vote ve yorum atmayı unutmayınız.
....
Günberk'in konuşması bitip arkasını döndüğünde beni görünce derince yutkundu.
Ben ise gözlerimi kısarak ve ona 'Senden iğreniyorum' bakışları atıyordum.
Günberkten gram hoşlanmazdım.Ama ben onun sadece bana karşı böyle olduğunu çevresine karşı iyi biri olduğunu düşünmek istemiştim.
Ve yanılmıştım.
Giray anlattığında bebek konusunu çok düşünmemiştim.Daha doğrusu düşünecek kafada değildim.
Anladığım kadarıyla ailesinin çocuktan haberi yoktu.Ve bunu duyan ilk kişinin benim olmam onu korkutmuştu.Sonuçta intikam amaçlı ailesine söyleyebilirdim.
En sonunda saçma bakışmamızı bitirip mutfağa girdim.Benim girmemle o da kapıyı kapatmıştı.
"Bana bak ne duydun bilmiyorum ama.." devam edememişti.Hadi bir yalan söyle de gülelim abicim(!).
"Hala mı oldum ben.Ah be daha gençtim oysa ki yeğenim de şanssızmış.Senin gibi bir babası olduğu için.Neyse bayramda el öpmeye getirirsin artık." benim konuşmamla düşünecek zaman kazanmış olmalı ki hemen konuşmaya başladı.
"Saçmalama benim oğlum değil." dedi hemen.
"He o yüzden artık annesi mi,bakıcısı mı bilmem neyi seni aradı?Ha bir de korkup mutfağın kapısını kapattın.Ah Günberkcik sen ailenden habersiz neler yapmışsın böyle?Menekşe Hanım'a gerçekten üzülüyorum seni boşuna 9 ay karnında taşımış." konuştuklarım ağır olabilirdi belki ama onların benim canımı yakmasından sonra alttan alabilecek ruh halinde değildim.
Ben artık tektim.Ve kendimden başka kimseyi düşünemezdim.Ulun hariç.
Fıratlarla samimi olabilirdim.Ama bir süre sonra onların da bana ne yapacağını bilemezdim.Sonuçta Gaye ile çocukluğum geçmişti.Ve beni yalnız hissettiğim dönemlerde bırakmıştı.
Ailem beni görmezden gelirken sığınacağım tek kişi Gayeydi.
Günberk aniden kolumu sıkıca tutmuş sinirle gözlerini bana sabitleyerek konuştu."Sanane kızım benden.Seni ilgilendiren kısmını göremedim.Bir de sana açıklama yapmamı bekliyorsun.
Sen kimsin ki?"
"Bırak be!Sorumsuzun tekisin.Bir çocuğun var ve onu yalnız bırakıyorsun.
Orda burda geziyorsun.O çocuğu da hak etmiyorsun.Sen hiçbir şeyi hak etmiyorsun.Kalbin kötü senin.Ve ergenlik halinden çık artık.Seni böyle kimse çekmez.Etrafındaki herkes tek tek gider.Yalnız kalınca da gerçekler ile yüzleşirsen sakın kapıma gelme.Haklıydın diye." kolumu kurtarır kurtarmaz mutfaktan çıktım.
Onun küçük aklıyla yaptıkları beni ilgilendirmezdi.Onun gibi de olup açığını bulur bulmaz herkesin ortasında rezil etmezdim.
Tek umursadığım kısım o küçük çocuğun umarım annesi yanındadır.Annesi de yanında yoksa benim gibi kendini yalnız hissetmesini istemezdim.
🖤
Gereksiz 3'lü,Fırat ve Nesli evlerine gitmişti.Tabi biricik kardeşim Giray ile telefonda konuşurken buluşacağımızı duyunca kıskanmış ve aramıza kara kedi gibi girip kendisinin de buluşmaya geleceğini söylemişti.
Şuan ise tatlı bir kafede ben ve Ulun yan yana iken Ulun'un karşısında Giray oturuyordu.
Ulun'un gelmesinden hiç şikayetçi gibi görünmüyordu.Aksine mutlu olmuştu.
Aile kavramından birinin beni benimsemesi hoşuna gitmişti.
