον απο την παρέα. Ξέρουμε ότι μιλάς με ένα παιδί απο εκεί όπως επίσης και ο Δημήτρης με μια κοπέλα. Θα το εκμεταλλευτουμε".Αιφνιδιάστηκα! Απορώ πως συμφώνησε ο Θάνος με αυτό το πλάνο. "Εμ... οκ αλλα Θάνο;" αναρωτήθηκα." Τι έγινε; " απάντησε εκείνος."Κατάλαβες το σχέδιο; Θα πάω στον Άπο "τόνισα παραξενεμενη." Το ξέρω! Σε εμπιστεύομαι, αλλα φοβάμαι μην σε πειράξει" δήλωσε και χαμήλωσε τα βλέφαρά του. Εγω του χαμογέλασα και ύστερα γύρισα στα παιδιά λέγονται τους "Ας ξεμπλεξουμε την Κλαυδία έγκαιρα! Πότε ξεκινάμε; " είπα και σηκώθηκα." Πήγαινε εσύ τώρα και θα έρθει σε λίγο ο Δημήτρης. Αν γίνει οτιδήποτε παράξενο πάρε τηλέφωνο" απάντησε χαμογελώντας και του έγνεψα καταφατικά. Προχώρησα προς την άλλη παρέα. "Πρόσεχε!" φώναξε αγχωμένος ο Θάνος.
    Έφτασα στα παιδιά και ο Άπο σηκώθηκε να με χαιρετήσει. Μου έδωσε το χέρι του φιλικά."Πως είσαι; " ρώτησε χαμογελώντας."Εμ...καλα" απάντησα. "Κάτι έχεις εσύ,θες να πάμε μια βόλτα να μου τα πεις;" αναρωτήθηκε. "Παμε" ανταποκρίθηκα και φύγαμε χωρίς προορισμό. "Για πες, τι σε προβληματίζει; Η Ευαγγελία;" ρώτησε και εγω έμεινα να τον κοιτάζω. "Ξανά ήρθε;"συνέχισε εκείνος τις ερωτήσεις. "Οχι σήμερα δεν ήρθε, ευτυχώς, αν και παραξενεύτηκα που δεν την είδα" απάντησα τελικά. "Ωραία, αν ξανά έρθει πες μου" τόνισε και άλλαξε κατευθείαν θέμα πριν προλάβω να το επεξεργαστώ. "Αρα τι σε προβληματίζει;" αναρωτήθηκε. "Εμ..." δίστασα για μια στιγμή να του πω τα προσωπικά μου αλλα με έκανε να του ανοιχτω." Η μαμα μου απατάει τον μπαμπά μου που είναι στην Ισπανία" είπα και καθίσαμε σε ενα παγκάκι. "Ουυ...τι σκέφτεσαι να κάνεις;" ρώτησε." Δεν εχω σκεφτεί κάτι, εσύ τι λες;" εστρεψα την ερώτηση. "Ασε με να σκεφτώ και όταν βρω τίποτα θα σε πάρω τηλέφωνο" απάντησε."Μα δεν έχεις το τηλέφωνο μου" τόνισα."Για αυτό το είπα για να μου το δώσεις" είπε και εγω γέλασα. Λίγη ώρα αργότερα αφότου η συζήτηση είχε λήξει και μια αμηχανη σιωπή κυριάρχησε, τον ρώτησα"Η Κλαυδία πως είναι;". Έστρεψε αργα το κεφάλι του προς το μέρος μου "Συμπεριφεροταν πάντα περίεργα;" αναρωτήθηκε. Τον κοίταξα με ενα ενα βλέμμα απορίας λέγοντας του "Οχι, τι εννοείς;". Εκείνος δίστασε αλλά τελικά συνέχισε "Κάπνιζε και έπινε;". Γουρλωσα τα μάτια,"Οχι, ποτέ ".Ο Άπο χαμήλωσε το κεφάλι του λέγοντας μου "Φοβάμαι πως θα μπλέξει".
