One with magic

Chapter 11

BLAKE’s POV

This is sh*t! Maski ako naguguluhan. What happened to her?! She kept on screaming a while ago then she collapsed. It is our duty to take care of them pero bakit namin sila pinabayaan? D*mn it!!!”

“Cha! *sniff* Gising! *sniff* Cha!” iyak ng iyak yung pinsan niya.

“Monique, tahan na. Magigising din siya.” sabi ni Clayton.

“Sana nga. Who ever did this to her, humanda sya.” galit na sabi ni Monique. Tinapik naman siya ni Clayton kaya huminahon siya.

“Blake, let’s go. Kailagan natin umalis dito. Baka kung anong mangyari satin.” sabi ni Clayton. Agad kaming kumilos. Binuhat ko si Marie sa likod. Si Clayton nagdala ng bag ni Marie at si Monique ang may hawak ng itlog.

“Clayton, what forest is this?” I asked.

“I dont know san sa dalawa kasi ang alam ko dalawa ang gubat sa Chestnut Hills. Its either nasa Enchanted forest tayo or...  in the Dumble forest.” he said. Dumble forest sure is dangerous.

“Bakit? Anong meron sa mga gubat dito?” tanong ni Monique. Kunsabagay baguhan palang sila ni Marie dito.

“Ang mga gubat dito are quite dangerous than the forests in your world.” paliwanag ko.

“Is there any ghost?” takot na tanong ni Monique. Ghost? Wtf?

“No. Pero mas malala sa ghost. There are creatures here that are dangerous at handang paglaruan ka.” - Clayton

Tumahimik na siya. Naglakad na kami. Sigurado na malapit dito ang exit. Hindi naman masyado malawak tong gubat na to. Wala pa ring malay si Marie.

“Do you have any ideas what creature did this to Chanessa?” - Clayton

“I really don’t have any ideas. Wala akong alam kung anong klaseng creatures meron dito.”

“Ahm, is there any witches here?” Monique asked. Witches. Natigilan ako. I remembered Marie said. Tricks. Could that possibly a witch?

“Blake?” - Clayton

“I think its a witch who’s playing.” - me

“But why?” - Monique

“I don’t know but we have to hurry. Its not safe here.” - ako

Binilisan namin ang lakad. Almost 30 minutes na kaming naglalakd pero wala pa din ang labasan. Sh*t!! Tumigil si Monique sa isang puno. Maging si Clayton ay pagod na din.

“Guys, there’s no time to rest.” I said.

“Sorry. Monique, tara na.” yaya ni Clayton. Inilahad ni Clayton ang kamay niya. Tulala si Monique. Alam kong nasaktan siya na nawalan ng malay ang pinsan niya pero its not time to gloom. Masyadong delikado lalo na’t gagabi na.

“Monique? Hey?” tapik ni Clayton kay Monique. Tumayo si Monique maya-maya natumba. Agad naman siyang sinalo ni Clayton.

“C-clayton.. I can’t see!! It’s d-dark!!” sigaw ni Monique.

“What?!” sigaw ko. Napatigil si Clayton sa sinabi niya. Para siyang statwa. Marahil ay nagulat din siya. Lumapit ako kay Monique at winagwag ang kamay ko sa may mukha niya. Tulala pa din siya. Di nga siya nakakakita. Someone’s playing. I know malapit lang siya.

“Clayton?!? Asan ka?? Blake?! Help me!! P-please!! I can’t see you!” naluluhang sabi niya.

“Let’s get out of here. Alalayan mo si Monique. Dali!” sigaw ko. Nasa likod ko pa din si Marie. Still unconcious.