Son Ziyaret...

Filmlerdeki gibi....☁

Hatırlatma

Yerin pürüzlü olması elimde küçük sıyırıklara yol açmıştı.Elime baktım ve kanıyordu..Kan!Lanet! Berk ölecekti ailem gibi....ve yetişememiştim.

İçim parçalara ayrılmıştı sanki.Elime bakıyordum.Kanıyordu.Gözlerimde dolup taşan yaşlar okyanus kadar derin, şiddeti nehir niteliğinde akıyordu.Ah bu acı betimlenebilecek bir acı değildi.Ailemde de aynısı olmuştu.Berk'le hiç bir anımız yoktu nerdeyse ama neden ailem ile eşdeğer şekilde yanıyordu ki?

Kerem beni hemen kollarının arssına aldı.Sıkıca sarıldı.Ona kollarımı sıkıca sardım.Ellerimi yumruk şeklinde sıkmaya başladım.Tırnaklarım yarama batıyordu.Acıyordu ama içim kadar değil.
"Yetişemedim,ona yetişemedim,içim yanıyo....." sesim hıçkırıklı ve boğuk çıkıyordu.
"Tamam sakin ol.Ağla istediğin kadar." dedi sessizce.İyce sıkılaştırdım kollarımı ve başım dönmeye başlayınca anında gevşedi.
Bağırarak ağlıyordum.Hava soğuktu.Nefesim sıcacık ama haykıraşlarım buz gibiydi.

"Heyyy neler oluyor burda?....Ne?!!!...Beni beklemeden nasıl kalkar ya!"

Ne?!bu ses,bu ses ama olamaz bu onun sesi.Ama ama bu imkansız.
Arkama dönmeye korkuyordum.Cesaretim yoktu.Onun sesiydi.Aklımı kaçırmış olamazdım.Beynim benimle maytap geçiyor olmalıydı.Haykırışlarım daha da şiddetlendi.

"A-a-alya?" sesinde şaşkınlık doluydu.Kollarımı Kerem'den hızla çekerek arkama döndüm.Ve-e ve o ord....

"S-s-enn ama nasıl?" diye fısıldadım yerden kalkarken.Berk'le birbiimize bakıyorduk.Bu gerçek olamazdı ki...

Bur anda kafam yerine geldi ve baş dönmemi aldırmadan koşarak Berk'e sıkıca sarıldım.Kokusu....nefesi...saçları...hayret içindeydim.Boynuna sıkıca sarıldım.

"S-sen gerçeksin." sonlara doğru fısıldamıştım..
"Alya noluyo?" dedi endişeyle."Bu sana bişey mi yaptı yoksa!?" dedi.Kaşlarını çattığına emindim.Onun salaklıklarına bile aşıktım.Başımı boynuna gömdüm ve kokusunu içime çektim.Ciğerlerim bayram etti yemin ederim.Ensesindeki saçlarını okşadım.Hıçkırıkalarım kesilmişti ama yaşlar hala akıyordu.
Geriye çekildim ve yüzünün en ince ayrıntısına kadar inceledim.

"Sorun ne?" diye sordu fısıldayarak.
"Ben sadece şey sandımda," dedim kekeleyerek.
"Ney sandın?" dedi ve çenemi tutup gözlerini gözlerime sapladı.
"Öldün sandın....ve..." yine ağlamaya başladım sıkıca sarıldım ona.Sanki son sarılışımmış gibi.
"Bak ben ölmedim" dedi tebessüm ederek.

Keremse telefonu ile konuşuyordu.
Bende başımı Berk'in göğsüne yasladım kafamı.Oda çenesini kafamı dayadı.Ellerim onun belinde sarılıydı.Onunda elleri kollarımın üzerinden sırtımda kenetlenmiş olarak duruyordu.Öyle huzurluydum ki,sanki bir seferliğine de olsa cennete 1 adım yaklaşmıştım.
"Özür dilerim." dedi fısıldayarak.
"Ne için?" dedim kafamı kaldırıp gözlerine baktım ve oda baktı.Kalları dahada sıkılaştı.
"Olanlar için.Yani ben,ben fazla bencildim sanırım.Sen bana değer veriyorsun ve ben haketmiyorum.Baksana ödüğümü düşündüğünde bile...."

"Tamam sus." dedim kıkırdayarak.
Oda tebessüm etti.Kerem bize doğru gelmeye başladı.
"Bu çocuğu gözüm tutmadı.At hırsızı gibi tipi var malın." dedi kulağıma eğilerek.
Bende ona "Ya ya sen öyle san.Şu tipe bak.Bedavadan sevap valla.Nede olsa güzele bakmak sevaptır."dedim gülerek.
"Götüme baksan daha hayırlı." dedi homurdanarak.Kahkaha patlattım.Bu sırada Kerem
"Bakıyorum da çok mutlusun.Buna sevindim.Ha bu arada şirkette işler ters gitmiş benim gitmem lazım.Eğer bir sakıncası yoksa." dedi ve sözünü keserek kollarımı Berk'den ayırıp Kerem'e sardım.
"Çok teşekkür ederim gerçekten.Çok iyisin yaa." dedim.
"Önemli değil.Bide bundan sonra knk-kardeş dicem sana.Çok az zamanda tanışsakda kankam veya kardeşim gibisin."dedi ve tebessüm etti.Omuzlarından tuttum ve "Sağol kardeşim.Seni ararım." dedim ve tebessüm ettim.
Çok içten güldü ve sarıldı tekrar."Birşey olursa ararsın."
"Sende." dedim.Berj'de sabırsızlanarak
"Hadi oğlum git artık sanki son kez görcen ha."dedi.