Boundless Time

Kabanata II

Hawak ang brown envelope na itinapon sa akin kanina ni manang Selly ay nakaupo ako sa isang sementong upuan dito sa rooftop ng ospital kung saan binawian ng buhay ang mahal kong asawa. The rooftop was a garden. Gabi na at madilim na ang paligid. Mula sa langit ay tanaw ko ang mga bituing nagniningning. Again I remembered my husband to them.

Isa ang mga bituin sa paburito namin ng asawa ko. Noon ay lagi namin itong ginagawa sa tuwing nag di-date kami. He would pull over his car at the beach and we'd seat at the trunk of his car just to stare at the night sky.

Napapikit ako ng panibagong sakit na naman ang naramdaman ko sa aking dibdib.

"Look! Amanda it's a shooting star!"

I looked up at the sky at tinignan kung saan ito nakaturo. I didn't get the full view of it but I got to see a glimps of its tail. Napangiti ako at muling namangha sa ganda ng mundo.

"What did you wish for?"

Tanong ko dito. Lumingon ako sa kaniya upang abangan ang kaniyang sagot. His eyes still remained at the sky. Sumasabay ang mga mata nito sa ningning ng mga bituin. And I think, I just found my new obsession.

Umiling siya sa akin bago ituon ang paningin sa akin. His eyes never lose its glow. Mas lalo pa itong nagningning nang mapadako ang tingin sa akin. My heart swelled with love when he stared at me lovingly.

"Ayaw kong sabihin. Baka kasi hindi matupad ."

Natawa ako sa sinabi nito.

"You believe in those things?"

"If it's about you I'd believe anything Amanda. "

Napatigil ako sa pagtawa. Nalusaw ang ngiti sa aking labi at napatitig na lamang din sa lalaking nasa tabi ko ngayon. Kung ano mang nagawa kong tama para bigyan ako ng lalaking katulad niya ay hindi ko din alam. Sometimes I feel like his love is too much for me. But I can't help but to embrace it kasi ganoon ko rin siya kalalim kamahal. I have been sinking deeper in this love, and still can't see the end of it.

"Sebastian ..."

Kinapa nito ang aking mukha bago ako hilahin palapit sa kaniya. He placed his forehead on mine and I closed my eyes to cherish this moment.

"I wished for your happiness Amanda. Hiniling ko ang kasiyahan mo kahit saan ka man magpunta at kung sino man ang iyong makilala. Because your happiness is also mine. Ang kasiyahan mo ang magpapasaya sa akin. So always be happy Amanda. Iyon na lamang ang gusto kong iyong gawin."

Napapikit ako at hinayaang dumaloy muli pababa ang mga luha kong hindi na ata matatapos. Paulit-ulit nilukob ng sakit ang aking dibdib ng maalala ang isa sa pinakamasayang araw ko na nakasama ko ang asawa ko.

You wished for my happiness Sebastian. At nung naging masaya ako sa iba, did you still wished for my happiness? Kaya ba hindi mo na sinabi sa akin ang karamdaman mo ay para hindi ako mag-alala at hindi maputol ang kasiyahang natatamasa ko sa iba? You let your self suffer alone in exchange of my happiness again Sebastian.

I should've talked to you. Ako dapat ang naunang makipag-usap sayo. Ako dapat ang unang umaalam kung ayos ka lang o hindi. I should be the one to know all your pain. I am your wife and yet I failed you. I failed to be your wife Sebastian. And I'm regretting it now. So please...please make this a dream. So that I'd wake up and you'd still be by my side.

I promise to be good. I promise to be the perfect wife. So please wake me up... it's too painful already.

Gusto kong magalit sayo. Gusto kitang sigawan. Nakakainis kasi bakit kailangan mo akong iwan nang hindi man lang tayo nakakapag-usap? Ni hindi ko man lang nasabi sayo kung gaano kita kamahal. Mahal na mahal pa rin kita Sebastian. And this pain is torture. Ano nang gagawin ko ngayong wala ka na? How am I supposed to go on with my life Sebastian? Kung ang bukas ko na wala ka ay wala nang kasiguraduhan?