Kabanata Twelve
Blanche's POV
" Anong--- " napasinghap na lamang ako ng bigla akong yakapin ni Sic ng makapasok ako ng mansion at maratingan ko siya sa sala na sumisigaw na para bang tinatawag yata ang pangalan ko . Anong nangyare sa kanya ? . I heard him stiffen kaya mas lalo akong nagtakha . May problema kaya siya kaya ba siya umiiyak ? . Niyakap ko naman siya pabalik " May problema ka ba Sic ? tell me , makikinig ako " naramdaman ko na umiling naman ito sa balikat ko .
" N-no , I-im just scared . A-kala ko i-iniwan mo ako " nagtakha naman ako lalong lalo doon . Bakit ko naman siya iiwan ? " Bakit naman kita iiwan ? " niyakap muna niya ako ng mahigpit " Dahil sa pangit na inasal ko kagabi , Im sorry Jazmine , I'm so sorry " napatango nalang ako sa sinabi nito .
Pero bakit kaya siya natakot ng ganun ? is he concern about me now ? is he have a feelin-- no no no ! Ayokong mag-assume na meron . Baka siguro kaya siya nagkakaganito dahil ayaw niyang mapagalitan sa Mommy's namin if ever na nalaman nila na inaway niya ako . Siguro ... siguro nga .
-
Nasa kusina kaming dalawa ngayon at pareho na tahimik . Hindi ko alam ... sa tana ng buhay ko ngayon lang ako natahimik sa harapan ng isang tao , lalo na't asawa ko pa siya . Mostly kasi ako ang unang o nagsisimula ng ingay kapag napakatahimik sa paligid . But now ? parang ayokong mag-ingay , ewan lang , hindi ko alam kung bakit , basta ayoko lang .
Sabay kaming napatingin ni Sic sa kanyang cellphone na nakapatong sa ibabaw ng lamesa ng mag ring ito . Naramdaman ko na nakatingin saken si Sic kaya nilingon ko siya at sa nababasa ko sa mukha nito ay para bang humihingi pa siya saken ng permiso kung sasagutin ba niya iyon o hindi . Err ? pero bakit kaya ? . Tumango nalang ako sa kanya at kumain nalang ulit . Tumayo naman ito at tumungo ng terrace at doon sinagot ang tawag .
Natapos na ako sa hapagkainan , pero hanggang ngayon hindi parin tapos sa pakikipag-usap sa cellphone si Sic . Nang matapos ako sa paghuhugas ng pinggan ay naisipan ko itong silipin sa terrace . Naratingan ko ito doon na nakatayo , napahawak pa ako sa pinto at nagulat ng bigla nalang itong sumigaw .
" JUST DO WHAT YOU CAN DO MR FERNANDEZ ! OR ELSE I'LL FIRE YOU ! " sabay baba nito ng cellphone sa tenga nito . Nakaramdam naman ako ng takot at tumaas lahat ng balahibo ko . Ngayon ko lang nakita na ganito pala magalit si Sic . Parang hindi siya yung taong nakilala mo once na makita mo siyang nagalit . Napaatras naman ako sa kinatatayuan ko ng bigla itong lumingon saken , kung nakakatakot pala siya kapag nakatalikod , mas nakakatakot pa pala ito kapag humarap na at makita mo na kung ano ang itsura ng mukha niya . Nangatog ang buong tuhod ko , lalo akong napaatras sa kinatatayuan ko ng makita itong papalapit saken . Napasinghap nalang ako ng maramdaman ko siyang yumakap saken .
" S-Sic " punong puno na takot na pagtawag ko sa kanya " W-what h-happen ? " nararamdaman ko kasi na may kakaiba sa ikinikilos niya at sa ginawa niyang ito ngayon , may problema kaya siya ? may problema kaya sa opisina niya ? . Naramdaman ko naman itong umiling sa balikat ko " N-nothing ... Everything is fine Jazmine , everything is all fine " then he deep breath . Wala daw problema , pero kung makabuntong hininga ng malalim wagas .
Hinawakan ko naman ito sa magkabilang braso at iniharap ito saken , wala na ang mga nakakakot na expression sa mukha niya na nakita ko kanina . Napalitan na ito ng pagkamalungkot , problemado at pagkamaalala . I touched his face up to down , napapikit naman ito sa ginawa ko at hinawakan pa ang kamay ko . Pagkamulat niya ng mga mata ay nginitian ko siya , isang matamis na ngiti .
" You don't have to lie on me Sic , I know there's a problem " lalo namang lumungkot ang mukha nito " Yan kasi e , hindi ka na kasi pumapasok ng trabaho mo " paninisi ko sa kanya habang natatawa pa , pero hindi nawala sa mukha niya ang pagkalungkot , kaya tumingkayad ako at niyakap siya ulit " All problems have solutions Sic , and I know that you can easy to solve this problem . Parang Math lang yan Sic , dun ka naman magaling e " gusto ko talagang pagaanin kahit paano ang pakiramdam niya , pero parang wala namang eekto at napakabigat talaga neto . Kumawala ako sa pagkakayakap ko sa kanya at tinitigan ang mukha niya " Tara piknic tayo "
