Unicode
"ဒီမှာ ဒီမှာ ဒီနေရာလေ...အားပါးပါး... အဲ့တာဆွဲတုန်းကဆို မျက်ရည်တွေပါ ပေါက်ပေါက်ပေါက်ပေါက် ကျတယ်"
"ဘာလို့လဲ အစ်ကို့ကိုလွမ်းသွားလို့လား"
"ဘယ်ကသာ အရောင်ခြယ်ရတာအရမ်းအသေးစိတ်လို့’
အစအဆုံးဖတ်ပြီးသွားတဲ့ webtoon ကိုနှစ်ယောက်အတူတူပြန်ဖတ်နေရတာက ဒိုယောင်းရဲ့အကြံပါပဲ။
သူဘယ်နားကိုဘယ်လိုတွေးပြီး ဘယ်လိုဆွဲခဲ့ရတယ်ဆိုတာပြောပြချင်လို့ဆိုပြီး ယိုရှိဘေးနားအတင်းကပ်ပြီး ပြောပြနေတော့တာ။ယိုရှိကရော?
‘မင်းကိုပိုသဘောကျပေးပါ့မယ်’ လို့ကတိပေးပြီးကတည်းက သူကိုယ်တိုင် လိုလိုလားလားနဲ့ ဒိုယောင်းကိုအလိုလိုက်ပေးနေခဲ့တာ ၁ လတောင်ကျော်ခဲ့ပြီပေါ့။
ရေးလက်စဝတ္ထုကလည်းပြီးဖို့ ၄ ခန်းပဲကျန်တော့သည်။ ဒါပေမယ့် ကုန်ကြမ်းကရှိပြီးသားမို့ စိတ်မပူ။ ဇာတ်လမ်းဇာတ်ကွက်ကနဂိုကတည်းကချပြီးသားဆိုပေမယ့် စကားပြောတွေက အသစ်တွေပြန်ရေးနေရသည်။
ဒိုယောင်းနဲ့အဆင်ပြေသွားပြီးကတည်းက သူ့ဝတ္ထုထဲက ဇာတ်ကောင်တွေရဲ့ dialogue က ပိုပြီးပီပြင်လာသည်။ ဘာပြောရင်ကေင်းမလဲလို့ စဉ်းစားနေစရာမလိုတော့ဘဲ ဆက်တိုက်ကိုထွက်လာသည်။
တစ်ဖက်ကကြည့်ရင် ဒိုယောင်းအပေါ်ကိုသူကပြန်မှီခိုနေရသလိုဖြစ်နေပြန်သည်။
‘ဆိုတော့ မင်းအခု ထပ်ဆွဲနေပြီလား’
‘ဟင် ဘာကိုလဲ အစ်ကို’
‘ဒီကာတွန်းကိုလေ’
‘ဪ...အစ်ကို့ခွင့်ပြုချက်ရမှတင်မလို့…’
‘မင်းရဲ့ကာတွန်းပဲကို..ဘာလို့အစ်ကို့ခွင့်ပြုချက်တောင်းမှာလဲ’
‘ပထမတွဲတုန်းကတော့ အစ်ကို့ကိုလိုက်ရှာနေတုန်းဆိုတော့ ခွင့်ပြုချက်တောင်းစရာလူမရှိဘူးလေ..အခုတော့တောင်းလို့ရပြီ..အစ်ကိုခွင့်ပြုမှာလား’
‘ခွင့်ပြုကြေးဘယ်လောက်ရမှာလဲ’
‘ဟင်..ကိုယ့်ကောင်လေးပဲကို..အလကားခွင့်ပြုပေးလို့မရဘူးလား’
YOU ARE READING
Heart Sketch (Yoshi x Doyoung)
FanfictionAn Author and An Artist meets 💕 then, a story starts