"Arlena"

Rozdział 5

                              Siwon coraz rzadziej przychodził do portu, aż po jakimś czasie przestał. Życie w Generalnym Gubernatorstwie Korei było jeszcze gorsze niż wcześniej. Relacje pani Kang i pana Parka z jedynymi zaufanymi ludźmi, jakimi byli: pan Yongsik i jego żona Hong, zaczęły się psuć. Coraz mniej zaczęli się widywać i rozmawiać. Jeśli jednak dochodziło do spotkań, to ich rozmowa bywała bez większych emocji, oschła, a nawet sztywna. Jedynie jeszcze ich synowie Hyunsu i Siwon trzymali się dalej jak bracia. Ślad po Arlenie zaginął z chwilą opuszczenia domu. Mimo to jej narzeczony czekał, czekał na jakąkolwiek wiadomość, która dałaby mu większą wiarę. Hyunsu mimo swej szorstkiej postawy, przeżywał na swój sposób brak siostry. Wraz z innymi chłopakami spotykali się w ukryciu i planowali różne akcje przeciw Japończykom. Może i ich działania nie prowadziły do wolności Korei, to jednak dawały wrogom znak, że całkowicie się nie poddali i że zgłaszają sprzeciw tej władzy w swoim kraju. Dzięki temu japonizacja Koreańczyków nie przychodziła okupantom tak łatwo. Zdarzało się, że Siwon też brał czasami udział w tego typu spotkaniach i akcjach, ale on nie był aż takim patriotą i walecznym mężczyzną jak brat Arleny. Siwon chciał wolnej Korei, ale jednak zdawał sobie sprawę, że ma rodziców, którym musi pomóc się utrzymać. Charytatywne i ryzykowne działania w imię wolnego kraju nie były priorytetem dla młodego mężczyzny. Nawet ta polityka przestała być ważna dla rodziców nastolatki, którym los ojczyzny zobojętniał. Matka całymi dniami stawała przy oknie i spoglądała przez nie, wypatrując córkę, która wciąż się nie zjawiała. Ojciec wychodził gdzieś z domu i wracał po długim czasie nieobecności. Z żoną wręcz przestali rozmawiać. Niby żyli razem, a jednak osobno. Pewnego dnia zamiast Arleny, pani Kang w oknie zauważyła idącego w stronę jej domu, generała Kobayashiego, który po chwili zapukał do drzwi. Kobieta z podpuchniętymi oczami podeszła je otworzyć. Mężczyzna bez pytania wszedł do domu. Zaczął się rozglądać jakby czegoś szukał, a raczej kogoś.

-Gdzie pani córka? - zapytał.

-Nie ma jej i nie będzie. Niech pan wyjdzie z stąd. - odpowiedziała matka dziewczyny.

-Nie ładnie tak wyganiać gości. - oznajmił – Właśnie od kilku miesięcy nie widziałem jej nigdzie... Zacząłem się martwić, więc dlatego postanowiłem zaglądnąć.

-Proszę wyjść! - podniosła głos.

Mężczyzna ani drgnął. Dopiero w chwili kiedy pani Kang złapała go za mundur i próbowała go siłą wyprowadzić, on w złości odepchnął ją tak, że upadła na ziemię. Po chwili przykucnął i zaczął ją dusić. W odruchu próbowała się bronić, lecz Japończyk był większy i silniejszy niż ona. Jej męża ani syna nie było w domu. Kobayashi pewnie by ją udusił, gdyby nagle do domu nie wszedł Siwon, który natychmiast ruszył na ratunek przyszłej teściowej. Chłopak pociągnął wroga i zaczęli się szarpać. Cios leciał jeden za drugim. W pewnej chwili generał wziął krzesło i uderzył nim Siwona, który zawył z bólu. Potem kopnął go kilka razy i zostawiając na podłodze, wyszedł. Pani Kang natychmiast pomogła się pozbierać chłopakowi, a następnie przyłożyła mu ściereczkę do krwawiącego nosa. Niedługo po wyjściu Kobayashiego do domu przybiegła pani Hong, która widziała Japończyka wychodzącego od domu sąsiadów. Zauważyła krwawiącego syna i od razu kładąc dłonie na jego twarzy z załzawionymi oczami, pytała czy wszystko w porządku. On ciężko dychając, odparł, że nie najgorzej. Po chwili matka chłopaka od razu zaatakowała słownie panią Kang.

-To wszystko wasza wina! Mój synek musi cierpieć przez waszą córkę! Gdyby nie ona, to by teraz tak nie wyglądał!

-Co masz do mojej córki? Nie ma jej, a ty jeszcze śmiesz tak mówić?!

-Może lepiej by nie wracała! Same problemy z nią!

-O czym ty kobieto mówisz?!

-A o tym, że nigdy mi nie pasowało, by mój Siwon spotykał się z Arleną! Ona ma przecież siedemnaście lat! Nie dorosła do miłości! Tylko krzywdzi synka, który ją szczerze kocha! Zostawiła go, bo tam jej lepiej! Kto wie, co tam robi? Może się puszcza?!