Pokochać syna wroga

25.

„Drętwota!"

18+
Chłopak nie przestawał mnie dotykać. Czułam strach. Pierwszy raz czułam taki mocny strach. Zaczęłam się odsuwać ale nagle natrafiłam na ścianę. Już po mnie.

- Zdejmij ubrania. - sapnął.

Chłopak naparł na mnie i zaczął całować mi szyje i od razu zrywał ze mnie sukienkę. Zaczęłam płakać. Strasznie płakać. Zaczęłam krzyczeć i się szamotać.

- Nikt cię nie usłyszy księżniczko. - westchnął i ugryzł mi lekko płatek ucha - Tak długo na to czekałem. Zaufaj mi.

Mam mu zaufać? Zaczęłam bardziej się szamotać.

- Po co się malujesz? Jesteś ładniejsza bez niego. Zmyj makijaż piękna. Pokaż mi swoje ciało. Swoje piękne cialo. - zaczął jeździć rękoma po moim ciele.

- Proszę. - zaczęłam skomleć.

Chłopak mnie nie słuchał. Był jak w amoku. Zdjął z siebie spodnie i popchnął mnie na ziemie. Od razu się zatoczyłam i upadłam. Usiadł na mnie i zaczął znowu całować. Ja zamknęłam oczy i już się poddałam. Nie dam rady z nim. Jest za silny. Chłopak zaczął całować moje odkryte piersi. Bolało. To nir dawało przyjemności.

- Spójrz na mnie. - szepnął.

Zacisnęłam mocniej oczy i nagle poczułam straszny ból. Uderzył mnie. Otwarłam od razu oczy i zobaczyłam szaleńca. To nie był Nott którego znałam. To był szaleniec. W jego oczach widziałam istne szaleństwo. Zdjął mi majtki i wszedł we mnie. Krzyknęłam z bólu. Robił to brutalnie. Zaczęłam głośno płakać. Płakałam i błagałam o śmierć. Chciałam umrzeć. Chciałam zniknąć.

- Krzycz moje imie suko! - krzyknął.

- T...Theo. - zaczęłam mówić przez płacz.

Musiałam to robić bo by nie dał mi spokoju. Chłopak wyszedł ze mnie po chwili. Wstał i pociągnął mnie za włosy.

- Klękaj. - warknął.

- Theo proszę. - szepnęłam.

- KLĘKAJ! - ryknął.

Uklęknęłam i zobaczyłam obok niego różdżkę. Schyliłam się i szybko ją złapałam. Chłopak nie zdążył zareagować.

- Drętwota! - krzyknęłam, a chłopak odleciał do ściany.

Szybko wstałam i podeszłam po sukienkę. Założyłam podarta sukienkę, majtki i wzięłam w dłonie szpilki. Otwarłam drzwi zaklęciem i wybiegłam z sali. Z głośnym płaczem biegłam do dormitorium Nathaniela. Nie wiem czemu do jego. Wypowiedziałam hasło i wbiegłam do środka. Chłopaka nie było. Weszłam do jego pokoju i usiadłam na łóżku. Uspokoiłam się trochę. Patrzyłam tępo w ścianę i nagle usłyszałam otwieranie drzwi.

- Kogo moje oczy widza. - miał drwiący głos. - Fajnie się zabawiałaś z Nottem?

Nic nie odpowiedziałam tylko spojrzałam na niego.

- Zdadzalas mnie z nim wcześniej tak? - zaśmiał się. - Odpowiedz KURWA!

Skuliłam się na łóżku Nathaniela, a ten patrzył na mnie wkurzony. Obwinia mnie o to, że niby go zdradzałam.

- Przyszłaś teraz do mnie bo co? Lepiej się pieprze? Tak zachowują się dziwki, a nie ty! - wrzasnął na mnie.

- Zostałam zgwalcona! - krzyknęłam. - Ciało... pokaż mi swoje ciało. -zaczęłam mówić z płaczem - Zmyj swój makijaż i zdejmij ubrania...

- Meggy... - spojrzał na mnie zaskoczony.

- Zaufaj mi. Czemu mi nie zaufasz? Jesteś piękna, pokaż mi coś więcej...

Nathaniel podszedł do mnie i objął mnie ramieniem. Bardziej się skuliłam ze strach, że znowu przeżyje ten koszmar.

- Nie bój się. - zaczął szeptać mi do ucha.

„Nie bój się" słyszałam głos tego gwałciciela. „Zaufaj mi", „Jesteś piękna", „Spójrz na mnie", „Krzycz moje imie suko". Zaczęłam głośniej i bardziej płakać. Chce zapomnieć. Chce zniknąć. Chce cofnąć czas. Nathaniel bardziej mnie przyciągnął do siebie i próbował mnie uspokoić.

- Przeprasza. Tak cholernie przepraszam, że nakrzyczalem na ciebie. - i on zaczął cicho płakać - Gdybym był przy tobie wtedy. Jakbym się z tobą nie kłócił wtedy. To moja wina. Tak cholernie przepraszam skarbie.

- Boli. Boli mnie wszystko. - jęknęłam.

- Przestanie skarbie. Wróć do mnie błagam.

- Ja nigdy nie odeszłam. Powiedziałam to przez przypływ emocji. - spojrzałam na niego jeszcze przestraszonym wzrokiem.

- Kocham cię. - powiedział.

On to powiedział. Nathaniel Riddle w końcu powiedział mi te dwa piękne słowa. Te słowa które chciałam usłyszeć od samego początku. Te słowa które nie chciały przejść przez jego gardło.