His sister

Stoute hond

Pov: Fleur
Ik open langzaam mijn ogen. Kijk een beetje om me heen, doe ze, nog steeds slaperig, weer even dicht en dan weer open. Ik ga rechtop zitten en kijk om me heen. Ik kruip op mijn knieën de verstopplek uit en rek me uit. Ik loop naar het raam en kijk voorzichtig naar buiten. Het is nog donker, als ik op de klok kijk zie ik dat het 5 uur is, maar alsnog loop ik voorzichtig naar beneden. Ik kijk eerst goed of ik niemand zie en loop dan naar de keuken. Ik maak snel wat eten klaar en loop er dan weer mee naar boven. Als ik boven ben zet ik eerst het eten in de verstopplek en kruip er dan ook weer in. Jess en ik schuilen inmiddels al een paar weken in haar oude huis, waar pap en ik haar al die jaren geleden op hebben gehaald. Het is niet makkelijk, zeker omdat we niet willen dat ook maar iemand merkt dat dit huis momenteel bewoond wordt. Ik zucht. Ik schud Jess voorzichtig heen en weer. Ze kreunt wat maar wordt niet wakker. Ik schud haar wat harder en zeg: "Jess, wordt wakker. Ontbijt staat klaar." Maar ze zegt alleen "hmmm" en blijft gewoon verder slapen. "Jess" zeg ik streng en eindelijk wordt ze wakker. Ze zucht en vraagt: "wat?" "Ontbijt staat klaar" zeg ik. "Oh, dank je" zegt ze met een glimlach en pakt het bord aan wat ik haar aanreik. We eten ons ontbijt op en dan lopen we voorzichtig naar beneden. Ik spreek snel een verhullingsspreuk over ons uit en dan wassen we snel onze borden en bekers af. Zodra we klaar zijn ruimen we op en gaan snel weer naar boven. Daar kleden we ons om en gaan weer in de verstopplek zitten. Ik zit verveeld een boek te lezen. Als je elke dag de hele dag in een huis moet blijven ga je je op gegeven moment erg vervelen. Dus heb ik besloten om mijn tijd te steken in nieuwe vechttechnieken in de magie te leren en dingen die ik al kan verbeteren en me er verder in verdiepen. Ik zit nu een boek over wandless magic te lezen. Jess zit ondertussen in hond-vorm met een bal te spelen. Doordat we constant zo dicht op elkaar zitten zijn we de laatste tijd nogal veel geïrriteerd geraakt aan elkaar. Waarschijnlijk komt het ook wel doordat we allebei nogal gespannen zijn door de hele situatie. Zo heb ik haar al meerdere keren gevraagd te stoppen met kwispelen, omdat ze dan de hele tijd met haar staart tegen de grond sloeg en het zo'n irritant geluid maakte, waardoor ik me niet meer kon concentreren op wat ik aan het doen was. Ook heb ik al een paar keer haar bal afgepakt omdat hij de hele tijd bij mij belandde terwijl ze ermee speelde. Haar bal is in de afgelopen paar minuten al zo'n 3 keer bij mij belandt en nu begin ik ook weer geïrriteerd te raken. Dan belandt de bal weer bij mij en ik probeer hem weer af te pakken, maar Jess is me voor en pakt hem snel vast en legt hem weer voor zichzelf neer. Dan gaat ze er maar op bijten. Ik zucht en ga verder met lezen. Na nog niet eens een minuut hoor ik opeens echter een irritant tikkend geluid dat ik al meermaals heb gehoord de afgelopen paar weken: Jess haar staart die tegen de grond aan slaat. Ik kijk haar geïrriteerd aan, maar ze ziet het niet. "Jess, hou op met kwispelen" zeg ik geïrriteerd, maar ze stopt niet. Ik raak alleen nog maar geïrriteerder en herhaal het nog een keer. En nog gaat ze gewoon door. 'Is ze doof ofzo?' Denk ik geïrriteerd. Dan gebruik ik non-verbaal aquamenti, waardoor er een straal water op haar kop belandt en zeg: "stoute hond." Ze kijkt me verrast en bozig aan. Dan verandert ze in een mens en vraagt: "wacht, was jij dat?" Ik grijns. Ze kijkt me verontwaardigd aan en zegt: "waar was dat nou weer goed voor?" "Je stopte niet toen ik je vroeg op te houden met kwispelen" zeg ik. "Ja maar..." zegt ze. Ik grinnik om haar verontwaardigd maar verwonderde gezicht. "Hoe deed je dat?" Vraagt ze nieuwsgierig. "Ik bedoel, ik heb je niks horen zeggen en zie ook je toverstaf niet in je hand." "Oh, dat was wandless magic" zeg ik nonchalant. "Wat? Maar hoe werkt dat dan?" Vraagt ze. "Het is voor iedereen anders, net als de toverstok, maar je moet je gewoon goed focussen op de spreuk die je wilt doen. Het is echter erg lastig om te leren en nog lastiger om het gewenste effect precies te krijgen. Ik ben het nu al meer dan een jaar aan het oefenen en nog gaat het af en toe nog niet helemaal zoals ik wil" zeg ik. "Wow, dat lijkt me wel echt gaaf. En handig. Ik bedoel, als je dan je toverstok niet bij de hand hebt in een gevecht, kan je tenminste nog doorvechten" zegt ze. "Waarom denk je dat ik er nu zo mee bezig ben. Ik wil zeker weten dat ik het kan gebruiken wanneer nodig" zeg ik. "Wanneer heb je het eigenlijk geleerd?" Vraagt ze. "In ons laatste jaar. Filius kwam ermee. Hij dacht dat ik het wel leuk zou vinden en dat ik dan tenminste iets te doen zou hebben voor charms" leg ik uit. "Ah" zegt ze, inmiddels een beetje afwezig. Het is een tijdje stil en ik ga weer verder lezen. "Hé, kan je mij dat ook leren?" Vraagt ze me opeens. "Wat? Wandless magic?" Vraag ik. "Ja" antwoord ze. "Eh... tuurlijk. Het is niet alsof we heel veel anders te doen hebben. Maar het zal niet makkelijk zijn en je kan niet verwachten dat je het snel goed zal kunnen" zeg ik. "Ja, snap ik" zegt ze. "Zullen we meteen beginnen?" Vraag ik. "Is goed" zegt ze. Dus dan begin ik met haar de basis uitleggen. Uiteraard raakt ze, ondanks mijn waarschuwing dat het niet meteen zou lukken, vaak geïrriteerd dat het niet lukt, maar toch blijven we het gewoon proberen. Ik ben blij dat ik nu eindelijk echt wat te doen heb. Nu ben ik tenminste iets minder verveeld.