EAS 2: Certain Shades of Green (Completed)

Kabanata 10

Ilang araw akong hindi lumalabas ng bahay dahil sa kahihiyang nangyari. Na mas lalong naging dahilan upang pag tsismisan kami.

Araw-araw at gabi-gabi akong umiiyak dahil sa mga sinabi ni mama. Ilang araw kong ininda ang gutom dahil mas lamang ang sakit sa puso ko.

"Esther!"

Napadilat ako mula sa kinahihigaan dahil sa narinig na sigaw mula sa labas ng bahay.

"Esther anak! Ako 'to si Nanay sona!"

Napangiti ako dahil may tao paring nandiyan para sa akin. Kaya tamad akong bumangon kahit gulo-gulo ang buhok.

I quickly opened the door and I saw Nanay sona's worried face. And behind of her was Drake with his worried face.

"Anak!" my eyes watered when nanay sona suddenly hugged me, "Ano bang nangyari sa'yo? Tignan mo ang itsura mo?" malumanay na aniya.

"Pasensya na po--" I could not continue my words because of the sudden loud sounds came from my stomach. So I quickly bowed my head.

"Drake! Pakihanda nito!"

Doon ko lang napansin na may dala pala silang tupper ware. Mabilis na kinuha 'yon ni Drake at nagtungo sa kusina ng bahay. Rinig ko ang pagmamadali niyang galaw. Hinila naman ako ni nanay paupo sa hapag kainan.

"Ano bang nangyari sa'yo? Wala kaming mapagtanungan sa labas. Pero naririnig naming nag-away kayo ng mama mo." bakas ang labis na pag-aalala sa mukha ni Nanay Sona.

"Hayaan niyo na po." pilit akong ngumiti. Sakto namang nilapag ni Drake sa lamesa ang dala nila pagkain. Naamoy ko ang masarap na ulam kaya doon lamang ako nakaramdam ng sobrang gutom.

Mabilis akong kumuha ng kanin at ulam bago sunod-sunod na sumubo.

"Careful." I heard Drake's voice.

But I ignored him and I snorted again and again. That makes me choked. Nanay sona quickly handed me a glass of water, so I immediately drank it.

"Ilang araw ka bang hindi kumakain anak? Aba'y namayat ka rin pala." puna ng Ginang.

Napatingin ako sa mag-ina, bago yumuko ulit sa pagkain.

"T-Three days po..." I answered while stuttering.

"Ano?!"

"Fvck! Tangina!"

Rinig kong naging reaksyon nila. Ngunit nanatili akong nakayuko. Pati sila nadadamay sa kamalasan ko.

"Ay bakit ka naman nagpagutom? Sabi ko naman sa'yo dumalaw ka sa bahay." my heart melted when I heard Nanay sona's worried voice. Kaya nag-angat ako ng tingin habang nakangiti.

"Okay lang po ako, Nay. Wala lang po akong ganang kumain."

"In three days?" matalim ang boses na singit ni Drake. Kaya napabaling ako sa kaniya na bakas ang inis sa mukha.

I let out a soft chuckle to hide my nervous, "Okay lang ako, p-promise." pumiyok ang boses ko sa huli. Shit naman.

"No! You're not." muling sabat ni Drake.

Hinayaan lang muna nila akong matapos kumain, bago muling tinanong ng kung ano-ano. Hanggang sa naikuwento ko ang buong pangyayari.

"Ayokong husgahan ang mama mo dahil alam kong may mabigat siyang dahilan. Kaya hangga't wala siya, doon ka muna sa bahay ko." sabi ni nanay.

"H-Hindi na po nay. Kaya ko naman dito, nag-iwan naman po si mama ng pera." pagtanggi ko, "Pero dadalaw parin po ako sa inyo ng mas madalas." nakangiting ani ko.

"Sigurado ka ba diyan?"

"Opo,"

She nodded, "Ay sige mauna na ako. Drake ikaw na bahala kay Esther."

"Opo ma."

Muling nagpaalam si nanay na uuwi na at sasakay na lang daw ng tricycle. Kaya naiwan kaming dalawa ni Drake. Mabilis akong naglakad at naupo sa sofa. Dahil sa seryosong atmospehere sa pagitan namin. Mabilis naman siyang naupo sa tabi ko.

"How are you? Do you want to eat more?"

Napabaling ako sa kaniya at mabilis na umiling. I can still see his worried face. Kaya mabilis kong hinaplos ang 'yon.

"Okay lang ako. Sorry sa storbo." sabi ko.

Mabilis niyang hinuli ang kamay ko at pinisil pa 'yon. "You are not okay. We're just worried about you. I also blame myself for not checking on you."

I chuckled, "Okay lang ako, 'no kaba!"

He sighed, "No. Kung hindi lang ako nagkasakit. Hindi ka magugutom ng tatlong araw." muling nabuhay ang pag-aalala sa mukha niya.

"You got sick?"

He nodded, "Yeah, but it just a fever." I immediately checked his forehead, "I'm okay now. But you, I'm worried about you."

Mabilis kong pinisil ang tungki ng ilong niya. Bago nagpakawala ng mahinang tawa.

"Ikaw ang nagkasakit tapos ako pa ang inaalala mo."

"Of course, I'm your suitor. Remember?" his brows furrowed.

"Oo nga, pero hindi ibig sabihin obligasyon mo na ako." kontra ko.

"Kapag boyfriend mo na ako magiging obligasyon din kita--"

"Hoy hindi! Magkaiba ang obligasyon sa responsibilidad!" I interrupted.

He laughed, "I know that, okay? But I told you. I will help you in everything. So inshort. You are my obligation, my responsibility and I will do everything for you. " I couldn't help but to smile. Kaya ko pa bang pakawalan ang taong 'to?

"Drake..."

"Hush..." he put his two fingers on my lips, "I'm willing to wait. Don't worry." he gently whispered. Kaya hindi ko na napigilang yakapin siya.

Gosh! Mas lalo akong nalulunod sa nararamdaman ko para sa kaniya...