Chapter 23 // FINAL

1K 110 46
                                    

"ဂုဏ်ပြုပါတယ် သားငယ်​ရေ"

"ဝူဟူး....​စာဆိုတဲ့ဘွား​တော်ကြီးနဲ့ တစ်သက်လုံးပြန်ဆုံစရာမလို​တော့ဘူး"

"​ကျောင်းကို​တော့ လွမ်း​နေ​တော့မှာပဲ"

ဆူညံပွက်​လောရိုက်​နေ​​​သော အသံများကြားမှ ကွက်ကျား ကြား​နေရ​​သော စကားသံအချို့။

လွမ်း​ဆွေး​​​ဆွေးခံစားချက်နှင့် ဝမ်း​မြောက်ဝမ်းသာဂုဏ်ယူရခြင်းတို့​ပေါင်းစည်းထားသည့် အရိပ်အ​ငွေ့လွှမ်းခြုံရင်း အပြုံးကိုယ်စီကိုဆင်မြန်းထား​၍ ​ကျောင်းသားဘဝ၏​နောက်ဆုံး​​နေ့ကို ​ဖြတ်သန်း​နေကြ​​သော ​ကျောင်းသားများ၊ သားသမီးများ၏ ဘဝအချိုးအ​ကွေ့တစ်ခုကို မျက်မြင်​တွေ့ရခြင်း​ကြောင့် ပီတိမျက်ရည်​ဝေ​နေကြ​သော မိဘများ၊ စ​နောက်​ပျော်ရွှင်​နေကြ​သော သူငယ်ချင်း​ဆွေမျိုး​မောင်နှမများနှင့် တက္ကသိုလ်၏ဘွဲ့နှင်းသဘင်မှာ စည်ကား​လို့​နေပါ၏။

"Hyun ဘက်နည်းနည်းကပ်ဦး"

ကင်မရာတစ်လုံးကိုကိုင်၍ အမှတ်တရတို့ကို လိုက်လံသိမ်းဆည်း​နေသည့် Seungmin ၏ညွှန်ကြားချက်အတိုင်း Jisung ​ဘေးဘက်သို့ ​​ရွှေ့ရပ်လိုက်သည်။

"မင်းကလည်း...ရယ်ပါဦးကွာ"

Seungmin ၏ ဤတစ်ခါ ညွှန်ကြားမှုမှာ​တော့ Jisung အလျင်အမြန်လိုက်လုပ်ရန်ခက်ခဲသည်။ တွန့်ဆုတ်နေသော  Jisung ကိုကြည့်၍ Hyunjin နှင့် Felix တို့၏မျက်နှာပေါ်မှ အပြုံးတို့ဟာလည်း မှေးမှိန်လို့လာပါ၏။

"ကဲ...ကဲ နောက်ဆုံးတစ်ပုံပဲ။"

Seungmin ဓာတ်ပုံရိုက်ခြင်းကိုအလျင်အမြန်လက်စသတ်လိုက်ကာ သူရိုက်ထားသော ဓာတ်ပုံများကို ပြန်ပြရင်း အာရုံလွှဲရန်ကြိုးစားပါသော်လည်း လွယ်လွယ်ကူကူမ​အောင်မြင်။ Jisung မှာ မှိုင်မြဲမှိုင်ဆဲ။

"Jisung..."

Felix သူ၏ ​ကျောပြင်ကို ခပ်ဖွဖွပုတ်ရင်း သူ့အနားသို့ ကပ်သွား​တော့ မအီမသာပြုံးပြ၍ စီးကျလာ​​သော မျက်ရည်စီး​​ကြောင်းကို အမြန်သုတ်ဖယ်ပစ်သည်။

ဘွဲ့ဝတ်စုံဝတ်ဆင်ထား​​သော Hyunjin ၏ရင်ခွင်ထဲ နစ်မြုပ်​နေ​​သည့် Seungmin သည်လည်း Jisung ၏ပုံစံကိုကြည့်၍ ခပ်တိုးတိုးသက်ပြင်းတစ်ချက်ချသည်။

Clarity || Minsung FF||Where stories live. Discover now