Mistake of a Heartbeat

Prologue

Kumakain ako ngayon sa isang Italian restaurant. Its just 11 in the morning at katatapos lang ng aking gig which is modelling. I model for a clothing brand pero hindi pa gaanong sikat, it's a rising star kumbaga sa mga artista.

Isa sa mga kaibigan ko ang nagrekomenda sa akin sa isang agency kaya ako napadpad sa modelling. At first, I was hesitant kasi baka makaapekto ito sa pag-aaal ko, knowing med na mahirap talaga ito. Surprisingly, nakakaya ko naman ang pagsabayin ito and I enjoy walking in the runway.

Pagkatapos kumain, I called the waiter for my bill.

"Excuse me, bill please. Thank you." Pagkatapos magbayad, I went out to go to my car and drive as fast as I can kasi panigurado traffic na ngayon.

As expected, here I am jammed with the cars kasi lunchtime na at break na ng mga empleyado. High-rise buildings and plenty business establishments were scattered here in Makati, no wonder it is the richest city in the country.

After almost an hour nakauwi din ako sa condo. Pumasok ako at humilata agad sa kama without even changing my clothes, I'm exhausted. Imbes na matulog ay nakuha ko pang mag-isip nang mag-isip ng kung ano-ano.

I was thinking how would my life be without following my heart in the past. It was like a spun of a heartbeat and everything went wrong. Would I still be the same as I was years ago? I was so jolly and fun to be with before that even those person who I just met became my friends and my circle went wide.

I think I trusted the wrong person before. I thought he cared for me, after all, he is a dear friend to my cousin. Dahil sa pag-iisip di ko na namalayan na nakatulog na pala ako.

Pagkagising ko it was already 3:15 in the afternoon. Buti  naman at nakatulog ako, mga mahigit kumulang dalawang oras din ito. Maingay sa sala kaya alam ko na nakauwi na si Kuya. I showered and changed first bago ako lumabas ng kwarto para hindi naman nakakahiya ang itsura ko kung sakali.

Lumabas na ako ng kwarto and I saw Kuya watching with Kuya Thomas. Mag bestriend silang dalawa.

"Hi! How's work? Mukhang nakatulog ka ah?" Kuya Nick said habang abala sa panonood. "Kadadating lang namin perhaps 20 minutes ago."

"Oo Kuya nakatulog onti. Aalis pala kami nina Jeff at Clark mamaya. Its Zoren's Birthday diyan lang sa may BGC."

"Ala sana all naman may party na pupuntahan," Ani Kuya Thomas.

"Tanga ka ba, Thomas?" Si Kuya. "Darating si Damien next week kaya malamang sa malamang babaha na naman ng alak. Better prepare your liver for that dude."

"Oo nga pala darating ang motherfucker na 'yon after nung issues niya ." sabay tawa nito.

"Those issues were not fun to begin with, Thomas. Kaya tumigil ka sa kakatawa diyan bago kita masapak," Ani Kuya.

I was stunned hearing those while walking towards the fridge huh. I didn't expect him to be here that soon. Akala ko ilang taon pa ang bibilangin bago siya umuwi or if not maybe hindi na babalik. Kinakabahan akong bumalik sa kwarto upang maghanda sa pupuntahan mamaya. I think I'm going crazy again.

The past haunted me while showering again. Thinking if ever we didn't cross our paths, if I didn't follow the beating of this muscle and just hold onto what my brain was telling. Too many what ifs. Tapos na at hindi na maibabalik pa. Lets just do better now.

Natigil lang ang aking pag-iisip nang biglang kumatok si Kuya Nick sa labas.

"Seb punta lang kaming gym at grocery na din para may stocks. May ipapabili ka ba?" Kuya Nick said.

"Wala Kuya! Just buy the basics and I'm good!" Halos pasigaw kong sabi dahil nasa banyo pa.

Umalis na sila Kuya habang ako'y nagbibihis na para sa birthday event ni Zoren. Nakilala ko lang si Zoren noon sa Chemistry Department at kalauna'y naging magkaibigan kahit na hindi kami halos magkita. Pati naman pala sina Jeff at Clark na tinuturing kong pinakamalapit na kaibigan ay hindi ko din halos makasama dahil iba ang kanilang kurso. Ngunit si Clark ay kaklase ko na ngayon sa Medisina.

Tumunog ang aking telepono hudyat na may tumatawag dito. Speaking of Clark, tumatawag na ito at baka nasa baba na at hinihintay ako.

