Son Ziyaret...

"Salıncak"

Sarı saçlarımı arkaya doğru attım ve hazır olduğuma kendimi inandırdım.Aslında değildim.

"Hazır mısın?" dedim heycanlı ve kısık sesle.Kafamı ona çevirdim ve "Ben hazırım."dedim.Kafamı öne çevirip gözlerimi kapattım.

"Hazırım."dedi.

Daha fazla beklemeden kendimi aşağı doğru bıraktım.İçimden bişeyler akıp gitmişti sanki.Boşlukta çırpınan bir kuştan yardım istemek gibi. Savunmasız kaldığın boşluğa düşmekten zevk ve haz almanın verdiği duygu..

"Çok iyiii hadiii bırak kendinii"deyip bağırdım.Şu anda köprüden aşağı doğru sallanıyordum.Beni tutan tek şey ise sadece lastikten bir ip sadece.

Korkmuyordum.Sadece birazcık şüpheliydim.Gözlerimi kapattım anın tadını çıkarmaya çalıştım.Her sallağımda ruhuma kadar okşayan ve tüylerimi ürpertecek kadar sert bir şekilde bedenime çarpan rüzgar daha iyi geliyordu.Kalbim her sallanışımda deli gibi çarparak bedenimi kontrol ediyordu sanki.

Bağırmaya başladım iyce rahatlıyordum.İçimdeki tüm kötü şeyler köprüden suya karışıyordu.

"Sandığımdan daha iyiii" evet bu bir berk akar sesiydi.İçinde heycan ve korku besliyordu.Kokteyl gibi duygularımız karışıyordu sanki.

"Genelde kızlar korkuyorum der ve malca şeyler yapar."Sesi alaylı ve şaşırmış gibiydi.

"Normal olmadığımı kabul ediyorum."dedim bağırarak.Saat kim bilir kactı?  Ay bana gülüyordu.Bu demek oluyor ki gece yarısı ve Hüsnü amcaya kocaman bir teşekkür borcum var.Evinden kalkıp bizim  Bunge Jumping  yapmamız için gelmesi..Gerçekten insanlığa koca bir.örnek..İçimdeki sesleri susturup Berk'e ve anın guzelliginin tadını çıkarmaya çalıştım.Eğleniyor gibi gözüküyordu.Yüzünde sanki 3 yaşındaki bir çocuğa lolipop vermişsin de onun tepkisini izliyorsun gibiydi.Huzur verici.

Hırkama iyce sarılıp ellerimi göğsümde çaprazladım.Ona doğru baktım.Elleri cebinde ve kafasını aşağı doğru eymiş ayaklarını izliyordu.

Aklıma gelen fikirle  yerimden fırlayıp salıncaklara doğru koştum.Bana baktığını azda olsa anlayabiliyordum.Salıncağa oturunca ileri geri gittim fakat olmadı.Baya bi dengesizdi.Ona doğru baktım.Gözleri bendeydi.Kaşlarımı kaldırdım ve

"Beni salla." dedim masum ve kısık bir sesle.

Salıncağın diregine yaslanıp "Hayır.".dedi."Lütfeennn."diye mırıldandım.Gerçekten istiyordum sallanmayı.Gözlerimi açıp kaşlarımı kaldırarak gözüne baktım.

Bana kaşlarını çattı.

"Lüütfen yaa"dedim yalvarmış gibi bir sesle.

"Hayı..."

"Ama neden ki sadece bir salıncak"

"Çabucak gitcez ama haa" dedi işaret parmağını bana doğru yöneltirken.

Salıncakla baya samimi olmuştuk.Sımsıkı tutunmuştum zincirine.Mal bebe öyle bir sallıyoduki..Tabi ben napıyorum?

"Yavaş sallaaaaa.."

"Yok ya salla diyen sendin."

"şimdide dur diyorummm..!"

"Banane banane."

"Yemin ederim bu hızdayken yere atlarım haa.."

"O kadar yürek varm..."

Evet ne diyeceğini anlamıştım ve sinirlenmiştim.Tüm cesaretimi toplayıp tam yukarı kısma geldiğinde kendimi aşağı atmamla tiz bir çığlık atmam bir oldu.Kendimi üzerine sifon çekilerek ihanet edilmiş bok gibi hissediyordum.