Take me down the road of Sacramento

Fifty two

Nakatulog ako kani-kanina lamang, isang minuto bago pamasok ng kwarto ko si Aèm. Nahimbing ako dahil sa pagod at sa hindi inaasahan ay nakita ko sila roon. Halos limang taon na magmula nang huli kaming magkausap. Limang taon na magmula nung huli ko siyang nakita. Walang araw na hindi siya sumagi sa isipan ko. Sa loob ng mga taon na 'yon, mas lalo lang nagulo ang sistema ko.

"I had wished you're happy, but not that happier," I whispered to myself as I dry my tears.

Dumaan ang mga araw at buwan, lumipas ang mga taon nang hindi ko namamalayan. Isang araw, nagising na lang akong natupad ko na ang dating laman lamang ng mga panaginip ko. Sa loob ng sampung taon, nasuot ko rin ang togang pinapangarap ko. Sa haba man ng aking pinagdaanan, sa wakas, makababawi na rin ako sa mga sakripisyo ni Mama at Papa para pag-aralin ako sa isang mahusay na unibersidad sa Silangang America.

"Congrats, Attorney!" Nang marinig ko ang boses na iyon ay napapihit agad ako. Hawak-hawak niya ang isang bugkos ng bulaklak habang abot langit na nakangiti sa akin.

Napayakap siya sa akin bago inilahad niya sa akin ang bulaklak. "Should I call you tycoon or architect?"

He laughed. "Just call me babe." I heard his booming laugh and I couldn't help laughing, too.

Fauro is really something, nagawa niyang tapusin ang kursong architecture habang pumapasok din sa business administration. Saksi rin ako sa bawat luhang pumapatak sa papel niya sa tuwing magsasabay-sabay ang outputs nila sa school. Well, I guess, passion lies therein pursuing ambition.

"Where's Aèm?" tanong niya habang inililibot ang tingin sa naghalo-halong mga graduates.

"Looking for me?" The girl with a blonde hair, asked. Napangiti ako saka niyakap ang study buddy ko. "Congrats, Aèm! We made it!"

"Tigilan mo ako," pabalang na sagot niya. "Magma-masteral pa ako, gusto ko maging judge, 'no."

"Nice," Fauro said. Inilahad niya ang isa pang bulaklak sa dilag saka kami nagpa-picture. "Ayan, may pang-IG na ako."

"Nasa IG ka na?" Nagtatakang tanong ni Fau. I nodded and laugh. "Sabi ko kasi, dapat ang una kong post ay itong graduation."

"Congratulation, my dearest students!" Mc Kenzie never changed at all. He was wearing his signature pose and hug us both. "To the summa cum laude, I'm so proud of you. Also, to you, our cum laude."

"Thanks, prof!" sabay na sabi namin ni Aèm nang may ngiti sa labi.

Mama
Nasaan na ba kayo?

Ace
Nasa school pa, Ma.

Pauwi na po.

Mama
Sige, tara na.

"Sorry, Sir, but we have to go." Ngumiti ako sa kanya saka ipinabasa kila Aèm ang message ni Mama. Tumango naman siya, nag-bow pa ako bago tuluyang tumalikod.

"By the way, Ace— Attorney, Ace. Did you see each other?" Natigilan ako sa tanong ng propesor at agad na napabaling sa kanya.

I twisted around so I could face him. "I beg your pardon, Sir?" Wala akong ibang marinig kun'di ang lakas ng tambol sa dibdib ko.

"I mean, have you seen Professor Scoth?" My tears began to fall. I thought it was— "No, Sir."