Tokyo Revengers | Oneshots

Wakasa x Reader

Güneş batıyor, okula turuncu bir renk veriyor. Öğrenciler yavaş yavaş okuldan çıkıyorlar, günlerinde birbirleriyle sohbet ediyor ve daha sonra için planlarını yapıyorlar. Öte yandan sen, enstrümanın boyunca seninle birlikte yalpalayarak sinsice çatıya çıktın. Onunla ilgili tüm kötü anılarla ilk etapta oynamakta tereddüt ediyordun ama zihninde bir şey sana bunu yapmanı söylüyor.

Çatıya ulaştığınızda, orada kalan başka öğrenci olmadığından emin olmak için alanı hızlıca taradınız. Rahat bir nefes alarak saksafonunu çıkardın ve kurdun. Enstrümanınızı teneffüs etmeden ve çalmadan önce bir nefes verdiniz. Müziğin içine dalmış, konsantrasyonla gözlerini kapadın. O anda çatıdaki tek öğrenci siz değildiniz ama farkında değilsiniz.

Wakasa uykusundan yavaşça uyanırken melodi kısa süre sonra kulaklarını doldurdu. Kımıldamadan oturuyor, çatıyı dolduran sakinleştirici, güzel parçayı dinliyor. Bir süre sonra müzik susar ve derin bir iç çeker. Köşeyi gözetlerken, saksafonunuzu sıkıca kavradığınızı ve çıkışa doğru döndüğünüzü fark eder.

"Bekle!"

Sesi seni ürküttü, zıpladın ve erkeğe bakmak için arkana döndün.

"Çalan sen miydin?"

Oynamadan önce dikkatlice kontrol etmediğin için sessizce küfrederek başını yavaşça salladın.

"Ah, rahatsız ettiysem özür dilerim, iyi olmadığını biliyorum."

"Şaka mı yapıyorsun? Gerçekten çok iyiydi, tekrar çalacak mısın?"

Başını hızla sallarsın,

"Hayır.. Yalan söylemene gerek yok biliyorsun.. Korkunç.."

"Hey hey, müzik hakkında hiçbir şey bilmiyorum ama, çalman beni gerçekten rahatlatıyor, inan bana, bu iyi."

Ayaklarına baktın, gözlerinde yaşlar yavaşça doldu.

"Şimdi gitmeliyim."

Aceleyle arkanı döndün ve bu bilinmeyen öğrencinin seni takip etmesini istemediğin için merdivenlerden aşağı koştun.

Ancak ertesi gün okula girerken çatıda tanıştığınız aynı çocuk tarafından karşılandınız.

"Hey, ben Wakasa." 

"Uhm ben Y/n'yim."

"Harika yani.. daha sonra tekrar çalacak mısın?"

"H-hayır.. Bir daha çalmayacağım."

Çocuğu itmeye çalışırken mırıldandın, onu kaybetme umuduyla hızla uzaklaştı ama yine de seninle birlikte yürüdü.

Onun için çalmayı reddettikten sonra Wakasa'nın umudunu yitireceğini umuyordun, ama o ısrarcıydı, seni rahatsız etmek için sürekli seni aramak için uğraşıyordu. Ancak bu arada Wakasa seninle arkadaş olmaya çalıştı ve bu da ikinizi de yakınlaştırdı. Bunu yaparak saksafonunuzu tekrar çalma ihtimalinizi artıracağını düşündü ama ne yazık ki.

"İyi. Çalmaktan bu kadar korkmanızın bir nedeni var mı?"

Wakasa, siz işinizi yaparken masanıza yığılırken sorar. Ani sorusuyla elin seğiriyor.

"Ah, peki.. Müzik öğretmenim uzun zamandır çalmamı eleştiriyor ve ben.. biraz umudumu kaybettim."

O doğrulurken sen ona kıkırdadın ve sana inanamayarak baktın.

"Müzik eğitmenin ne dediğini bilmiyor. Y/n, saksafon çalmayı seviyorsun değil mi?"

"Evet-"

"O zaman çalmaya devam et. Kendi iyiliğin için çal. Diğer insanlar senin çalma şeklini beğenmeyebilir, ama ben seviyorum ve önemli olan da bu."

Wakasa sana bakarak ve elini tutarken diyor. Güven verici sözleri içinizde bir ateş yaktı, bir zamanlar kaybolan umut, nazik sözleriyle yeniden alevlendi. Yavaşça gözlerini doldururken ona kocaman bir gülümseme verdin.

"Teşekkürler Wakasa. Güzel, teşekkür olarak senin için bir parça çalacağım."

Sözlerin Wakasa'nın gözlerini bir kez aydınlattı. Seni elinden tutup müzik odasına kadar sürüklüyor. Odayı tararken gözleri odanın köşesindeki alete takılır, oraya doğru ilerler ve onu inceler.

"Burası okulun ama yine de çalabilirsin değil mi?"

Saksafonu elinden tutmadan önce onu başıyla onaylayarak kıkırdadın. Oynamadan önce derin bir nefes aldın. Wakasa önünüzde yerde oturuyor, güzel özelliklerinize, gözlerinizi kapatma şeklinize ve oynarken yüzünüze kazınan o küçük gülümsemeye hayran kalıyor.

Huzurlu melodi kulaklarını doldururken, nefes kesici şeklinize gözlerinde sevgiyle baktı. Yaptığın sakinleştirici müzikten etkilendi ve sonunda sana aşık oldu <3