Chapter 2

9.6K 321 9
                                    

Monique's POV

Hi! I'm Monique Rou Arnalia the pretty cousin of Chanessa the paranoid! Haha. Pano ba naman kasi nagdadaydream! Kung anu-ano pumapasok sa isip nung babaeng yun. Hay naku.

I'm 18 years old at parehas kami ni Chanessa na malapit ng mag-19 although mauuna siya. Ang mama ko ay si Cecil Arnalia and my dad? Like Chanessa, we dont have a clue din. Hays. So me nalang and my mama. Halos parehas kami ni Chanessa. Di naman mayaman at hindi mahirap pero may kaya. Pero hindi ako nagtatrabaho like Cha does kasi ayoko nga! Sayang nails ko TT^TT. Si mama naman may small business. At kung tataungin bakit hindi nalang si mama at tita Charlotte magtrabaho sa company nila lolo, aba major ewan ko. Kanila din naman yun but they choose to be simple. Haha.

Masaya naman pamumuhay namin but isang revelation ang nagpatulala sakin. They will run away! I mean they will go abroad! TT_TT Oo nasabi na ni Cha. My mama will go to Japan with lola. Kainis. Training daw eh. Pero sa bahay daw ako ni Cha for the mean time. Bahala na si Cha sa gawaing bahay! Bahahaha! Ayoko nga masira kamay ko! My nails! TT_TT.

Oh well, I'm home. My mom is busy with her things for tomorrow's flight. Why all of a sudden? Hmm.. Bayai na nga. Kailangan ko din mag ayos para makalipat na! kina Cha. Ayoko nga mag isa! So scary.

I was about to get my bag when I heard my mom talking to the phone. Hindi sa gusto kong marinig yung phone conversation niya pero kasi masyadong malakas yung boses niya so rinig padin since hindi naman nakasara yung pink door ko. ^_^

"Mama naman kasi. I just dont want to do that. Natatakot ako." my mom said worriedly.

"Malaki na si Monique, iha. And besides kasama niya si Chanessa. Hindi nila pababayaan ang isa't isa." rinig ko na sabi ni lola. Si mama talaga. Malaki naman na kami. Lola's tama.

"Pero pano kung di nila magawa? What if hindi nila macontrol and.. and pano kung may mangyaring masama??" worried na worried na tanong ni mama.

"They'll be fine! Wala ka bang tiwala sa anak mo at sa pamangkin mo? Malaki na sila and they have to discover things on their own."

"I just wish they will be fine."

"Of course they will."

And that was the end. I mean yung call ha. Worried talaga to si mama. Hayys. Lumabas muna ako and nakita ko si mama sa may veranda nakatitig sa langit. Lumapit ako sa kanya and I hug her from her back.

"Yes, anak? You need anything?" to naman si mama. Nanglalambing tapos sasabihing may kailangan?

"Nothing naman. Mama, tama si lola. We will be fine so dont be worried na. You'll have wrinkles na and you will be pangit na." sabi ko na nakapout.

"Hahaha. To namang anak ko. Of course naman I'm just worried" then she faced me.

"Mama naman, I will be fine! Like lola said, magiging okay lang kami ni Cha." I smiled.

"Okay. Be safe okay?" then she hugged me.

"Of course!" sabi ko sabay kalas sa yakap. Hehe. Kj noh?

"Come, may ibibigay ako sayo."

Sumunod ako kay mama. Pumunta kami sa room niya. May kinuha siya sa drawer niya. Its a box. Actually more like a small baul.

"Monique, keep this." she handed me a silver necklace na may pendant na cresent moon na na may bead na green at parang dark yellow na may pagkabrown. I find it cute!

"Thanks mama!"

"Always wear that ha? Dont let anyone see it." ha? Bakit naman?

" Why po?"

One with magicTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon