Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
beomgyu sadece pazar gecesine kadar dayanabildi.
beomgyu: neden telefonlarımı açmıyorsun?
taehyun: telefonum sessizdeydi, görmemişim
beomgyu: seni görmek istiyorum
taehyun: eh, her istediğimiz gerçekleşseydi şu an seninle konuşuyor olmazdım
beomgyu: kırıcısın
taehyun: gerçekçiyim
beomgyu:ev adresini at, geleceğim
beomgyu: gerçekten
beomgyu: seni merak ediyorum
beomgyu: on dakika bile sürmeyecek
taehyun: bir ARKADAŞa göre gereğinden fazla ilgilisin
beomgyu: aynı konuları tekrardan konuşacak mıyız cidden?
beomgyu: konum at, seni göreyim, içim rahat etsin
beomgyu: sen de kurtul ve iki taraf da epey karlı çıksın hm?
taehyun: yarın okulda görürsün
görüldü.
taehyun: sabaha kadar böyle üst üste arayacaksın değil mi?
beomgyu: evet
taehyun: *konum*
beomgyu: yoldayım :)
beomgyu ezbere bildiği yolu yürürken bir önceki geceyi düşünüyordu.aslında adresini biliyordu. taehyun'la bir zamanlar aynı serviste olan yeosang'tan bunu öğrenmek için çocuğa bir çikolata ısmarlaması yetmişti. ama bildiğini belli etmemeliydi.
hava epey kararmıştı. saat on bire geliyor olmalıydı ve dün geceden beri beomgyu hiç uyumamıştı. okulunun önünden yürürken dün geceki senaryo tekrardan gözünde canlandı.
"eve git."
"istemiyorum."
"bu durumda bile kalmak mı istiyorsun cidden?" taehyun sinirlenmişti. kızgın bir şekilde beomgyu'ya eğilmiş gözlerinin içine bakarken beomgyu suratını astı.
"ama kalmak istiyorum! seni onlarla yalnız bırakmak istemiyorum."
"eğer kalırsan ikimiz de dayak yiyeceğiz. şımarıklık yapmanın sırası değil. bu benim meselem. senin kahraman olman gereken bir durum yok," çocuğun yüzünü incelerken omuzlarından tutup aniden onu ters çevirip biraz yürütmüştü taehyun. "bu yüzden eve gidiyorsun." köşeyi döndüklerinde arkasına bir bakış attı. do sik'lerin göremediği bir noktada durunca eli pantolonunun düğmesine gitti. hızla elini pantolonun içine atarken beomgyu kocaman gözlerle onu inceliyordu.
