His sister

Een traan vol pijn

Pov: Jessica
Ik lig in bed. Naast me hoor ik Fleur constant draaien en zuchten. 'Zij kan dus ook niet slapen' denk ik. Ze maakt zich waarschijnlijk ook zorgen om Dumbles en Harry, waarschijnlijk nog meer dan ik. Ik zucht. Ik besef me dat slapen ons toch niet gaat lukken, dus ga ik rechtop zitten. "Hey Fleur" zeg ik. "Ja?" Hoor ik Fleur vragen. "Zullen we ze anders opwachten?" Stel ik voor. Ze gaat snel rechtop zitten en zegt: "ja, laten we dat doen." We stappen uit bed, trekken snel even wat anders aan en lopen dan naar de astronomy tower. Als we de trap oplopen horen we opeens stemmen. Het zijn Harry en Dumbledore!

Pov: Fleur
Als we de trap oplopen hoor ik wat bekende stemmen. Het zijn pap en Harry! Ik wil snel naar boven rennen, maar dan word ik tegengehouden door Jessica. Ik kijk haar boos en verbaasd aan. "Dumbles zei net tegen Harry dat hij zijn mantel om moest doen en stil moest blijven" zegt ze. Ik kijk naar boven naar pap en... Harry is verdwenen, die zal nu wel onder zijn mantel zitten. Ik zucht. Dan horen we iemand binnenkomen. Ik kijk naar de andere kant en zie... Draco?! 'Wat doet hij hier? En waarom heeft hij zijn toverstok naar pap gericht?' Denk ik. "Goedenavond Draco" zegt pap, alsof hij hem al had verwacht. "Wat brengt jou hier op deze mooie lenteavond?" "Wie is hier nog meer? Ik hoorde u praten" zegt Draco. "Ik praat vaak hardop tegen mezelf. Ik vind het bijzonder nuttig" zegt pap rustig. 'Dat is wel waar, maar waarom reageert hij zo rustig terwijl Draco zijn toverstaf naar hem richt?' denk ik. "Heb jij tegen jezelf gefluisterd, Draco?" vraagt hij. Draco kijkt hem alleen maar een beetje raar aan. "Draco, jij bent geen moordenaar" zegt hij. Mijn ogen worden groot en ik kijk hem vol met angst aan. 'Waarom zei hij dat? Weet hij misschien iets? Zou Draco echt van plan zijn hem te vermoorden?' denk ik bang. "Hoe weet jij wat ik ben? Ik heb dingen gedaan die je zouden verbazen" zegt Draco een beetje boos, maar ik meen toch wat angst te horen in de lichte trilling in zijn stem. "Zoals Katie Bell vervloeken in de hoop dat ze een vervloekte ketting naar me zou brengen? Zoals een fles mede vervangen door 1 met vergif?" zegt pap. 'Wow wacht even, dat was Draco? En hoe weet hij dit?' denk ik verbaasd. Ik begin me nu steeds meer zorgen te maken om het feit dat Draco nog steeds zijn toverstok naar pap heeft gericht. "Vergeef me, Draco. Ik kan niet helpen dan denken dat deze acties zo zwak waren dat je hart er niet echt in heeft kunnen zitten." gaat pap verder. "Hij vertrouwt me. Ik ben gekozen" zegt Draco terwijl hij zijn linkermouw omhoog doet. En dan zie ik het... een dark mark?! 'Draco is een Death Eater?!' denk ik bang en verbaasd. Maar als ik weer naar pap kijk, merk ik dat hij helemaal niet zo verrast lijkt van deze openbaring. In plaats daarvan zegt hij: "Dan zal ik het makkelijk voor je maken." En hij spreidt zijn armen. 'Wat denkt hij dat hij aan het doen is?! Draco wil hem vermoorden!' denk ik bang en boos. "Expelliarmus" zegt Draco, en paps toverstaf vliegt uit zijn hand. "Erg goed, erg goed" zegt pap alsof hij hem prijst na een opdracht voor school goed te hebben gedaan. 'Wat ben je aan het doen pap? Kom op, vecht nou terug! Ik kan jou niet ook nog verliezen' denk ik boos. Dan voel ik dat Jess me weer tegenhoudt. Kennelijk had ik zonder het door te hebben mijn toverstok getrokken en hem op Draco gericht.

