YAZMA İSTEKSİZLİĞİNDEN DOLAYI ARA VERİLDİ (bölüm gelmeyecek) BÖYLE DURSUN DEDİĞİNİZ İÇİN KALDIRMIYORUM!!
Gece sevgilisiyle uyuyan Park Jimin gözlerini açtığında kendini Min Krallığının sınırlarında bulur.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-
"Arabadaki! Aşağı in!"
Bunu söyleyen kapıyı açan asker değilken hızlanan nefeslerimle yanak içlerimi kemirmeye hızla devam ettim. Çok hızla. Dışarıdan gelen ses biraz kalındı.
Ve sanırım söylenileni yapmam gerekiyordu.
Kalktım, yavaşça aşağıya indim ve ben daha tam odaklanamadan iki asker koluma girip beni öndeki boş alana çekiştirdi. Bunun yeniden yaşanmasıyla dişlerimi sıkarken derin bir nefes aldım.
Beyaz bir atın üzerinde birini gördüğümde direkt olarak yüzüne baktım. Kaşları çatık beni baştan sona süzerek inceleyen adamla ne yapacağımı tam bilememiştim. Gözüm bizim askerlere kaydığında saygı duruşunda olduklarını gördüm.
Bizim mi?
"Selam dur hemen Prensimize."
Askerin fısıltısıyla afallarken adama baktım tekrardan. Bu şaşkınlığıma rağmen kollarımı kurtarıp selam durdum yapabildiğim kadar. Bir şey demem gerekiyor muydu? Hem Prens mi? Ne Prensiydi bu?
Alttan ona baktığımda atından atladı ve bana doğru yürümeye başladı. Şimdi daha çok gerilmiştim. Arkamdaki askerler beni yeniden tuttuğu gibi diz çöktürdüklerinde acıyan dizlerimle yüzüm buruştu ve birbirine bastırdığım dudaklarım arasından inledim.
Yine mi?!
"Çekilin."
Adamın emriyle arkamdakiler çekildiğinde tam olarak karşıma geldi ve çenemi tutup kafamı kaldırdı. Bu dokunuş canımı sıkarken tüm sinirimle baktım gözlerinin içine. Sırıttı şerefsiz.
"Buralardan değil gibisin ama bu kadar askerle böyle gönderildiğine göre de özel biri olsan gerek. Kral Min'in neyisin?"
Kral Min'in neyiyim... Şu sıralar hiçbir şeyi.
"Hizmetlisi."
İnanmamış gibi duruyordu ama inandıracak kişi de ben değildim şu an. Çok istiyorsa Kral Min'e sorabilirdi.
"Beni tanıyor musun?"
Titrek bir nefes alıp yutkundum. Tabi ki de tanımıyordum. Tarih kitabı yutsam yine tanımazdım. Dudak büzdüm, bakışları dudaklarıma kaydı. Dikkati dağılmıştı işte.
"Prenssiniz."
"Hangi Krallığın?"
Orospu çocuğu. Piçe bak zorladıkça zorluyor ya. Tarif hocam sanki kendisi. O bile bu kadar sormazdı hatta.
"Kusura bakmayın Prensim, buralarda biraz yeniyim. Bilmiyorum."
"Jeon Krallığından Prens Jeon Wonwoo. Peki ya sen?"
Jeon Krallığı... Siktir. Beynimden aşağı kaynar su dökülür gibi oldu. Dişlerimi birbirine bastırdım ama. Hani bir dizi ya da filmi ne olacağını bilerek izlersiniz ya, onu yaşıyordum şu an.
