Bana Aşık Olur Musun?|| yarı texting

Ondokuzuncu bölüm

Onun bunu yapmasına dayanamıyorum.Bana kendini affettirmeye çalışmasını istemiyorum çünkü devam ederse onu affedebilirim.Ve bunu yapmayı gerçekten istemiyorum.Çok kalbimi kırdı.Olan her şeyi sineye çekemem.Üstelik ona tekrar güvenebileceğimi de düşünmüyorum.Nasıl güvenebilirim ki!

Kafamda durmadan duran bu düşüncelerle yeniden günlük işkencemi çekmek için okula geldim.Okuldan içeri girer girmez karşılaştığım şey yine aynı acımasız bakışlar, yine aynı yargılayıcı gözlerdi.Derin bir iç çekip sınıfa girdim ve yerime oturdum.Masamda hala saçma sapan hakaretler yazılıydı.Görmezden gelip yerleştim.Anıl tüm hafta boyunca yaptığı gibi yine bana bakıyordu.Bunu bilmem için gözlerimi ona çevirmeme bile gerek yoktu.Sadece biliyordum işte. 

Birden kolumdan tutulup çekilmem ile neye uğradığımı bile fark edemeden kendimi boş bir sınıfta buluverdim.Anın şokundan dolayı bakamadığım kişiye şimdi baktım.Karşımda bir çift yeşil göz görmem ile de afalladım.

"Artık benden kaçmana dayanamıyorum." dedi.Sesi biraz boğuktu.

"Sebepsiz yere kaçmadığımı biliyorsun."dedim.

Ellerimi ellerinin arasına almaya çalıştı fakat müsade etmedim.Onun bu paramparça halini görmek kalbime binlerce iğne batırılıyormuş gibi hissettiriyordu fakat yapamam.Ya onu affedersem ve beni tekrar tekrar kırsa?En sonunda benden hiçbir şey kalmaz.Bir toz kadar bile olamam.

"Ecrin biliyorum büyük eşeklik ettim.Fakat sensiz yapamıyorum.Senin de beni özlediğini biliyorum.Derste ister istemez bana dokunan bakışlarını hissediyorum.Lütfen bir şans daha ver bana.Sensiz nasıl nefes aldığımı bile unuttum.Senden başka bildiğim her şey yok oldu."

Dolan gözlerimi gizlemek için ayakkabılarıma bakmaya başladım.Söyledikten sonra pişman olucağımı bile bile,

"Seni affetmek istiyorum ama yapamıyorum."dedim.

Başımı yerden kaldırıp kalbimi titreten gözlerine yeniden baktım.Gözlerinde onu affetme ihtimalimi duyduğu için oluşan umut kırıntılarını gördüm.

"Nasıl yapıcam bilmiyorum Anıl.Sana tekrar nasıl güvenebileceğimi , yaptıklarının veya yapıcaklarının yine başka bir oyunun parçası olup olmayacağına nasıl inanacağımı bilmiyorum.Beni bu kadar darmadağın ettiğin halde seni neden affetmek istediğimi bilmiyorum.Sözcüklerinde neden ümitsizce bir sebep aradığımı bilmiyorum," ağlayarak yere çöktüm."Ben ne yapıcağımı, ne yapmam gerektiğini gerçekten bilmiyorum."

Hıçkırarak ağlarken ,yerde oturmuş bedenimi sarmalayan sıcak kolları hissettim.Başımı göğsüne yaslayıp beni teselli etmesine izin verdim.Ağlamamın sebebi oyken tesellimi yine onda bulmak çok ironikti gerçekten.

"Ecrin ben çok...ben çok özür dilerim.Lütfen gözlerime bak."Ona yasladığım yüzü ellerinin arasına alıp gözlerimi gözlerine sabitledi."Bunu düzelticem.Sana yemin ederim seni bir daha asla kandırmayacağım.Sadece benimle ol."

Ayağa kalkıp bana sağ elini uzattı.

"Sadece elimi tut ve her şeye yeni baştan başlayalım."

Uzun zaman oldu ama sonunda yeni bölüm atabildim.Bu kadar geç attığım için kusura bakmayın.Hayatımda çok fazla şey değişti aniden ve buraya vakit ayıramadım.Umarım kitabımı takip eden,etmeyen herkes iyidir <3