( අවසන් දෙවන වෙළුම)
නිරාශ් අයියා කියන්න යන නම අහගන්න මම හිටියෙ පුදුමාකාර නොයිවසිල්ලකින්.තත්පර ගානක් ඇතුලත මට හිතුන දේවල් මොනවද කියලා මටවත් තේරුනේ නෑ.
"මොනවද ඔයාට වෙන්න ඕනෙ?" ඉන්ස්පෙක්ටර් ඇහුවා.
"මට හිරෙන් නිදහස් වෙන්න ඕනෙ" නිරාශ් කිව්වෙ රකුසු ඇස් මට හරවමින්.
"ඒක කරන්න බෑ.ඔයාට තියන චෝදනාව දන්නවනෙ?"ඉන්ස්පෙක්ටර් ආපහු ඇහුවා.
"එහෙනම් මට කරන්න දෙයක් නෑ"
"ඔහොම කියපු උන්ගෙන් අහගත්තු හැටි මන් දන්නවා."ඉන්ස්පෙක්ටර් කිව්වා.ඒත් හදිසියෙවත් නිරාශ්ට අත ඉස්සුවොත් තවත් ටික දවසක් යනකම් මේ දේ දැනගන්න නොලැබෙනවා කියලා මට තේරුම් ගියා.
"පොඩ්ඩක් ඉන්න සර්" මම කිව්වා.
"ඇයි?"
"අපි මෙයා කියන දේ කරමු." මම කිව්වෙ නිරාශ් අයියා දිහා බලමින්.
"ඔයාට පිස්සුද? මේකා ඔයාලට කරපුව අමතකද?"
"අමතක නෑ. ඒත් මේ වෙලාවෙ වැදගත් වෙන්නෙ මිනීමරුව හොයාගන්න එක" මම කිව්ව.
"ඒක ඇත්ත සර්" රශ්මින අයියා මහෙ කතාවට එකඟ වුනේ ඒ විදිහට
"මට ඔයාව නිදහස් කරන්න නම් පුළුවන් කමක් නෑ නිරාශ්.ඒත් නඩුව ආපහු කැඳවලා දඬුවම ටිකක් අඩුකරගන්න බලන්නම්." ඉන්ස්පෙක්ටර් අන්තිමට කිව්වෙ අපි එක්ක එකඟවෙමින්.
"හ්ම්ම්." නිරාශ් කිව්වෙ කිසිම හැඟීමක් නැතිව
"දැන් කියන්න කවුද ඒ?" මම ඇහුවා.
"ඒ ඔයාලා හොඳටම දන්න කෙනෙක්. දන්නව ඇතිනෙ මියුරුගෙ තාත්තව" නිරාශ් කිව්වා.
"ඔයා කියන්නෙ ඔයා ඒක කිව්වෙ මියුරුගෙ තාත්තට කියලද?" මම ඇහුවා
"ඔව් එයාට තමයි කිව්වෙ" එයා කිව්වා.මම බැලුවෙ නිරාශ්ගෙ ඇස් දිහා. ඒ ඇස්වල තිබුනෙ බොරුවක්.මගෙ හිතේ තිබුන මම මේ වෙනකන් ඔයාලට නොකිව්ව අදහස ස්ථීර කරන්න ඒ ඇස් සමත් වුනා.මගෙ ඇඟ ඇතුලෙ නිදාගෙන හිටපු තරහා නැගිට්ටවන්න ඒක සමත් වුනා.
