Viridescent Blood

Prologue

Prologue

Pinag-masdan ko lamang ang patuloy na pag patak ng puting niyebe sa lupa. Naka-tanaw ako mula sa aking bintana. Hindi ko ito maaaring buksan dahil papasok ang malamig na simoy ng hangin dulot sa tag-lamig na panahon.

Naka-sanayan ko na ito dahil kung titignan ang lokasyon kung saan naka-tayo ang malaki at tahimik na kastilyo na aking tinitirahan, ito ay nasa bandang hilaga. Sa mataas na posisyon sa mapa ng Vampire Region kung saan ang klima ay palaging malamig.

The winter season just entered.

I peacefully watched the white snow fell on the ground and pile up. The snow was pure white, by looking at its neat color, the feeling of wanting to ruin the white snow crawled inside me. Despite the knowledge of opening the huge window will blow cold air into my room didn't stop me from doing it so.

The creaking sound made by the old window opening again after a long time lingered on my ears.

Nang mabuksan ko ang bintana ay sumalubong sa akin ang malamig na simoy ng hangin na mayroon pang kasamang patak ng mga niyebe. Naka-suot lamang ako ng night gown kaya naramdaman ko kaagad ito.

Bumukas na ang bintana kaya't kinuha ko ang bote ng wine na nasa lamesa ko. It was prepared by one of my servants. Tinanggal ko ang takip noon at bumati sa akin ang amoy ng dugo ng isang usa.

The wine bottle contains the blood of a deer with a mixture of an alcohol. The scent entered my nose, making my vampire instincts to sharpen. I didn't mind it, instead, I poured all the blood on the pile of snow.

Ang kaninang puting niyebe ay nabahiran na ng mapulang dugo. Nang makita ko iyon ay nagpakawala ako ng isang buntong hininga. I feel much better after that.

Nanatili ako sa harap ng bukas na bintana at dinama ang malamig na hangin na patuloy pumapasok sa aking silid. Nanatili ako sa ganoong posisyon hanggang sa makarinig ako ng sunod-sunod na katok mula sa aking pintuan. Nilingon ko lamang iyon.

"Verena?" Mula ang boses na iyon kay Madam Josefa, ang nangangalaga sa buong kastilyo na ito. Siya rin ang kumupkop at nag-palaki sa akin.

"Josefa," Saad ko na naging hudyat niya para pumasok sa aking silid.

"Tapos ka na ba? Aayusin ko ang silid mo—" Tuluyan ng pumasok si Josefa sa aking silid ngunit hindi pa niya naisasara ang pintuan ay natigil ito.

Ganoon na lamang ang kanyang gulat ng makita ang bukas na bintana at ang aking sarili na nakatayo sa gitna noon. Umihip ang malakas na hangin at tinangay nito ang aking mahaba at itim na buhok.

"Ang bintana mo, Verena!" Mabilis pa sa alas cuatro nito akong hinigit papalayo sa bintana at kaagad na isinara ito.

Nanatili naman akong nakatayo at pinag-masdan siyang ayusin ang pag-sasara sa malaking bintana na aking binuksan.

"Tsk. Hindi ba at binilin ko na saiyo na huwag mong buksan ang bintana, lalo pa ngayon at tag-lamig na?" Paalala ni Josefa at tuluyan ng hinila ang makapal na kurtina upang takluban ang bintana.

"I know," I answered and walked towards my bed before tossing myself on it.

"You're stubborn as always."

Ipinikit ko ang aking mga mata ng mag-simula na naman si Josefa sa mga pangaral niya sa akin. Narinig ko pa na baka magkaroon ako ng sakit dahil sa hangin na dumapo sa akin.

Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako kakapakinig sa mga pangaral sa akin ni Josefa. Nagising na lamang ako ng lumakas ang hampas ng hangin sa bintanang isinara ni Josefa kanina.

I woke up unable to determine the time because the window that was supposed to tell me the time is being covered by heavy curtains.

Tumayo ako at tinungo ang bintana. Ibinukas ko ang kurtina nito at sumalubong sa akin ang bintana na halos kainin na ng hamog. The fog covering the window is quite thick. Pinunasan ko iyon at tinanaw ang labas.

Using my enhanced eyesight, I caught a glimpse of a light on a direction far away from the castle. I smirked.

Nag-bihis ako at lumabas na sa aking silid. Sumalubong kaagad sa akin ang tahimik na corridor. Tanging nag-sasayaw na apoy lamang ang aking naaaninag sa daan. Tinahak ko ang daan papunta sa dining room.

Papunta ako roon ngayon upang kumain. Tanging yapak lamang ng mabigat kong heels ang naririnig ko.

Ilang minuto pa muli ay nakarating na ako sa dinning hall. Isang mahabang lamesa ang aking nadatnan ngunit tinungo ko ang dulo noon dahil iyon ang palagi kong pwesto.

This castle is lonely. It's has always been me who's wandering on the empty hallway for a thousand years.

"Elena," I called my maid.

Aside fron Josefa, I was also accompanied by Elena. She's a young teenage vampire. She just happened to find this castle one day. Mayroong mga humahabol sa kanya kaya napilitan siya na pumasok sa aking teritoryo. Kinuha ko ang pag-kakataon na iyon upang tulungan siya.

She's now working as my loyal maid.

"Yes, My lady? May problema po ba sa inyong pagkain?" Lumapit sa akin si Elena.

"Open the gate," Utos ko.

Napansin ko na nagulat ito. She stiffened a bit but manage to recollect her composure. Hindi ko na inulit ang aking utos kaya't natunugan na iyon ni Elena.

Nag-simula na akong kumain. Sobrang tahimik ng buong lugar, wala akong ibang naririnig kundi ang pag-tatama ng metal na kubyertos sa aking plato. Bukod doon ay sumasabay pa ang malakas na ihip ng hangin mula sa labas.

I finished eating and stood up. Sakto naman na nakabalik na si Elena. Kahit pa may bahid ng pag-tataka ang kanyang mukha ay hindi nito nagawang mag-tanong.

Ikinumpas ko ang aking kamay matapos inumin ang dugo sa aking baso. All the flickering lights from the lamps vanished, leaving the empty dinning hall dark at it is.

Nag-simula akong lumakad papunta sa bulwagan. Lahat ng apoy mula sa lampara na nasusunog upang bigyang liwanag ang aking kastilyo na aking nadaraanan ay akin itong pinapatay.

Umakyat ako sa hagdan at naupo sa trono. I crossed my legs and leaned on the chair using my arms. Elena stayed beside me.

"M-My lady, anong nangyayari?" Gulong tanong ni Elena sa akin.

"We have a visitor," My lips formed a smile as the sound of the gate creaking slowly.