"Hoy Seb tagal mo naman! Andito kami sa basement ni Jeff, bilisan mo at baka maabutan pa tayong traffic na naman," Clark said.

"Oo na pababa na nga eh. Saglit lang nga at baka may makalimutan pa ako!"

"Kuha ka nga palang container lalagyan lang ng take out," Si Jeff naman na umagaw sa linya at natawa na lang sa sarili. "Gago ka ba Jeff?" halos pasigaw kong sabi. Baliw talaga ang isang yon at parang naghihirap na walang makain.

Pagkalabas ng elevator nakita ko na agad ang Montero ni Clark. Sumakay ako sa shotgun seat dahil nasa likod si Jeff.

"I heard he's going back, Seb," Clark said. Nagulat ako sa topic na inopen niya. Alam ni Clark at Jeff ang nangyari dahil halos sila ang napagsabihan ko nito. Si Kuya Nick naman eh konti lang ang alam na halos shadow lang ng istorya.

"Yeah, narinig ko nga ang usapan nina Kuya kanina," Tipid kong sagot dahil hindi ako kumportable sa usaping ito.

"Anong gagawin mo Seb?" Si Jeff naman ang nagtanong.

Sa totoo lang di ko alam kung ano ang magiging reaksyon o kung ano man ang gagawin ko dahil parang nawalan na din ako ng pake sa kanya. O nasasabi ko lang ba ito dahil hindi ko pa naman siya nakikita ulit? Aba bahala na muna. Ayoko munang isipin ang kanyang prisensya.

"Honestly, di ko alam kung ano ang reaksyon ko o kung ano man ang magiging epekto nito sakin. Parang nawalan na din ata ako ng pakialam," Sagot ko kay Jeff.

"Malapit na tayo sa venue. Hayaan niyo muna iyang usapin na 'yan," Si Clark.

Pagkadating sa venue, all were dressed-up at andaming tao, di ko inakala na marami pala ang imbitado. Kung titingnan nga naman, baka business partners din ito ng kanyang mga magulang at maging siya na rin. They own a high-end car dealership company at patuloy itong lumalaki ngayon.

Nakita na namin si Zoren at kumikintab ang kanyang suot ngayon, bagay na bagay sa kanyang postura. We greeted him a happy birthday and hugged him.

"Happy Birthday, Zoren!" sabi ko bago ito niyakap. Pagkatapos magbatihan ay naglibot na kami sa venue at kumain na din. We saw a lot of friends and had talks and drinks. While drinking, I saw one familiar person. Kinabahan ako bigla ditto sa nakita. It was Damien's right hand. Kung nandito nga ito ngayon malamang baka nandito din si Damien o baka nauna lang itong umuwi.

"Clark, I saw Isaiah, Damien's assistant!" halos pabulong at pasigaw kong sabi dito.

"Asan? Don't worry wala si Damien dito! Next week pa dating non!" si Clark.

"Let's go," Sabi ni Jeff. "It's better to go home now than talking about his whereabouts."

Pagkasabi nga ni Jeff nito ay nagpaalam na kami kay Zoren at umalis. While walking towards the basement parking, I saw a guy looking intently at us, parang isang agila na nakatingin sa prey nito.

We safely arrived at our condo. Pagkahatid sakin nina Clark at Jeff sa unit eh umalis na din sila.

Pumasok na ako at nagbihis agad. After changing inisip kong mabuti kung si Damien nga ba iyon, pero nakakasigurado akong hindi siya iyon ngunit bakit tila nagmamasid ito sa amin? Sa akin?

Maybe he sent men to follow my whereabouts before he go home? But why would he waste time again on me?

Days passed by after Zoren's birthday and here I am driving towards the condo. For the past days I felt like someone's following me and it kind of feels weird because it started when I saw Isaiah at the party. Tumunog ang elevator hudyat na nasa tamang palapag na ako.

Pagkalabas ko ng elevator, I saw someone from my peripheral view and I was stunned when he talked.

"How are you?" he said in a cold voice that made me froze to where I am standing. After a minute, natauhan din ako at naglakad na lang ng diretso patungo sa condo.

I was too stunned to look or even reply at his question! Akala ko hindi pa siya nakauwi dahil wala din si Kuya Nick dito sa Manila. Nasa Rizal ito para sa isang project nila!

Hi! Thank you for reading! Please vote and comment!