Dan horen we de deur opengaan. "Je bent niet alleen. Er zijn anderen" zegt pap, nu kennelijk wel licht verbaasd. "Hoe?" vraagt hij. "De vanishing cabinet in de Room of Requirements. Ik heb hem gerepareerd" antwoordt Draco. "Laat me raden. Het heeft een zus. Een tweeling." zegt pap. "In Borgin en Burkes. Ze vormen een doorgang." zegt Draco. "Geniaal" zegt pap, duidelijk onder de indruk. "Draco, jaren geleden, kende ik een jongen die altijd de verkeerde keuzes maakte. Laat me je alsjeblieft helpen" zegt hij. 'Zou hij Voldemort bedoelen?' vraag ik me af. Ik kan me herinneren dat pap me een keer heeft verteld hoe hij hem heeft ontmoet. "Ik wil jouw hulp niet! Begrijp je het niet? Ik moet dit doen. Ik moet je vermoorden. Of hij vermoordt mij" zegt Draco. Nog nooit heb ik zoveel gehaat om Zijn dochter te zijn. Hij zorgt alleen maar voor leed en pijn. Hij heeft Draco, die van nature helemaal geen slechte jongen is, in een moordenaar veranderd. "Nou, moet je eens zien wat we hier hebben" hoor ik opeens een bekende stem zeggen. Ik zie hoe Jess haar staf pakt en naar boven wil rennen, maar ik houd haar tegen. Ze kijkt me smekend aan, maar ik schud mijn hoofd. Ik wil haar ook vermoorden, ze heeft iemand die als een oom voor me was vermoord, maar we zullen het niet kunnen winnen. "Goed gedaan Draco" zegt Bellatrix half fluisterend in zijn oor. "Goedenavond, Bellatrix. Ik denk dat introducties hier wel op hun plek zijn, denk je niet?" zegt pap, alsof ze hier op de thee zijn. "Zou ik leuk vinden, Albus, maar ik ben bang dat we een beetje een strak schema hebben. Doe het" zegt ze. 'Nee!' denk ik, terwijl ik weer word tegengehouden door Jess. "Hij heeft er de maag niet voor, net als zijn vader. Laat me het op mijn manier afmaken" hoor ik Greyback zeggen. 'O leuk, nog iemand die ik maar wat graag zou willen vermoorden, deze voor al het lijden dat Remus heeft moeten doorstaan door hem. "Nee! De Dark Lord was duidelijk, de jongen moet het doen. Dit is jouw moment. Doe het. Kom op, Draco. Nu!" zegt Bellatrix. Maar ik kan gewoon voelen dat Draco het diep vanbinnen niet wil doen. Dan zie ik Draco's hand helemaal trillen. 'Hij wil dit inderdaad echt niet doen' denk ik enigszins opgelucht.

"Nee" hoor ik opeens een lage, rustige stem zeggen. Snape! 'Wat doet hij hier?' denk ik. "Severus... alsjeblieft" zegt pap haast smekend. 'O nee' denk ik als ik me realiseer wat hij gaat doen. 'Ik moet hem stoppen. Ik krijg wel vaker dingen bij hem voor elkaar. Ik kan hem stoppen. Ik moet hem stoppen' is het enige wat ik kan denken en ik zet de eerste stap naar voren om snel naar boven te rennen, maar dan wordt mijn arm gegrepen. "Avada Kedavra." Ik zie een groene flits, een lichaam dat achterovervalt, de diepte in. Alles wordt wazig voor mijn ogen, ik hoor iemand schreeuwen, maar het is alsof het niet binnenkomt. Ik wil schreeuwen, naar boven rennen, Snape vragen waarom hij het deed, vragen waarom pap niets deed, maar het enige wat er gebeurd is een traan die over mijn wang rolt. Een traan vol pijn.

Pov: Jessica
Ik zie hoe Snape Dumbles vermoordt, en ik kan er niks tegen doen. Dan zie ik een traan over Fleurs wang rollen. Ik zie hoe ze een stap naar voren wil zetten. Ik pak haar vast. Ze probeert zich los te rukken om naar boven te rennen, maar ik laat haar niet los. Dan draait ze zich om en begint in mijn schouder te snikken. Ik omhels haar stevig. Er beginnen tranen over mijn wangen te rollen. Mijn schouder wordt helemaal nat door Fleurs tranen, maar het maakt me niks uit. Ik vind het zo erg voor haar. Dumbledore was als een vader voor haar, voor haar meer dan voor mij. Ik wist dat mijn ouders er nog waren. Zij daarentegen had allebei haar ouders vermoord zien worden. Ik wist dat ik mijn ouders ooit weer zou zien. Zij wist dat ze haar ouders nooit meer zou zien. Ik hoor hoe de Death Eaters weggaan en hoe Harry ze achternarent, maar maak geen aanstalten achter ze aan te gaan. Ik blijf haar stevig vasthouden, terwijl tranen over onze wangen blijven stromen. We blijven er een hele tijd staan, tot ik beneden rumoer hoor.

Pov: Fleur
Plots laat Jess me los en pakt mijn hand. We lopen samen naar boven, naar de plek waar hij is vermoord en we kijken naar beneden. Daar zie ik allemaal honderden lichtjes van honderden toverstokken. Lichtjes van alle mensen hier op Hogwarts: leerlingen, leraren, werknemers, iedereen. Allemaal mensen die om hem gaven. En opnieuw krijg ik tranen in mijn ogen, maar deze keer van ontroering. Dan pakt Jess mijn hand vast en knijpt er licht in. We pakken allebei onze toverstok en laten hem schijnen.

De volgende ochtend lopen we naar zijn kantoor.Jess loopt voor me uit terwijl ze me aan mijn hand meetrekt. Ik meen vaag haarhet wachtwoord te horen zeggen. Als we naar binnen lopen snap ik waarom we hierzijn. Ik loop naar hem toe en geef hem een aai over zijn kopje. "Je weethet al, of niet, Fawkes?" zeg ik. Ik hoor hem een geluid maken wat eenbeetje op een soort kreet van pijn lijkt. Dan houd ik mijn arm op. Fawkesspringt erop. Ik loop naar het raam en doe het open. "Wees voorzichtig"zeg ik. Fawkes kijkt me even aan en vliegt dan weg. Jess komt naast me staan enlegt haar hand op mijn schouder. We kijken samen toe hoe hij wegvliegt en eenlied zingt, een lied vol pijn.

A/N: Eindelijk heb ik hem af. Ik had even geen motivatie, maar toen kreeg ik een comment op het vorige hoofdstuk wanneer de volgende kwam, en opeens had ik weer de motivatie, genoeg voor bijna 1700 woorden! Ik ben heel erg blij met hoe hij is geworden. Laat me weten wat jullie ervan vinden! Ik denk en hoop dat ik voor de komende  hoofdstukken meer motivatie zal hebben, aangezien die niet uit de film komen. Maar we zullen wel zien. In ieder geval, hopelijk tot het volgende hoofdstuk!