"Δεν σε καταλαβαίνω, εξήγησε μου σε παρακαλώ" απάντησα αγχωμένη. "Η Ισαβέλλα εδω και έναν περίπου χρόνο είναι μπλεγμένη..." έκανε μια διακοπή καθώς σκεφτόταν αν έπρεπε να την ξεσκεπασει. "Με ναρκωτικά" είπε και κοίταξε τα αστέρια.Εγω δεν είχα πως να απαντήσω αφού δεν περίμενα ποτέ να παραδεχτεί κάτι τέτοιο. "Μου αρέσει να χαζεύω τα αστέρια"άλλαξε απότομα το θέμα. Εγω τον κοίταξα και χαμογέλασα. "Νοιώθω μεγάλος απέναντι τους. Τα αστέρια φαίνονται τόσο μικρά αλλα καταφέρνουν και φωτίζουν" δήλωσε και γύρισε και χάθηκε στα μάτια μου. Ένοιωσα ενα κύμα γαλήνης να με διαπερνά σε μεγαλο βαθμό. Έκλεισα τα μάτια μου και έσκυψα το κεφάλι. Εκείνος με άγγιζε απαλά στο πρόσωπο."Κοίτα τα αστέρια" μου ψιθύρισε. Άνοιξα τα μάτια και τον είδα να με κοιτάει επίμονα. Δεν μίλησα αλλά ακολούθησα τις οδηγίες του.
    Αρκετή ώρα αργότερα αποφασίσαμε πως έπρεπε να γυρίσουμε στον φάρο. Στην αρχή της επιστροφής επικρατούσε ησυχία αλλα ύστερα ο Άπο έσπασε την σιωπή με μια του δήλωση. "Να ξέρεις θα μιλήσω με την Ισαβέλλα για να μην επιρρεαζει την φίλη σου. Θα την προσέχω". Εγω χαμογέλασα χωρίς να του απαντήσω. Εκείνος άναψε ενα τσιγάρο και μου απάντησε με ενα χαμόγελο. Ύστερα ρώτησα "Κάνεις και εσύ;". Παραξενεύτηκε "Τι εννοείς;". Δίστασα να του εξηγήσω."Ναρκωτικά". Με κοίταξε"Γιατι σε νοιάζει; " μου απάντησε χαμηλόφωνα. Δεν ήξερα τι να απαντήσω. "Κάνεις ναι ή όχι;" συνέχισα έπειτα απο μερικά λεπτά. "Γιατί ενδιαφέρεσαι για εμένα;" ρώτησε ξανα. Σταμάτησα να περπατάω, γύρισα και τον κοίταξα στα μάτια. "Δεν θέλω να πάθεις κατι" παραδέχτηκα και ύστερα συνέχισα να περπατάω. Εκείνος χαμογέλασε "Δεν το περίμενα!"είπε και μου έδειξε με το χέρι του το σημείο που καθόταν τα παιδιά. Είχαμε επιστρέψει."Δεν μου απάντησες όμως" του υπενθύμισα και εκείνος μου έκανε μια ματιά και κάθισε στην παρέα του. Έμεινα να κοιτάζω το κενό. Δεν είχα καταλάβει αν κατάφερα κάτι να αποκαλύψω για την Ισαβέλλα. Πήρα μια βαθιά ανάσα και κατευθύνθηκα προς τα παιδιά.
  Ο Θάνος σηκώθηκε και με αγκάλιασε την στιγμή που έφτασα στο μέρος που καθόταν. "Τι έπαθες εσυ;" αναρωτήθηκα. "Άργησες, ανησύχησα. Είσαι καλά;" είπε και με άφησε απο τα χέρια του. Πριν προλάβω να απαντήσω τόνισε ο Ιάσονας. "Άλλο λίγο να αργούσες θα σε έψαχνε". Εγω κοίταξα τον Θάνο και του χαμογέλασα. "Είμαι μια χαρά μην ανησυχείς" δήλωσα και κάθισα μαζί με τα παιδιά." Ο Δημήτρης; "ρώτησα."Αυτός επέστρεψε αρκετή ώρα πριν, μας εξήγησε τι είχε συμβεί και έφυγε γιατί έπρεπε να γυρίσει σπίτι του. Εσυ για πες μας τι ανακάλυψες" απάντησε η Αριάδνη. "Για να πω την αλήθεια, δεν μου είπε πολλά πράγματα. Ενα πράγμα μονο παραδέχτηκε, ότι η Ισαβέλλα είναι μπλεγμένη εδω και καιρό με ναρκωτικά και έχει μπλέξει και την Κλαυδία"είπα. Ο Θάνος με κοίταξε επιφυλακτικα." Μονο αυτό;" ρώτησε ο Ιάσονας. Εγω έσκυψα το κεφάλι μου ψιθυρίζοντας"Ναι... δεν μου ανοίχτηκε". Ο Θάνος πήρε μια βαθιά ανάσα και ύστερα απόρησε"Τόση ώρα τι κάνετε μόνοι σας αν δεν μιλούσατε; ".
