Ο Βιρτουόζος

14 | Nocturne no20

Σε γενικές γραμμές, η εικόνα που διαμορφώνουν συχνά για την Μαλένα είναι εκείνη της ήρεμης δύναμης. Δεν υψώνει την φωνή της, δεν εκνευρίζεται εύκολα. Λίγο-πολύ το παρελθόν της την έχει εξοπλίσει με ατσάλινα νεύρα. Μπορεί να αντέξει πλέον σχεδόν τα πάντα- προσβολές, κακεντρεχείς σχόλια, κακά αστεία, την γκρίνια της Μάρι όποτε πλησιάζει εξεταστική, το κλάμα της Κάσι όποτε χωρίζει με νέο γκόμενο. Αντέχει πολλά το στομάχι της.

Τα πρώτα χρόνια που άρχισε να δουλεύει ως πόρνη, έτυχε να μπλέξει με μια συμμορία που μάζευε κοπέλες και τις έστελνε σε πελάτες. Δεν τους συνέφερε να υπάρχει μια πετυχημένη πόρνη που τσέπωνε όλα τα λεφτά για τη πάρτη της από τους πελάτες τους. Ήταν πολύ πιο προτιμότερο λοιπόν να την εκφοβίσουν, δεκαεφτά χρονών που ήταν, δεν ήταν και πολύ δύσκολο. Η Λένα τότε δεν ήξερε ακόμη πως να μιλήσει, να κρίνει και να φερθεί. Οπότε όταν της έδωσαν το δίλημμα να πεθάνει ή να συνεργαστεί μαζί τους, επέλεξε το δεύτερο. Είχε τρομάξει τόσο σε εκείνο το σημείο στην ζωή της, που ο φόβος της εδώ της μούδιαζε τα άκρα. Κατέκλυζε κάθε κύτταρο του κορμιού της από τότε που έχασε τον πατέρα της. Δεν θυμόταν πρωί που να μην ξερνούσε ο,τι κατέβαζε, νύχτα που να έβγαζε δίχως δάκρυα.

Δυστυχώς ή ευτυχώς, το μούδιασμα επέμεινε μα είχε αρχίζει να συνηθίζει. Η συμμορία έκανε καλύτερες τιμές και έβγαζε περισσότερα λεφτά από πριν, και ας τους έδινε λίγο παραπάνω από τα μισά. Την πρόσεχαν, την έπαιρναν από το μέρος που έμενε και την πήγαιναν στους πελάτες, την έφερναν σπίτι στο τέλος, μαζί με την πληρωμή της σε φακελάκι. Η ανάδοχη οικογένεια που την είχαν στείλει μέχρι να κλείσει τα δεκαοχτώ δεν ενδιαφέρονταν για το τι έκανε. Ακόμη περισσότερο όταν έβλεπαν πως ερχόταν σπίτι ασφαλής και πως βοηθούσε στις δουλειές του σπιτιού. Μπορεί να ήταν κιόλας η λιγότερο αντιδραστική έφηβη που είχαν αναλάβει ποτέ τους. Επωφελούνταν από την αμοιβή που το κράτος έδινε για την ανατροφή της, από την οποία δεν έλαβε ποτέ δεκάρα η Μαλένα, και τους βοηθούσε να μην είναι το σπίτι τους αχούρι. Ένα πιάτο φαί ήταν η μοναδική της ανταμοιβή. Νικητές από κάθε άποψη.

Μπορούσε να καλύψει βασικές της ανάγκες και να βάλει κάτι στην άκρη. Ο Πίτερ τότε είχε υιοθετηθεί όμως δεν την ενημέρωναν σε ποιους ούτε είχε τρόπο να τον ψάξει ακόμη. Επομένως, το μόνο που μπορούσε να κάνει είναι να κάνει υπομονή, να μαζεύει τις δεκάρες της σοφά και να μαθαίνει οτιδήποτε μπορούσε ώστε να γίνεται υποφερτή η νέα της ζωή.