Kaza

19. Bölüm

(Utku Selim Coşkun)

Utku artık bunalmaktan bunalmıştı.Ama yapacak bir şeyi yoktu.Bu eve tıkılıp kalmışlardı, beyninde yankılanan obsesyonlar yüzünden bu durum daha da kötü oluyordu.Bazenleri bu yüzden kendini zayıf hissettiği oluyordu, sanki elinden hiçbir şey gelmiyormuş gibi...

Ama böyle olmadığına ikna etmeye çalışıyordu kendini.Kafasının içinde adeta monologlar dönüyor, bir münazara oynuyordu.Hayır diyordu Utku içinden, daha yapacak çok iş var.Kendimi bırakamam diyordu.Ne cevapları vardı ki üstüne bir söz söylensin.İçindeki bu çelişki fırtınalarına hep mi hep bir cevabı vardı.Bazen bu duruma kendi kendine gülesi geliyordu.Hatta gülüyordu.Omuz da silkiyordu.Ama sadece bu kadar.Dışarıdan bakıldığında gayet normal görünüyordu.Sıradansın Utku Selim Coşkun diyordu kendine.Rahat ol.

Ama tüm bu karmaşaya karşın hiç mutsuzum demezdi Utku.Kardeşi komadan çıktığından beri içinden sadece şükretmek geçiyordu, beteri beteri yok muydu sanki? Düşünmek bile istemiyordu.

"Bu kadar neyi düşünüyorsun," dedi kardeşi ona."Bu gece acaba rüya görür müyüm diye mi?"

"Pek rüya görmüyorum," demek istedi Utku ama demedi.Çünkü sonradan bu cümle ona pek doğru gelmemişti.Sanki rüya görüyordu, ama pek net hatırlamıyordu.Hadi ama, bunları düşünürken istemsizce sessiz kalmıştı.Kardeşine karşı ilk açığını vermiş bulundu.

"Bu kadar ciddi bir sessizliğe herhalde devlet sırlarını düşünüyor olmalısın."

"Aman eksik kalsın," dedi Utku.Sonradan toparladı."Dalmışım sadece."

"Ben senin nerelere daldığını biliyorum abiciğim," dedi Mirza.

"Yok ya,nerelere dalıyormuşum?"

"Bunalmışsın. Evin içinde durmaktan sıkılmış bir halin var.Daha doğrusu bu vaziyetten."

"İyi gidiyorsun, devam etsene," dedi Utku kendine engel olamayarak.

"Bazen fark etmesen de fazla dalıyorsun. Sonra ara sıra bana kaçamak bakışlar attığını fark ediyorum.Bana olan düşkünlüğün artıyor."

"Başa döndüğümüzü mü düşünüyorsun," dedi Utku başını biraz öne eğerek.Belki de gerçekleri duymalıydı.

"Hayır."

"Ne," dedi Utku.Kendini tam tersi bir cevabı duymaya hazırlamıştı."Nasıl yani?"

"Abi," dedi Mirza camdan gece karanlığına bakarak."Bu gece biraz hava almaya ne dersin?"

Utku gözlerini devirdi. "Camı mı açacağız Mirza? Ki ona bile karışırlar emin ol."

"Sen bana güven."

"Bana bak," dedi Utku kardeşine. "Ne var aklında?"

"Gece sürprizi." Mirza ellerini de bilmem der gibi bir vaziyette açmıştı.Konu oysa ve suratında bu ifade varsa Utku gerçekten bir sürprizle karşılaşabileceğini düşündü.

"Başımız belaya girecek mi lan? Tüm emniyeti takmayalım peşimize?"

"Ya sen bana güven dedim işte." Mirza bir yandan battaniyeyle cebelleşiyordu.

"Konu başımızın belaya girmesiyse senden başka kime güveneceğim zaten?"

"Yok artık ama, insan kardeşine hiç böyle der mi," dedi Mirza çevik bir hareketle onun arkasına geçerek."Sanki ben olmasam mangal partilerinde keyif çatacaktın."

Utku hafifçe güldü.Ama sonra bu sürprizle ilgili merakının arttığını fark ederek sordu. "Gece sürprizi dedin, biraz bahsetsene."

"Sürpriz dedim ya." Mirza şimdi kendi yatağına geri geçmişti. "Nesini soruyorsun ki?"