His sister

Afscheid

Pov: Fleur
Ik open langzaam mijn ogen. Dan voel ik een hele erge hoofdpijn en kreun ik. Ik zie een aantal bezorgde gezichten naar me kijken. "Hey Fleur, gaat het?" Vraagt Harry bezorgd. "Ja, het gaat wel" zeg ik. "Wat is er eigenlijk precies gebeurd? Het enige dat we weten is dat je op gegeven moment erg afwezig was, toen opeens begon te schreeuwen en flauwviel. En toen je wakker werd zei je alleen maar dat Hij terug was vlak voordat je weer in elkaar zakte" zegt Jessica. "Ik kreeg een visioen. Ik stond op een kerkhof, nou ja, in mijn visioen dan. Ik zag hoe Cedric werd vermoord en hoe Voldemort herrees. Ik had hele erge hoofdpijn en ik denk dat ik daarom schreeuwde, of omdat Cedric vermoord werd. Maar ik kan me niet herinneren dat ik weer in elkaar zakte" zeg ik. "Je had een visioen over wat er echt gebeurd is" zegt Harry. "Ik had al zo'n vermoeden ja" zegt ik zuchtend. Ik sla mijn ogen neer. 'Dan is Cedric dus ook echt dood' denk ik verdrietig. "Maar, is er verder nog wat gebeurd?" Vraag ik. "Ja, we hebben ontdekt wie mijn naam in de beker heeft gedaan" zegt Harry. "Wie dan?" Vraag ik nieuwsgierig. "Barty Crouch jr." antwoordt Harry. "Is dat de zoon van die man van het ministerie?" Vraag ik. "Ja, hij had zich vermomd als professor Moody door middel van wisseldrank. Hij is een Death Eater. Nadat ik terug was heeft hij me meegenomen naar zijn kantoor. Gelukkig kwamen de anderen en hebben we hem gestopt" zegt Harry. "En de echte professor Moody?" Vraag ik. "Die zat opgesloten in een kist. Hij is nu veilig en wordt verzorgd" zegt Jessica. Dan roept pap Poppy. "Is ze al sterk genoeg om naar de Grote Zaal te komen voor de herdenking?" Vraagt hij. "Ik zou haar liever nog hier willen houden. Maar als ze na de herdenking terugkomt voor een laatste check vind ik het goed" antwoordt ze. Ik knik en sta op. De anderen gaan weg. Ik doe het gordijn dicht en kleed me snel om. Dan loop ik naar de Grote Zaal.

Ik ga snel naast Jessica zitten. Pap begint te praten. Hij vertelt over dat Cedric een goede leerling was, maar bovenal een goede, trouwe vriend. Ik denk terug aan al die keren dat ik met hem praatte. Ik kende hem misschien niet heel goed, maar ik zal hem toch missen. Ik begin te huilen. Ik ben nogal emotioneel. Hij vertelt ook hoe hij gestorven is omdat hij het een schande voor zijn herdenking vindt als hij dat niet zou doen. Daardoor denk ik terug aan dat moment. Ik hoor weer hoe Wormtail die fatale spreuk zegt en ik zie weer hoe hij naar achter vliegt en dood op de grond terechtkomt. Ik begin nog harder te huilen. Na de herdenking loop ik als 1 van de laatste de Grote Zaal uit samen met Jessica. Buiten staan Fred en George te wachten. "Hey, gaat het een beetje?" Vraagt Fred bezorgd. "Ja" zeg ik nog half snikkend. Hij geeft me een knuffel. Ik knuffel hem terug. Ik begin weer zachtjes te huilen. "Het is goed, alles komt wel weer goed" zegt Fred. Ik laat hem los en kijk hem dankbaar aan. Dan lopen we samen met Jessica en George naar onze privé kamer. Daar gaan Jessica en ik op ons eigen bed zitten en Fred en George in de stoelen. "Maar wat is er nu eigenlijk gebeurd?" Vraagt George nieuwsgierig. "Ja, je begon opeens te gillen, en toen werd je opeens weer stil en viel je flauw" zegt Fred bezorgd. "Ik kreeg een visioen. Ik stond op het kerkhof waar Harry en Cedric ook terechtkwamen. Ik zag hoe Cedric werd vermoord en hoe Voldemort herrees" zeg ik. Ze kijken geschokt. "Ik schreeuwde waarschijnlijk omdat ik zag hoe Cedric werd vermoord of omdat ik enorme hoofdpijn kreeg door Voldemort" leg ik uit. "Gaat het nu weer een beetje" vraagt Fred bezorgd. "Ja, het gaat wel weer. Maar ik heb zo'n gevoel dat ik nog wel een tijdje nachtmerries zal hebben hierover" zeg ik. "Alles komt wel goed, geloof me maar" zegt Fred. Ik ben Fred erg dankbaar voor het feit dat hij me probeerde te troosten. Ik kijk hem dankbaar aan. We praten nog even en dan gaan Fred en George naar de Gryffindor commonroom om hun tas in te pakken aangezien ze morgen alweer naar huis gaan.

Ik had gelijk, ik had vannacht een nachtmerriewaarin ik weer zag hoe Cedric vermoord werd en hoe Hij herrees. Ik sta nu samen metJessica op de binnenplaats om afscheid te nemen van iedereen. Eerst nemen weafscheid van onze nieuwe vriendinnen van Beauxbatons en daarna van onzevrienden en vriendinnen van Hogwarts. Daarna lopen we naar Harry, Ron en Hermione."Ik zal je missen broertje" zeg ik terwijl ik Harry een knuffel geef."Ik ga jou ook missen grote zus" zegt hij. Ik zeg ook nog gedag tegenRon en geef Hermione nog een knuffel. Dan lopen Jess en ik naar de tweeling. Wenemen afscheid. Ik geef Fred een knuffel. "Beloof je me dat je me elkeweek zal schrijven?" Vraag ik. "Dat beloof ik" antwoordt Fred.Dan geeft hij me nog snel een kus. Ik zie dat George en Jessica op ongeveerdezelfde manier afscheid nemen. Dan gaan ze naar de koetsen. Ik ga ze echt missen.Als ze uit het zicht zijn lopen Jess en ik naar binnen. 'Dit gaat nog een langezomer worden met veel nachtmerries en weinig slaap' denk ik vermoeid.