Amaya Series #1: His Sweet But Deadly Bodyguard

Chapter 2

"Yes way baby! You have no other choice." he said and smiled at me. I could still see his white and even teeth. Gusto kong makapatay dahil sa sinabi nyang wala daw akong choice. Hindi ko na alam ang gagawain ko basta namalayan ko na lang na tumango ako kahit labag sa kaloob kong gawain. Siguro ibubuhos ko na lang ang galit ko sa bar mamaya. I want to drink until I don't wake up anymore!

"That's how bodyguards are. They live in their boss's house for sure safety," he said again, ayaw ko ng makipag-talo pa, masasayang lang energy ko. Salita pa sya ng salita wala naman akong maintindihan, hindi ako na nagpaalam pa sa kanya at diretso akong naupo sa may sofa. Naghihina akong umupo sa sofa, mahina kong hinampas ang ulo ko at iniisip kong bakit ako napunta sa ganitong sitwasyon. Tumahimik na naman ang paligid ng opisina nya, kung wala pang kumatok sa pinto baka napanis na laway ko dito. Pumasok yung secretary nya, may mga papel, nakita kong inilapag ng secretary nya ang mga papel na yun sa gilid kasama ng iba pang mga papel.

"Sir, may babae po sa labas, hinahanap daw po kayo." his secretary said, pagkatapos nyang masabi yun yumuko nalang yung secterary nya, parang kinakabahan pa sya habang sinasabi yun. Kawawa, kung ako nyan magreresign na agad ako.

"I'm telling all of you, don't let a woman into my company, especially when they look for me," he said aloud to his secretary. Yumuko ng lalo yung secretary nya, the woman's body was still shaking, wala akong kibo at nanonood lang sa kanila. Magsasalita pa sana yung secretary ng biglang malakas na bumukas yung pinto at isang malakas na tili ang sinalubong samin ng bagong pasok, mabilis itong lumapit kay Hendrix at kumapit sa mga braso nito na para bang isang tarsier, gusto kong matawa sa reaksyon ni Hendrix ng nanlalabing ito sa braso nya, pandidiri at para bang nagtataka kung saan nya ito nakilala.

Pinipigilan kong tumawa ng lakas, nagkagat labi na lang ako at yumuko para pigilan yung mahina kong tawa. Andito parin yung secretary nya at yumuko din, siguro nagpipigil din ng tawa. Ano bang inaarte ng mokong na yun, maganda naman yung katawan ng babae, pero sa mukha parang make-up lang nagpapaganda sa kanya. Hindi ko na mapigilan pa at tumayo na ako, lumapit ako sa kinaroroonan nung secretary nya.

"Mr. Anderson, lalabas na po muna kami. Para naman po hindi kami nakaistorbo sa paglalambingan niyo, sasabihin ko rin po sila na wag kayong guluhin." I bothered them, I gave him a teasing smile, before I called his secretary because until now it still hasn't moved from where she standing lately.

Nagmaisara ko na ang pinto, hindi ko na mapigilang tumawa ng malakas lahat ng empleyado napatingin sakin at nagtataka kong bakit ako tumatawa ng pagkalakas lakas, hawak ko pa ang tiyan ko at habol ko ang aking hininga. Maya-maya lang kumalma na ako, nakatingin parin yung mga empleyado sakin. Seryoso ko silang tinignan isa'isa, sabay sabay naman silang nagiiwas ng tingin. Nilingon ko naman ang katabi ko at nakita ko syang tulala sakin, malakas ko syang sinampal para bumalik sya sa reyalidad.

Gulat itong napakurap-kurap. "Ma'am?" tanong nya, siguro nagtataka kung bakit ko sya sinampal. "Send me the schedule of Mr. Anderson, I need that before tomorrow." sabi ko nalang, at iniwan sya naglakad na ako papuntang elevator, ng nasa lobby na ako diretso akong lumabas ng Anderson's Clotting Companya.

I got in my car and drove it to the mansion to talk to dad about him not telling me that thing that's where I'm going to live in Hendrix's house. When I got to the gate mansion, I just parked my car somewhere and walked quickly into the mansion. I met one of our maids in the living room and asked where daddy was. When she said daddy was in the office, I quickly stepped into the grand staircase.

Hindi na ako kumatok pa at padabog kong binuksan ang kanyang opisina, wala na akong pakialam kung masira ko man o hindi, ang gusto ko lang ay malaman kung bakit hindi man lang nila sinabi sakin. Pinagmukha nila akong tanga, bakit naman sila pumayag, pati ba si kuya may alam din, so ako lang pala yung walang alam?