remember me |yoonmin

4

Uzun zaman oldu ve sizden tek istediğim birrr sürü yorum🥹
İyi okumalar <3

—

"Bırakın beni! Bıraksanıza! Kimsiniz siz?! Nereye gidiyoruz bırakın!"

Ormanda gözlerimi açıp bana kılıçlarını doğrultan iki adamı gördüğümde rüya sanmıştım. Şaka değil! Rüya sanmış ve bomboş adamların yüzüne bakıp gülmüştüm. Onlar ise kaşları çatık daha da sinirle bakmıştı bana.

Kimsin sen, nereden geldin?

Bana sordukları soru buydu.

O zamana kadar hala rüya olduğuna emindim -tamam biraz da korkudan ben kendimi öyle inandırmıştım- ki onları umursamadan gözlerimi ovmuş olayın gerçekliğiyle beraber derin nefesler almaya başlamıştım.

Tamam bu bir rüya değildi.

Sonra ise onlara, kıyafetlerine, ellerindeki gerçek olduğu belli kılıçlarına bakmış ve sevgilimle seviştiğim gecenin sabahı gözlerimi neden bir dizi setinde açtığımı düşünmüştüm ama dizi seti de saçmaydı.

Sonra aklıma acaba Yoongi evlenme teklifi falan edecek de böyle siktiri boktan şeyler mi yapıyor diye düşünceler dolmuştu. Mesela yani. Kötü bir haberim var o da değildi.

Korku ve sinir. Hissettiğim tek iki duyguydu. Gülmeye başladım sonra ama nasıl güldüm. Büyük bir şakanın içindeydim ya çünkü... Güldüm işte. Bağırmaya başladım sonra.

"Yoongi! Şakan bittiyse çık ortaya! Tamam takip falan etmeyeceğim seni bir daha akıllandım zaten gece nerdesin?! Parana kıyıp adam mı tuttun bir de aptal! Tamam onlar da çok gerçek gel hadi!"

Yankılanan sesimden başka ne mi kazandım? Koca bir hiç. Aksine karşımdaki adamlar atından atlamış, beni yaka paça aldıkları gibi hiç durmayan bağırışım eşliğinde el ve bacak bileklerimi bağlayarak -canımı yaktıkları için bir sürü küfür etmiştim ama boş boş suratıma bakmışlardı- birinin atının arkasına yan bir şekilde yüz üstü koydukları gibi gitmeye başlamışlardı.

Ha bir de orospu çocukları kendi aralarında konuşurken kıyafetlerime laf etmişlerdi ne kadar değişik diye sonra ben de siz misin bunu diyen lan diye kahkahamı basmıştım. Ortalıkta bilmem kaç yıl öncesinin kıyafetlerini giyip geziyorlardı ama ben mi tuhaftım? Kıçımın kenarları.

Bana dedikleri ikinci şey ise: Krala anlatırsın derdini.

Kral?

Tamam Yoongi iyi oynuyordu sanırım. Oyuncu falan mıydı acaba? Belki de porno oyuncusuydu ve ortadan kaybolduğu zamanlar film çekip geri geliyordu yanıma. Iyy. Bir atın arkasında ellerim ayaklarım bağlı düşüneceğim daha yaratıcı şeyler yoktu sonuçta.

Tamam. Korkuyordum işte. İşin sonu Yoongi'ye çıkmazsa ne olacaktı? O neredeydi? O da böyle bir yerde tek başına mı uyanmıştı? Ya onu da kaçırıyorlarsa bir at arkasında? Tanrım. Lütfen ona bir şey olmasın, yalvarırım olmasın. Şaka yapıyor olsun. O şaka yapsın söz çok kızmam. Biraz kızarım.

Seul'ün bu kadar uzun ormanı var mıydı hatırlamaya çalışıyordum çünkü resmen git git bitmiyordu. Hangi ormandı acaba, yürüyüş yolu yoktu, etrafta insanlar yoktu. Bir an gözlerimi devirdim çünkü dört yüz yıl önsesinin kıyafetini giyen iki insanla atın arkasında seyahat ederken düşüneceğim en son şey yürüyüş yoluydu. Salak saçma güldüm bir an.

Kafamı yapabildiğim kadar kaldırıp sağıma çevirdim ve gördüklerimle gülüşüm dondu kaldı yüzümde. İçim ürperdi tüm korku yeniden baş gösterdi bedenimde. Sertçe yutkundum.