Ball Boy

23. Bölüm

"Anlaşılan Wufan'ın evini bilme nedenin okul evrakların için değilmiş." Ne? Bu da ne demekti şimdi? Yalan söylediğimi mi düşünüyordu?

"Chanyeol bak durum..." Wufan Chanyeol'e doğru bir kaç adım attığında Chanyeol'ün öfkesi artmış gibiydi.

"Durum ne? Göründüğü gibi değil mi? Gördüğüm gibi değil mi? O zaman ne?!" Kükreyen sesi açık kapıdan çıkarak apartmanın koridorlarında yankılanmıştı.

"Gel içeride sakince konuşalım." Ben şaşkınlıkla Chanyeol'e, Chanyeol öfkeyle bana bakarken normal kalmayı başarabilen sadece Wufan olmuştu.

"Neyi konuşacağız? Bana ne kadar zevk aldığınızdan mı bahsedeceksiniz." O Wufan'a kafa tutarken benim aklım almıyordu. Kulaklarım yanlış duyuyor olmalıydı değil mi?

"Saçmalama ve içeri gir." Wufan'ın ona doğru attığı adımları engellemek için Wufan'ın koluna yapıştım.

"Chanyeol... Git lütfen." 

Bunu bu kadar sakin ve düz bir tonda söyleyebildiğime ben de şaşırmıştım. Ama ikisi de şu an tuhaf bir şekilde bana bakıyordu. 

"Bizi daha fazla rahatsız etme, gördüğün gibi meşgulüz." 

Vücudumda kalan son gücü, açtığım kapıyı Chanyeol'ün yüzüne geri kapatmaya harcamıştım. Kapanan kapının ardından titreyen bedenimi rahat bırakıp olduğum yere çöktüm. Bizim Wufan'la birlikte olduğumuzu düşünmüştü. Chanyeol bana güvenmemişti. Her şeyin bir açıklaması olabileceğini düşünmemişti. Beni dinlememek yerine sadece yargılamıştı. 

Ben evinde kızlarla bulduğumda bile ona inanmış ve güvenmiştim. Tao'nun dediklerini umursamayıp sadece aramızdaki bağa güvenmiştim. Ama o beni dinlememişti bile.

"Luhan?" Wufan yanıma eğildiğinde sadece titriyordum. Rüzgarın karşısında üzerimde hiçbir kıyafet yokmuşcasına üşüyerek titriyor ve sarsılıyordum. Ağlayamıyordum bile. "Bak her şey düzelecek." Beni kollarının arasına alıp sarıldığında bunların yetersiz olacağını biliyordum. Bir anda kırılan kalbimi hiçbir şey teselli edemeyecekti çünkü.

"Hayır geçmeyecek." Diye fısıldadım. "Bana güvenmedi. Bana güvenmiyor."

"Sadece sinirlendi Luhan. Gerçekte böyle düşünmediğini ikimiz de biliyoruz. Şu halimizin ona normal gelmemesi normal."

"Ben ona güvendim Wufan. Ben ona inandım ve onun için buraya kadar geldim. Ona güvendim ben Wufan. Ona güvenerek evimden kalktım geldim ve o bana güvenmeyi bırak beni dinlemeyi bile tercih etmedi."

"Tamam düşünme bunu." Yüzüme dağılan saçları geri iterken sakinleşebilmek için gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım. "Yarın halledersiniz nasılsa. Şimdi güzelce yat ve dinlen olur mu? Baekhyun yüzünden çok yoruldun zaten." 

Keşke öyle olabilseydi. Ancak yarın halledebilecek bir şey değildi bu. Yatıp dinlenince geçmeyecekti.

"B-Baek... Baek nerede?" Aklımı başka şeylerle meşgul etmeye çalıştım. Ama olmuyordu. Gözümün önünde Chanyeol'ün öfkeli ifadesi varken olmuyordu.

"Üzerini değiştirdim benim odamda yatıyor." Cevabıyla ilgilenmediğimi fark ettiğimde kollarımdan tutarak beni oturduğum yerden kaldırdı. "Banyonun yanındaki odada yatabilirsin." Başımı bitkince sallayarak söylediği yere ilerledim. Sığınmak için örtünün altına girdiğimde üşümüştüm. Chanyeol'ün yatağı gibi değildi. Onun sıcaklığıyla dolu değildi. 

Onun kokusu yoktu. Sanki o hayatıma hiç girmemiş gibi soğuktu.