Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hyunjin'in Bakış Açısı
Pencerenin yanındaki koltuğumdan yolun karşısındaki kafeyi izlerken kahvemden bir yudum aldım. Telefonum titredi ve dikkatimi ona verdim. Bir e-posta aldığımı belirten bir bildirim vardı. Özel gönderen. Tekrar. Daha fazla beklemeden, son birkaç aydır aklımdan çıkmayan istekle aynı olmayacağını umarak uygulamayı açtım.
Ama öyleydi. Farklı müşteri, aynı hedef.
Evraklarıma baktım, bilgiler de aynıydı, sadece ücret değişiyordu. Ne kadar düşünürsem düşüneyim kafamı toparlayamıyordum. Neden dört, hayır, şimdi beş farklı müşteri bir ve aynı kişiden kurtulmak istesin ki? Onu bu kadar özel yapan neydi? Ne biliyordu? Tüm araştırmalara rağmen cevap alamadım. Bu dava üzerinde ne kadar çok durursam, o kadar az mantıklı geliyordu. Artık pek önemi yoktu. Nedenini sorgulamak için burada değilim. Ayrıca, her şey bu gece sona erecek. Onu yeterince uzun süre izledim. Tüm olası kalıpları bilin.
Müvekkilime tekliflerini kabul ettiğimi söyleyerek hızlı bir cevap yazdım. Parayı her zaman kullanabilir ve onu kazanmak için beş iş fiyatına bir iş yapmaktan daha iyi ne olabilir.
Kağıtları yırtıp yakındaki çöp kutusuna attım.
Saatimi kontrol ettim. Dokuz otuz iki. Şimdi ne zaman istersen. Kafenin kapısı açıldı ve onun geceye çıkışını izledim.
Hareket halindeydi. Her şey programa uygundu. Dışarı çıkıp silahımı doldurdum. Ceketimin cebine koydum ve onu takip etmeye başladım.
Nefes aldım. Baharın havası serin ve tazeydi. Birini öldürmek için ne mükemmel bir akşam.
Kalabalık caddelerden uzaklaştıkça ben daha çok yaklaştım. Daha önce pek çok kez izlediği rotayı görmüştüm ama bugünün son gün olduğunu bilmek bir şekilde farklı hissettiriyordu. Önümdeki şekline baktım, sadece birkaç adım daha ve keskin bir sağa dönmeliydi. Hızımı arttırdım. Yapmaya karar verdiğim yer hızla yaklaşıyordu. Silahımı geri çektim ve derin bir nefes aldım. Bunu doğru ve hızlı bir şekilde yapalım. Tıpkı diğer zamanlar gibi. Üç. 2. Bir. Şimdi.
Köşeyi dönünce durdum. Silahım havaya kalktı, ateş etmeye hazır. Hayır, bu planın bir parçası değildi.
Bana dik dik bakıyordu. Saçları rüzgarda hafifçe hareket ediyor.
Parmağım tetikte dondu. Artık yüz hatlarını daha net görebiliyordum, benden bu kadar büyük olamazdı.
"Ne? ateş etmeyecek misin?" diye sordu, saçın bir kısmını kulağının arkasına iterek. Sesinin nasıl olacağını hep hayal etmiştim, duyabileceğimi hiç düşünmemiştim. "İle atlatmak. Öldür beni zaten."
Ne diyeceğimi bilemedim. Bu bir tür hile mi?
Tamamen bana döndü ve bana doğru yürümeye başladı ve ben hemen gerildim. O ne yapacak? Saldırı? Ne ile?