" Θάνο, μιλούσαμε αλήθεια αλλα δεν κατάφερα να τον πείσω να μου εμπιστευτεί κάτι εκτός απο αυτό. Συγνώμη" είπα και τον κοίταξα στα μάτια ώστε να καταλάβει πως λέω αλήθεια. Εκείνος ήρθε και με αγκάλιασε, δίνοντας μου ενα φιλί στο μέτωπο." Ολα καλα Σάρα να ξέρεις θα ξανα προσπαθήσουμε αν δεν έχεις πρόβλημα" δήλωσε ο Ιάσονας και σηκώθηκε όρθιος. Μαζί του σηκώθηκαν και όλοι οι υπόλοιποι ώστε να γυρίσουν στα σπίτια. "Περιμένετε! Ο Δημήτρης τι έμαθε;" αναρωτήθηκα.Τα παιδιά κοιτάχτηκαν μεταξύ τους χωρίς να ξέρουν ποιος θα μου τα ανακοινώσει. Αποφάσισε η Αλκυόνη. Πήρε μια ανάσα και τόνισε"Η Κλαυδία αυτή την στιγμή που μιλάμε, είναι στο κρατητήριο. Έμπλεξε άσχημα ". Έμεινα να την κοιτάζω." Θα μιλήσουμε και αύριο καλύτερα, ελα το πρωί σπίτι μας να σου πούμε παραπάνω πληροφορίες. Εμείς τώρα φεύγουμε, θα έρθεις μαζί μας;" είπε. "Θα γυρίσω εγω μαζί της, θα κοιμηθώ εκεί "εξήγησε ο Θάνος.
    Λίγη ώρα αργότερα, εγω και ο Θάνος επιλέξαμε να επιστρέψουμε σπίτι μου. Σε όλη την διαδρομή επικρατούσε ησυχία όμως κάποια στιγμή αποφάσισα να τον ρωτήσω κάτι που με προβληματιζε."Θάνο...τι έχουμε εμείς οι δύο; " αναρωτήθηκα. Εκείνος με κοίταξε με απορία λέγοντας μου "Τι εννοείς;". "Μεταξύ μας, τι υπάρχει;" συνέχισα τις ερωτήσεις. "Νοιάζομαι για εσένα και δεν θέλω να πάθεις κάτι" απάντησε. "Αυτό; Μόνο; Απλά νοιάζεσαι; Δεν πιστεύεις ότι υπάρχει χημεία μεταξύ μας; " ρώτησα. Εκείνος με κοιτούσε χωρίς να απαντήσει. Ούτε μια λέξη δεν γλίστρησε από το στόμα του. Άραγε δεν νοιώθει τίποτα για εμένα;
       Όταν φτάσαμε σπίτι, ανεβήκαμε ήσυχα στο δωμάτιό μου, αλλάξαμε και ξαπλωσαμε στο κρεβάτι. Έκλεισα τα μάτια καθώς όλα όσα ανακοινώθηκαν σήμερα με άφησαν σοκαρισμένη . "Σάρα...θέλεις να μου εξηγήσεις τι συνέβη σήμερα;" ρώτησε ψιθυρίζοντας. Γύρισα πλευρό ώστε να τον κοιτάω και απάντησα "Ναι". Άρχισα να του εξηγώ τι είχε συμβεί με την μαμα μου και τον νέο απρόσμενο τύπο της. Φαινόταν να με ακούει προσεκτικά.
   Μετά από τον μονόλογο μου εκείνος με χαϊδεψε στο πρόσωπο απαλά. Ούτε αυτήν την φορά απάντησε.

  Έκλεισα τα μάτια μου πλέον γνωρίζοντας ότι πολλές φορές η σιωπή λέει πολλά...