Ο Βιρτουόζος

( )

«Η κοπέλα σου έφυγε τρέχοντας. Προβλήματα στον παράδεισο;»

Η Μαρίσα ρίχνει στον εαυτό της λίγες στάλες από το κονιάκ που έχει πάντοτε έτοιμο για τους καλεσμένους της και θρονιάζεται στον καναπέ της. Ο Νίκολας Σκοτ ενδιάμεσα, έχει στραμμένο το βλέμμα του στην τζαμαρία. Το απαλό φως της λάμπας της δεν κάνει τίποτα για να διώξει το απόκοσμο από πάνω του. Απεναντίας, οι σκιές τον κάνουν πιο τραχύ και ψυχρό. Μοιάζει με τα αρχαιοελληνικά αγάλματα στα μουσεία, που όσο ζωντανές και αν είναι οι κινήσεις τους, όσο όμορφα σμιλευμένα και αν είναι τα κορμιά τους, τα μάτια τους δεν παύουν ποτέ να είναι κενά. Ανέκαθεν η ομορφιά του ήταν παγερή και ερεβώδης. Η Μαρίσα δεν φοβήθηκε ποτέ, σε αντίθεση με τόσες άλλες- πάντοτε έψαχνε κάτι οικείο. Τραβήχτηκαν ο ένας από τον άλλο σαν να έβλεπαν φλόγες στην πίσσα.

Αν δεν την είχαν παντρέψει η μητέρα και ο αδελφός της στον Γκράχαμ, οι ζωές τους μπορεί να ήταν πολύ διαφορετικές. Η σκέψη της έρχεται συχνά όμως δεν την αφήνει να επηρεάσει την λογική της. Ο συλλογισμός αυτός δεν την εξυπηρετεί. Ο,τι δεν την εξυπηρετεί πρέπει να φεύγει. Έτσι χτίστηκε η ζωή της. Η μητέρα είχε φροντίσει να το θυμάται αυτό πάντα. Ο αδελφός της επίσης.

«Με γάμησε στο γραφείο σου, σε περίπτωση που θες να το απολυμάνεις αργότερα».

Η Μαρίσα σχεδόν πνίγεται με το ποτό της. Δεν την συγκλονίζει το γεγονός ότι κάνει σεξ- αλίμονο!- αν μη τι άλλο τόσο καιρό τον ωθούσε να ξεκολλήσει από πάνω της, όσο και αν πονούσε την πενιχρή, μαυρισμένη της καρδιά. Μπορεί να ήταν η σιγουριά της, το γεγονός πως ήξερε πως θα την αγαπούσε οτιδήποτε και αν συνέβαινε, το άνθος του ναρκισσισμού της, όπως θες πες το, μα όχι. Δεν αισθάνθηκε πόνο ή φθόνο. Πιο πολύ την εκπλήσσουν το πόσο ξεψυχισμένος και κουρασμένος ακούγεται.

«Σε γάμησε; Συνήθως είναι το αντίθετο» γελάει απαλά. Ο Νίκολας δεν συμμερίζεται το αστείο.

«Έχεις σκεφτεί ποτέ πως είμαστε άθλια ανθρώπινα όντα; Και εντάξει, για σένα, βγάζει νόημα. Εγώ; Τι πήγε λάθος μαζί μου;» παίρνει μια βαθιά ανάσα. Η εξομολογητική διάθεση του είναι πολύ σπάνια, οπότε ξέρει πως πρέπει να το βουλώσει. «Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είμαι έτσι όπως είμαι. Υπάρχουν φορές που δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου. Μεγάλωσα καλά».

«Μεγάλωσες καλά υπό ποία έννοια; Σίγουρα ήσουν ζάμπλουτος και υπέρταλαντούχος από γεννησιμιού σου. Έχεις γονείς που αγαπάς και σε αγαπούν. Αυτό δεν αφαιρεί όμως ότι μια ζωή προσποιείσαι».