Ο Βιρτουόζος

III Angels

Ο πόνος περνά με τον χρόνο. Προσωπικά, παρόλα αυτά, δεν θέλω να γιατρευτούν οι πληγές μου απο τον χρόνο. Μπορεί να πιστεύεις πως ξεπέρασες τον πόνο και τον ξέχασες μα είσαι απλά στάσιμος. Δεν μπορείς να προχωρήσεις δίχως τον πόνο.
-Ciel Phantomhive, Black Butler.

«Μαλένα».

Το όνομα της βγαίνει από τα χείλη του Ραφαέλ Μοντγκόμερι με την αίγλη οικειότητας παρελθοντικής, σκονισμένης από χρόνια στασιμότητας. Κανείς δεν την αποκαλούσε έτσι, ούτε καν εκείνος, εκτός και αν ήθελε να την πειράξει. Η κίνηση της φαίνεται παράξενη, οριακά αμήχανη. Ειδικά διότι ο άντρας μπροστά της, με τους φαρδιούς ώμους και την απουσία ύψους που νόμιζαν πως θα αποκτούσε από το μπάσκετ (αν και της έριχνε δυο κεφάλια) της ήταν ξένος μέχρι να χαμογελάσει, με δυο παλιά γνώριμα λακάκια και πράσινα μάτια, σαν νεογέννητα ανοιξιάτικα φύλλα.

«Μοντγκόμερι» Το επίθετο του βγαίνει με δυσκολία από τα χείλη της. Ένα κομμάτι του παλιού εαυτού της θέλει να το πει περιπαιχτικά, αντανακλώντας εκείνο το αίσθημα του γνώριμου. Κάτι την διακόπτει, κάτι την σταματά.

«Δεν μπορώ να επιστρέψω στο χθες. Ήμουν αλλιώς τότε».

«Μπλοκάρουμε τον δρόμο. Συγγνώμη για την αναστάτωση». Η Λένα προσθέτει απαλά, πιάνοντας τον Πιτερ από τον αγκώνα ώστε να ζητήσει και εκείνος συγγνώμη.

«Ευτυχώς που σταμάτησα έγκαιρα ε;»

«Πραγματικά». Ο Πιτερ γνέφει καταφατικά. Η Λένα μαζεύει το ποδήλατο της που είχε πετάξει κλονισμένη κάτω, ενώ ο αδελφός της μαζεύει και εκείνος το δικό του. Κάποιος που έχει μείνει πίσω από το Land Rover του Ραφαέλ πατά την κόρνα.

«Λένα μένεις εδώ μόνιμα ακόμη;» Την ρωτάει ο παλιός της φίλος, βιαστικά, ρίχνοντας μια ματιά στον πίσω. Του κάνει νόημα πως θα μπει στο αμάξι του.

«Όχι». Απαντά εκείνη μονολεκτικά και κάθεται στην σέλα, τα πέλματα της ήδη ακουμπισμένα στα πετάλια.

«Δουλεύει στο Λονδίνο». Τον πληροφορεί ο πιτσιρικάς. Η Λένα θέλει να τον βαρέσει.

«Θα μείνεις καιρό;»

«Μέχρι αύριο». Ο Πιτερ αναλαμβάνει τον ρόλο εκπροσώπου και απαντά για εκείνη.

«Απόψε παίζει ένας φίλος μου στο Griffin. Περάστε το βράδυ αν θέλετε, να τα πούμε. Έχω καιρό να σας δω».

«Θα είμαστε εκεί». Η Λένα αυτή την φορά δεν κρύβει την δυσαρέσκεια της και αγριοκοιταζει τον αδελφό της ενώ ο Ραφαέλ αποσύρεται στο αμάξι του, τρέχοντας ενώ ο πισινός συνεχίζει το ακατάπαυστο κορνάρισμα του.