1.Bölüm

880 23 0
                                    

Eski gün doğumlarını özledim. Güneşin dağların ardından doğmak üzreyken yaydığı o hafif parıltıyı. Kuşların cıvıltılarını ve her sabah evimin 50 metre aşağısında bekleyen okul servisimi. Ne yazık ki bunlar yıllar öncesinde kaldı.

Artık herşey çok farklıydı, yine çürümekte olan yatağımdan kalktım ve pencereden dışarı baktım. Hava 25 yıl boyunca olduğu gibi yine kızılımsı bir aydınlıktı. Komidinin üstünden silahımı aldım ve kapıya kadar gittim. Kapının hemen solundaki masanın üzerinde duran eski fotoğrafa gözüm çarptı, fotoğrafta ben köpeğim panço, babam ve ablam vardı. Gözlerim doldu, fazla beklemeden dışarı çıktım. Herşey ölmüştü. Toprakta birşey yetiştirmek çok zordu. Karnım çok acıktı, çantamda yiyecek hiçbişey yoktu. En yakın yiyecek bulabileceğim yer ise bulunduğum yere 5 saat uzaklıktaydı. Takdir edersiniz ki oraya yaya gitmekten başka şansınız yok. Araçlar 15 yıldır çalışmıyor, yakıt vs vs eksikliğinden dolayıydı sanırım. Petrol ofislerindeki yakıtlarda muhtemelen bölgedeki özel kuruluşlar adına çalışan paralı askerler tarafından silip süprülmüştür. Petrol son 15 yıldır biz hayatta kalanların işine yaramıyor. Yiyecek ihtiyacımızı karşılamak için işbirliği yapmak yerine birbirimizi öldürmeyi tercih eder olduk. Herneyse, evin içine tekrar döndüm ve odamın yolunu tuttum. Yatağımın baş ucunda olan gardolabın içini açtım. İçindeki birkaç parça küflenmekte olan elbisenin arasından dedemden kalan tek atar Mauser tüfeğimi aldım ve mermilerini kontrol ettim.

" Şanslı bir gün, 3 mermim kalmış. "

Kontrollerimi yaptıkdan sonra odamdan çıktım, kapıya yöneldim ve tam çıkacakken eski fotoğraf tekrar gözüme çarptı. Fotoğrafı elime alıp yırttım, parçalara ayırdım ve evin dışardaki taş avlusuna savurdum, hava o kadar sıcak ve bunaltıcıydı ki eski fotoğraf parçaları adeta kül olup havaya karıştı. Yapacak tek şeyim kalmıştı, hayatta kalmaya çalışmak. Bununda temelinde açlık vardı. Tüfeğim omzumda İyidere köprünün yolunu tuttum.

---|•|---

İlgi gelirse devamını yazmayı düşünüyorum.
Yorum ve tavsiyelerinizi esirgemeyin.

---|•|---

Ölüm ve Ötesi : 2043 (#Wattys2015)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin