තනුව අද කොටසෙ 18+ කොටස් කීපයක් තියනවා.ඒ වගේ දේවල් කියවන්න අකමැති අය ඉන්නවනම් තිත් ඉරිවලින් පහල කොටස නොකියවා ඉන්නවනම් හොඳයි.කාටහරි ඒක අපහසුතාවක් වුනානම් සමාවෙන්න.
අභිමාන්ගෙ අම්මා ආපහු හැරුනෙ කතා කලේ කවුද කියලා බලන්න. ඒ බලනකොට එයා දැක්කෙ ජගත්ව. ඒ කියන්නෙ අභිමාන්ට ලේ දුන්න කෙනාව.
"කොහොමද? මන් හිතන්නෙ මාව මතක ඇති" ජගත් කිව්වා.
"ඔව්. මොකද අමතක නොවෙන්නෙ? එදා මට කොච්චර ලොකු උදව්වක්ද කලේ?"
"ඒවනම් මොනවද ? මිනිස්සුන්ට උදව් ඕනෙ වෙලාවට අපි උදව් කරන්න ඕනෙ ඒක නෙවෙයි මිසිස් බණ්ඩාර මොකද මෙහෙ කරන්නෙ අසනීපයක්ද?"
"නෑ නෑ මන් මේ ආවෙ ඔය මහත්තයගෙ නෝනා බලලා යන්න.එදා හරියට කතාබහ කරන්නත් බැරිවුනනෙ."
"ඔව්. පුතාට සෑහෙන්න අමාරු වුනානෙ.යමු එහෙනම්.මාත් මේ නෝනා ගාවට යන ගමන්." ජගත් වගේම අභීගෙ අම්මත් එකටම හොස්පිට්ල් එක ඇතුලට යන්න ගියා.
අභිමාන්ගෙ අම්මා වාට්ටුවට ඇතුළු වෙනකොටම දැක්කෙ ජගත්ගෙ බිරිඳව.එයාව දැක්ක ගමන් අමුතු බියකින් අභීගෙ අම්මගෙ ඇඟ සීතල වෙලා ගියා.ඒ අභිමාන්ව හම්බුන දවසෙ දැක්ක කෙනාට මෙයා බෙහෙවින් සමාන නිසා.තමන්ගෙ පුතා තමන්ට නැතුවෙයි කියන බයෙන් එයා නතර වුනා.
"ඇයි නතර වුනේ මිසිස් බණ්ඩාර?"
"නෑ මන් හිතන්නෙ මන් ගියොත් හොඳයි"
"ඒ ඇයි.මෙතනට ආව එකේ මෙයාවත් හම්බෙලම යන්නකො."ජගත් නින්දෙන් හිටපු තමන්ගෙ බිරිඳව අවදි කලා.නිදිගැට හරිමින් නැගිට්ට ජගත්ගෙ බිරිඳ අභිමාන්ගෙ අම්මා දැක්ක්ම ටික වෙලාවක් එයා දිහා බලන් හිටියෙ පුදුමයෙන් වගේ.
"ඔයා?" ජගත්ගෙ බිරිඳ අභීගෙ අම්මට කිව්වෙ ප්‍රශ්නාර්ථ ස්වරයකින්.
...................................................................
(අභිමාන් & තනුර)
පහුවදා උදේ මන් ඇහැරුනේ සෑහෙන්න පරක්කු වෙලා.ඇඳටම වෙලා තනුර අයියා හිටිය පැත්ත බැලුවත් එයා එතන නෑ.මන් වොශ් රූම් එකේ බැලුවත් ඒකෙ හිටියෙත් නැති නිසා මන් කාමරෙන් පහල තට්ටුවට ගියා.ගෙදර වෙනදා නැති පාළු ගතියක් මට දැනෙන්න ගත්තෙ වැඩ කරන කෙනෙක්වත් නොහිටපු නිසයි.කුස්සිය පැත්තෙන් සද්දයක් ඇහුන නිසා මන් ඒ පැත්තට ගියා.
