အပိုင်း-(၁၃)
မှိုင်းမိုချန်းတစ်ယောက် စတိုးဆိုင်ကလူသိပ်မကျသည်မို့ casherတွင်ထိုင်နေရင်း ငိုက်မြည်းနေမိသည်။ ခုံကိုတစ်ယောက်ယောက်ကခေါက်လိုက်သည်မို့ ကြည့်လိုက်ရာ သူ့နဲ့မတိမ်းမယိမ်းကောင်လေး တစ်ယောက်က ဆေးလိပ်ဘူးကို ငွေရှင်းဖို့ယူလာသည်မို့ ထရပ်လိုက်သည်။
"မှတ်ပုံတင်တစ်ချက်လောက်ပြပေးပါ..."
"မပါလာဘူး "
"အသက်မပြည့်သေးတဲ့သူကို ဆေးလိပ်ရောင်းခွင့်မရှိတာမို့ ... မရောင်းနိုင်ပါဘူး"
ထိုကောင်လေးက ပေတေကာ ဆေးလိပ်ဘူးကိုကောက်ယူသွားမည်ပြုသောကြောင့် မှိုင်းမိုချန်းက သူ့လက်ထဲကဆေးလိပ်ဘူးကို သူ့ဘက်ကိုဆွဲယူလိုက်သည်။
ထိုကောင်လေးက သူ့ဘက်ကိုပြန်ဆွဲယူလိုက်နဲ့ အလယ်ကဆေးလိပ်ဘူးလေးကပုံပျက်ပန်းပျက်ဖြစ်သွားသည်။
ထိုကောင်လေးက မျက်ခုံးတွေကိုပင့်ကာ
"အခုတော့ ဆေးလိပ်ဘူးကအလကားဖြစ်သွားပြီ ငါလျော်ပေးရအုန်းမှာလား"
"မလိုပါဘူး အသက်မပြည့်သေးတဲ့သူကိုရောင်းခွင့်မရှိတာမို့"
မှိုင်းမိုချန်းက ဘေးနားကပီကေဘူးကိုသာကမ်းပေးလိုက်သည်။ ဆေးလိပ်အစားပီကေကို ဝယ်သွားဆိုသည့်သဘောသာ။
ထိုကောင်လေးထွက်သွားမှ သူလည်းသက်ပြင်းကိုချမိလျက်သား။ သူထိုင်ခုံမှာပြန်ထိုင်လိုက်ပြီးစားပွဲပေါ်မှောက်အိပ်လိုက်စဉ်တံခါးက အသာပွင့်သွားသည်။
သူကိုယ်ကိုမတ်မတ်ထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ရှေ့မတ်တပ်လာရပ်သော ရှူးဖိနပ်အပြာလေးကို မြင်လိုက်ရသည်။
ဘောင်းဘီအတိုနံသာရောင်ကို ဝတ်ထားပြီးပိုလိုရှပ်အဝါကိုဝတ်ထားသောကောင်လေးတစ်ယောက်ကိုမြင်ရသည်။
"ဆေးလိပ်က အသက်မပြည့်တဲ့သူတွေကိုမရောင်းဘူးလို့ပြောပြီးပြီလေ။"
သူ့လေသံကစိတ်မရှည်စွာနှုတ်ကထွက်သွားလေသည်။ သူသေချာမျက်နှာကိုကြည့်လိုက်တော့မှ သူ့၏ဝေးကွာနေသောညီငယ်လေး လျှမ်းမိုချန်းပင်။
သူက ဘေးဘီဝဲရာကိုမျက်လုံးစွေကြည့်လိုက်ပြီး
"ဆိုင်က အဆင်ပြေလား"
CITEȘTI
ချစ်လေညှင်းလေးဖမ်းဆုပ်ခွင့်ပြုပါ
Ficțiune adolescențiအချစ်ကလေးညှင်းလေးလို မင်းနားမှာပဲဖြတ်တိုက်နေမယ်ဆို တကယ်ပဲအဲ့အချစ်ကိုဖမ်းဆုပ်နိုင်မှာလား ခက်ခဲတယ်ဆိုတာတွေကပိုပျော်ဖို့ကောင်းတယ် မင်းသာလေညှင်းလေးဆိုလည်း ငါကတော့ဖမ်းဆုပ်ထားမှာပါပဲ start date...2.07.2021
